Om 7 uur in de morgen zit Poessie reeds de wacht te houden op het muurtje aan onze kamer. Ze hoopt misschien op lekkere hapjes, maar als die van ons moeten komen zal het wel ijdele hoop worden. Uitmergelen zal ze sowieso voorlopig nog niet doen.
Na het ontbijt plannen we een uitstap naar Sedgefield, een twintigtal kilometer hier vandaan. Elke zaterdag organiseren ze daar op de terreinen van SCARAB village een artisanale- en kunstmarkt. Die willen we wel eens bezoeken.
Op de parking staan wellicht meer dan duizend wagens, en op de markt zelf heerst er een drukte van jewelste. Her en der speelt een orkestje of een bandje. Er staan tientallen grote tafels opgesteld waar men kan aanschuiven om van de plaatselijke producten te genieten.
Er is een overvloed aan stalletjes met van alles en nog wat.
Een klein gedeelte bestaat ook uit vaste shops.
Alles is hier te verkrijgen. Van kleinmeubelen tot boeken, van huishoudgerief tot kledij… noem maar op.
Voor elk wat wils.
In een donker spelonkje staat een man met een drietal uilen. Mooie exemplaren. Voor een paar Zuid-Afrikaanse rand kan je een foto nemen naast één van die uilen. En het geld gaat “integraal” naar een werk van dierenwelzijn. OK dan maar voor een paar foto’s, maar dan liefst met alleen de echte uil. Dit exemplaar is een kerkuil.
En dit is een gevlekte ooruil. Prachtige dieren…
Deze dame tekent levensechte portretten naar model of foto. Ze dringt aan om ons te mogen aftekenen. We hebben dit wijselijk geweigerd met de belofte (?) dat we later een foto van de kleinkinderen zullen sturen die ze dan kan aftekenen. Na 14 dagen opgerold in een kanonnen buisje en gratis afgeleverd in België, belooft ze.
Iets verderop bemerken we een afvalkunstenaar.
De maker van die afvalkunst heeft blijkbaar nog meer in zijn mars. Hij schildert, en maakt ook mixed media. We informeren naar zijn naam, maar hij beweert dat dit voor ons veel te moeilijk is. Wacht een ogenblikje…
Prompt haalt hij een bordje tevoorschijn waarop zijn naam geschreven staat. Praktisch is hij wel, die Siya.
Nog een souvenirfoto van Siya’s werk. En wederzijds uitwisselen van onze e-mail adressen.
Deze kerel verkoopt foto’s op doek en handdoekrekken… leuke combinatie toch?
Leuke wandschildering op één van de stalletjes.
We denken dat we stilaan alles gezien hebben op de Scarab markt, en we rijden terug richting Knysna.
Onderweg toch nog even een halte aan het kleine kerkje van Belvidere, een dorpje dat paalt aan Knysna. Een prachtig piepklein kerkje met de begraafplaats eromheen. Kaarsjes branden lukt niet, maar tegen een kleine vergoeding kunnen we wel intentie kaartjes invullen.
De begraafplaats paalt aan de kerk.
In African Bean, een gekende koffieshop in de Hoofdstraat wippen we binnen. Voor Hilde een quiche met een Schweppes en voor mij een wrap met een milkshake. Meer moet dat niet zijn. We raken hier (weeral) in gesprek met een lief koppel Hollanders, Helena en Henk Shaefers. Zij komen ook elk jaar voor een drietal maand naar Zuid-Afrika. Maar ze verblijven telkens de ganse periode in een appartement in Knysna. Intussen zijn ze vrienden geworden met de verhuurders; wanneer ze vertrekken mogen ze spullen achterlaten voor het volgende jaar. En uiteraard kennen ze hier in Knysna al een heel pak mensen.
Henk en Helena, met in het midden dienster Nicole van African Bean.
In het gesprek verwijst Hilde naar de mooie coiffure van Helena. Dit verzorgde kapsel is enkel en alleen te danken aan een goede privé-coiffeuse waar Helena regelmatig haar coupe laat bijwerken. “Hair by Helen”. Helena bezorgt Hilde het adres en telefoonnummer. Wij wisselen nog onderling onze mail-adressen uit, en nemen afscheid.
Onderweg naar onze B&B maken we nog even halt aan “Knysna Art Gallery”, één van de mooiste kunstgalerijen van Knysna. We moeten de kunst door de etalageramen bekijken, want het is reeds 16 u voorbij, en de zaterdag gaan de meeste zaken om 16 uur dicht. ’t Zal voor een volgende keer zijn. Pas aangekomen in de B&B krijgen we een FaceTime oproep van zoon Mehdi en kleinzoon Julien. Ze zitten beiden in een supportersbus op weg naar het Heizelstadium in Brussel. Immers, vanavond speelt voetbalploeg Zulte-Waregem daar de finale van de voetbalbeker van België. Tegen Oostende. Door het grote tumult op de bus kunnen we weinig concreets opvangen van het gesprek, maar we hebben toch een beetje van de ambiance genoten. Nu nog de finale winnen, en de beker is in de sacoche. Thuis gekomen maken we ook nog een afspraak met kapster Helen. De maandag start ze maar om 10 uur, en haar agenda staat propvol. Maar als ik vertel dat we haar adres verkregen langs Helena Schaefers verandert dat de kwestie. Ze zal een uur vroeger starten, en in de tijd dat Hilde’s kleuring moet inwerken zal ze mijn haar knippen. Danke Helen, danke Helena.
Vanavond gaan we naar Cruise Café. Dit ligt aan het Waterfront, tegenover de aanlegsteiger waar een drietal keer per dag een toeristenboot “The featherbed” uitvaart voor een lagoon cruise.
We genieten van een sappige ostrich filet met een glaasje wijn. Met zicht op de ondergaande zon, de aanlegsteiger en de Featherbed. Zaaalig! ’t Was weeral een fijne en goed gevulde dag.