Om 8u30 ontbijt met z’n vijven. Paris is reeds aan het profiteren van de voorzichtige zonnestraaltjes. En de schaapjes trachten wat druppels van de tuinsproeier op te vangen.
Paris geniet van de zonnestralen…
… en de schaapjes trachten enkele druppels van de grassproeier op te vangen.
Een glaasje bubbels bij het ontbijt ziet Herman wel zitten.
Hilde heeft vannacht gedroomd van die olifanten in het Kruger Park.
Luc wou ook wel een foto met een olifant. Hij wordt op zijn wenken bediend.
We bespreken onze planning voor vandaag. Het is zaterdag, dit wil zeggen markt in Montagu, ongeveer 30 kilometer hiervandaan. We plannen er op af te gaan. Alleen Hilde zou liever eens een halve dag rustig rond het zwembad doorbrengen. Geen probleem; we trekken met z’n vieren naar Montagu.
Op dit marktje komt de hele omgeving zijn handel, van wortels en aardappelen tot taart en ‘vetkoek’, en van kraaltjes tot schilderijen aanbieden. Best grappig maar niet veel redenen te zien om de portemonnee open te maken. Alhoewel…
Deze man, Roy Ray, heeft hier verschillende zelfgemaakte tuinspulletjes opgesteld waar je toch efkes van opkijkt. Een opvouwbaar houdertje om een fles champagne en twee glaasjes in te plaatsen. Goed gevonden toch?
De “Wine out”. Draagbaar en plooibaar. Om het even waar in de grond te stoppen. met opening voor een fles champagne en twee glaasjes.
Goed gevonden toch?
Roy ontwikkelde ook een prachtig ronddraaiend besproeiing systeem. Had het zo groot niet geweest dan had ik wel interesse gehad. Maar dat volumeprobleem wuift Herman weg… hij heeft plaats zat in z’n bagage, en wil dit wel voor mij meenemen naar België. Voor de geïnteresseerden; vanaf volgende zomer is die ingenieuze sproeier dagelijks te bezichtigen in onze tuin.
Er heerst een gezellige drukte op het marktje. Ik ontmoet er nog enkele oude bekenden. Enerzijds Alain Somerlinck en zijn echtgenote Maud. De eigenaars van B&B Mountain Vieuw lodge in Montagu, waar we twee jaar geleden verbleven. En anderzijds Suzanna Wenz, de dame aan wie ik een bijna-deal deed in kaders gemaakt van recuperatie hout. Spijts de deal toen niet doorging blijft Suzanna heel positief en vriendelijk.
Enkele van Suzanna’s kaders vervaardigd uit recuperatie hout.
Op de stoep van het marktpleintje zitten enkele knapen kleine kunstwerkjes te vervaardigen, in de hoop er enkele aan de man of de vrouw te kunnen verslijten.
Aan deze knaap wou ik toch niet weigeren om een beschilderde postkaart te kopen.
Tegen 13u30 zijn we terug in Robertson. We halen Hilde af en gaan met z’n vijven van een gedeeld pizzatje genieten bij “The four cousins”. 
Nog maar eens naar de vier kozijnen…
Jennifer, het receptiemadammeke herkent ons direct en ze vraagt zelf achter een foto…
Jan, Jan… naar de lens kijken!
We hebben vanavond geen plaats in de Ballinderry. Maar 200 meter verderop heeft Luc een enkele kamer en een dubbele in een andere B&B gereserveerd. Het is 15u30; we mogen ons dus gaan aanmelden. “De oude opstal” is een Kaap-Hollands huis dat werd aangepast tot B&B. Twee jaar geleden hebben wij hier ook al eens één nacht doorgebracht met onze Waregemse vrienden Paul en Katrien Sabbe. Toen werd het nog uitgebaat door de ouders, en intussen hebben de zoon en schoondochter de activiteiten overgenomen.
“De oude opstal”. Een mooi huis in Kaap-Hollandse stijl.
De rest van de namiddag is een beetje voor elk wat wils. Moet ook eens kunnen. En om 19 uur zijn we uitgenodigd door Luc en Hilde. Niet in de Ballinderry, maar bij hen privé thuis. Dergelijke uitnodiging laten we natuurlijk niet liggen.
Bij Luc en Hilde privé op apéritief. Een aandachtig lezer zal misschien wel de “Green Egg” opgemerkt hebben rechtsboven in het beeld.
Gezelligheid troef bij Luc en Hilde.
Voor vanavond heeft Luc een tafel voor zeven besteld in het restaurant van “Small hotel”. Hier waren we verleden maand ook al eens met de Bastards. We zitten weer buiten, maar gelukkig is er ditmaal niet zoveel wind. Sommigen opteren voor linefish, de anderen voor Porc Belly. Dienster Melodie weet ons dat allemaal perfect te serveren. Bovenop laat ze ons nog genieten van een lekkere Zandvliet Kalkveld Shiraz.
Het moet niet altijd wit zijn. Deze Shiraz van Robertson is uitzonderlijk lekker.
Voilà se… alles is gegeten dat opgediend werd, en alles gedronken wat geschonken werd. Intussen is het toch wat frisser geworden en versassen we naar de bar. Die bar hebben we voor ons alleen; we kunnen dus gerust iets luidruchtiger zijn.
De ene kant van de bar…
De andere kant van de bar…
… en dat is Simba, onze barman. Hij is een likeurtje aan het prepareren voor Christiane.
De vrouwtjes hebben plezier…
… en deze twee kunnen er uiteraard ook om lachen.
Rond 23 uur sluiten we af, nemen afscheid en elk vertrekt naar zijn locatie. Goede nacht.