We verblijven slechts één nacht in “De Oude Opstal”. Hierdoor heb je altijd minder contact met de uitbaters. Maar Mardi daarentegen, onze gastvrouw van de opstal is zeer spraakzaam en joviaal. Ze loopt gedurig op en af om ons van alles en nog wat voor te schotelen, en ze blijft maar babbelen. We leren dat Mardi de samenvoeging is van de naam van haar moeder en haar vader MARly en DIeter. Dit schijnt in Zuid-Afrika zeer veel voor te komen. Weeral iets bijgeleerd
Vriendelijke Mardi blijft maar doorbabbelen…
De jonge Hilde bij de Oude Opstal.
We hebben gepland om vannamiddag Herman naar Simon’s Town te brengen bij Jacqueline. Die zal hem dan morgenvroeg naar de airport in Cape-Town brengen. Het zal echter niet eenvoudig zijn, want vandaag vindt het grootste fiets-event plaats in een omgeving van 70 kilometer rond Cape-Town. De “Cape Argus”. Wereldbekend fietsgebeuren met dit jaar 35.000 deelnemers. Dit wil zeggen dat een groot gedeelte van de wegen zullen afgezet zijn tot 16 uur in de namiddag. We zien wel hoe we eruit komen. We willen nog een halte maken in de Ballinderry. Enerzijds om een kopie te maken van Herman’s elektronisch ticket, en anderzijds om (voor dit jaar) definitief afscheid te nemen van Luc en Hilde. En misschien treffen we de Harinck’s daar ook nog. Zij vertrekken morgen ook terug naar België, maar niet met dezelfde vlucht van Herman.
Het is zondag vandaag, maar voor de crew van Ballinderry zijn al de dagen dezelfde. Ze zijn reeds druk in de weer met al hun taken. Voor die mateloze inzet verdienen zij in de orde van Panasonic geslagen te worden. Dik verdiend dames. Proficiat!
(Foto Cape Argus) Intussen echter komt Luc met vreselijk nieuws aandraven. In de vroegte van deze morgen verwoestte een vernietigende brand eenderde van de township Imizamo Yethu in Hout Bay, een tiental kilometer van Cape-Town. Resultaat op dit moment: 9 doden en meer dan 15.000 mensen dakloos – en juist deze mensen hadden al zo weinig. Een enorme tragedie.
(Foto Cape Argus)
(Foto Cape Argus)
En alsof dit nog niet genoeg was, loopt nu ook het nieuws binnen dat men die grote wielerwedstrijd na anderhalf uur ook heeft moeten stil leggen wegens windsnelheden van meer dan honderd kilometer per uur. Sommige renners werden werkelijk van de fiets geblazen.
Foto van TV toestel genomen.
(Foto uit dagblad) De renners werden letterlijk weggeblazen.
Zeer eigenaardig. Wij zitten op plusminus 150 kilometer van Cape-Town, en hier is er geen zuchtje wind. We nemen nogmaals afscheid van Luc en Hilde en van de Harinck’s. Onderweg ondervinden we niets van de voorspelde opstoppingen, en tegen 11u30 rijden we reeds Paarl binnen. Omdat we te vroeg zijn op ons schema en omdat we sentimentele bindingen hebben met “La grande Roche”, maken we een klein omwegje.
La Grande Roche… uniek restaurant met een unieke ligging.
De chique van vroeger maar nu nog steeds “the place to be”.
Het is nog te vroeg om te lunchen, maar we laten toch een flesje vonkelwijn “Plaisir de merle” aanrukken.
Een flesje “Plaisir de Merle” op de gezondheid van onze vrienden Xavier en Lianr Verhaeghe. Want zij hebben hier nog meer sentimentele bindingen dan wij.
? ? ?
Het zicht vanop het terras is uniek. En met een glaasje Plaisir de Merle in de hand wordt het nog mooier.
Tijd nu om door te rijden naar Somerset-West. Bij het uitrijden van Paarl passeren we een TREK fietsenwinkel. Voor vriend Noël Demeulenaere willen we hier wel een korte sessie houden met een TREK petje op ons hoofd. Trouwens, het is van Noël dat we al die petjes gekregen hebben.
Een winkel vol met TREK fietsen. Jammer dat de winkel op zondag gesloten is.
Als dat geen publiciteitsfoto is voor TREK… Twee gespierde kranige en slanke zeventigers met een TREKpet op hun hoofd. Die foto komt zeker in de boekskes.
We passeren het piepkleine dorpje Klapmuts. Hier ligt het domein Glen Carlou. Naast een wijndomein hebben ze ook een restaurant en een kunstgalerij. Proberen dus. Wat een mooie en moderne Estate. We genieten hier van een heerlijke lunch op het binnenterras met een prachtig uitzicht op Paarl.
Hilde en Herman kiezen voor Kingklip en ik voor een steak tartaar. Achteraf een koffie en bezoek aan de galerij. Naast gekende zaken zijn hier ook wel enkele speciallekes te bezichtigen.
Heel wat gewone kunstwerkjes…
Maar ook enkele speciallekes…
Licht en schaduw.
Enkele werkjes op textiel.
Naald- en stikwerk.
Nog een detail.
Al bij al was “Glen Carlou” die kleine omweg meer dan waard om deze ontspannende en inspirerende plek te bereiken. We zijn hier niet zo ver meer van Somerset-West en we besluiten eerst onze aanmelding te maken in onze B&B voor de volgende dagen ” Stellendal”.
“Stellendal” ziet er best aangenaam uit. De uitbaters zijn een jong stel Nederlanders. We sjouwen de koffers naar ons kamer “Zulu”. Van hieruit nemen we contact met Jacqueline. Afspraak om 17 u in Muizenberg, enkele kilometer hiervandaan.
Onze “Zulu” kamer heeft achteraan een klein terrasje. met een rechtstreeks padje naar het zwembad.
Eenmaal aangekomen in Muizenberg bellen we nogmaals om de naam “Vegan” door te geven, het terras waar we nu zitten. Een kwartiertje later maakt Jacqueline haar opwachting. We komen hier weeral aan het einde van een veel te kort maar leuk verhaal. Misschien tot volgend jaar Jacqueline… tot binnenkort in België Herman… en weg zijn ze.
Voor onze laatste drie weken zijn we nu alleen met z’n tweetjes in Afrika. Na meer dan zes weken bijna constant bezoek zal het wel een beetje wennen worden. We zien het niet zitten om vanavond uit te gaan eten. We kopen in de selfservice van een benzinestation twee belegde broodjes, en die verorberen we in de eetruimte van onze B&B Stellendal. ’t Is ’n keer iets anders. Rustig avondje met boekje, BVN en laptop. Relax en dodo.