Om 8u30 zitten Jan en Christiane reeds op hun terras naar ons aan het wachten om samen naar het ontbijt te gaan. We krijgen een tafeltje op het half open terras.
Het ontbijt wordt ons gedeeltelijk bediend, en voor het resterende gedeelte is er self-service.
Ziet er feestelijk uit.
Jan zit weeral aan de drank; fruitsap…
We hebben van hieruit zicht op de activiteiten in de wijngaarden van “Rijk’s”.
We maken een planning voor de dag. Jan en Christiane vertellen zeer enthousiast over het wijndomein Saronsberg, enkele kilometer hier vandaan. Niet alleen de wijn is er top, en er moet eveneens een prachtige art-gallery te bezoeken zijn. Meer moet dat niet zijn. Een rustig dagje dus in het verschiet.
Na het ontbijt maken we er nog een uurtje dolce farniente van en tegen 11 u kiezen we koers naar Saronsberg.
En weg zijn we… Als we het domein oprijden worden we al direct overstelpt door enkele prachtige beelden in de tuin.
Voor het gebouw lig er een grasperk met een waterpartij en mooie beeldhouwwerken. Dat is een voorsmaakje van wat we kunnen bewonderen in het gebouw van het wijndomein.
Prachtige integratie van kunst en natuur.
Een voorsmaakje…
Het hoofdgebouw van Saronsberg.
De centrale bar is de proefruimte en we zien meteen dat kunst, licht en ruimte met elkaar verweven zijn.
Wijnmakerij en kunstverzamelaar. Mooie symbiose.
Zeer vriendelijke ontvangst. Wij proeven een aantal wijnen. De Saronsberg Viognier bevalt ons als een van de besten.Een goed gebalenceerd wijntje met elegante finish.
Proeverij in de centrale bar.
De Saronsberg Viognier smaakt heerlijk. In een folder van Saronsberg vinden we een prachtig stukje proza over deze wijn:
If Viognier were a person, she would be my best friend’s sister. Blonde, curvaceous, with an air of beguiling perfume about her and an easy mixer in social circles and once you had a relationship with her, you were in it for the long haul. But she is not, she is a grape!
Ik probeer vrij te vertalen:
Als Viognier een persoon zou zijn, dan was zij de zuster van mijn beste vriend. Blond, gewelfd, met een air van verleidelijke parfum over haar. Ze zou zich gemakkelijk mengen in sociale kringen. Zodra je een relatie zou aangaan met haar, dan zou het er een zijn van lange termijn. Maar Viognier is niet die zuster van mijn beste vriend, …ze is een druif!
Misschien is dit het beeld van de zuster van die beste vriend. Een beschreven blad.
Ze zit dan nog op een ezel. En die ezel is ook beschreven.
Intussen is Christiane al aan de rode Shiraz toe.
Na de tasting is het tijd om de verschillende expo-ruimtes te bezoeken. Tussen de kunstwerken door kunnen we ook verschillende malen kennis maken met de wijnmakers. Door glazen deuren kunnen we op op een balkonnetje het productieproces volgen.
De wijnmaker steekt het fermentatieproces een handje toe.
Een enorm gevaarlijke karwei. Ze staan met twee op een losliggende plank. Ze moeten beiden een zware beweging maken om die mengspil op en af te bewegen. Verliest er ééntje zijn evenwicht, dan tuimelt hij in die druivendroesem, en is binnen de kortste keren gestikt. De man weet ons te vertellen dat het niet de eerste keer zou zijn dat zoiets gebeurt.
Vanop een balkonnetje kunnen wij alles volgen.
Drie schilderijen en één venster op de wijnmakerij.
Alles privé bezit van Saronsberg.
Paus Benedictus XVI hangt er ook tussen. Toepasselijke titel van het werk; “GODS ROTTWEILER”.
De opslagplaats met het bureel van de wijnmakers.
kunst… met kleine k
Al bij al is Saronsberg een mooie, ja zelfs een unieke ervaring. Bij het verlaten van het domein bemerken we dat zij ook middenin hun wijngaard over een kapelletje beschikken.
Tulbagh Hotel.
Op de terugweg, intussen al 14 u, gaan we een licht lunchke nemen in Hotel Tulbagh. We houden het voorzichtig bij tomaat mozzarella of carpaccio. Kelnerin Izelna die we sinds vier jaar kennen is vandaag weeral off. Geen geluk dus.
Op de terugweg door de Hoofdstraat bemerken we dat de herstelling aan het afgebrande Kaap-Hollandse huis zeer vlot verloopt. Zopas heeft men het eerste stro afgekieperd, en morgen kunnen de stielmannen aanvangen met dekken. Het is weeral verzengend warm en de rest van de middag brengen we door in de luwte van de kamer of aan het zwembad. Genieten…
Genieten maar.
Intussen zijn de tuinmannen duchtig aan het sproeien. In de ganse Westkaap smeekt men om regen, die maar niet komen wil.
In de luwte van de vooravond genieten we terug van een flesje Antataxia. Met nogmaals dank aan onze Belgische vrienden die nu zitten te bibberen van de kou of te schuilen voor de regen. Om jullie niet tegen de borst te stoten plaats ik geen foto’s van dat apero gebeuren.
Achter die struiken zitten we van de Antaraxia te genieten.
Geduldig wachten op de dames die zich aan het opdirken zijn voor het avonddinner.
Het dinner houden we ook sober; ofwel een steak, ofwel een viskroket. Tegen het einde van het dinner is het pikdonker geworden en vertoont de maan zich in haar mooiste gedaante. Jan vindt dat dit een Amarulla verdient. Dubbele of enkele vraagt kelnerin Marita. Het antwoord ben ik vergeten… Slaapwel!
Amarulla by moonlight…