Phil heeft ons weeral een prachtige ontbijttafel gedekt. En alhoewel morgenstond goud in de mond zou moeten brengen zit ik een beetje in de puree. Mijn GSM wil niet meer opladen, en mijn batterijvolume staat reeds dik in het rood. Dat machientje doet ook dienst als GPS, dus kan ik het hier in Zuid-Afrika zeker niet missen. Gelukkig zijn we hier in Bloubergstrand slechts een twintigtal kilometer verwijderd van Cape Town. In het Waterfront van Cape Town zit er een officiële Apple iStore, en van vorige ervaringen weet ik dat ze daar ook een reparatie afdeling hebben. De planning voor vandaag is dus snel gemaakt. Op naar het Waterfront in Cape Town.
Het Waterfront in Cape Town.
De grote mall van het Waterfront.
Hopelijk kan men hier mijn GSM herstellen…
Waarschijnlijk val ik in de iStore direct op de juiste persoon. Hij bekijkt mijn iPhone, haalt een soort pincet uit de lade, krabt ermee in de opening van de lader, spuit een beetje contactreiniger in de opening, en stopt dan een ladercontaktje in mijn GSM. En wat dacht je; de GSM begint op te laden. Probleem opgelost en de brave jongen wil geen Rand, geen Euro, geen cent. Dat noem ik service. Naast de iStore is er een grote foto/filmwinkel waar ze momenteel een mega campagne voeren voor de minicameraatjes GoPro. Als ik de meneer van de shop vertel dat ik er zo eentje heb, vraagt de man mij om te poseren bij de pub. Graag gedaan.
GoPro – Be a Hero. Voilà se, ik ben nu een held!
Nu gaan we een cappuccino proeven bij Café Alfredo op Waterfront. Wij kennen Alfredo, want hij is de schoonzoon van Jacqueline. En Jacqueline is de dame die voor het huis zorgt van onze vriend Herman Declercq in Simon’s Town. (Kunnen jullie nog volgen?) Vanaf morgen trekken we een weekje rond met Herman. Dit hebben we in het verleden ook al een vijftal keer gedaan, maar toen telkens voor een paar weken. Wegens omstandigheden kon Herman nu niet langer dan één week boeken. Juist daarom willen we naar Alfredo; je kan immers nooit weten dat Jacqueline en Herman daar ook zijn. En inderdaad; Jacqueline is er, maar ze is alleen… De twee laatste dagen heeft Herman op geen enkele mail gereageerd, zodanig dat we in de waan waren dat hij reeds een paar dagen was aangekomen. Maar dat klopt niet. Herman is pas deze morgen geland in Cape Town. Hij is nu met de bus onderweg van de airport naar Waterfront, en Jacqueline verwacht hem hier binnen een kwartiertje. Haar woorden zijn nog warm als Herman plots uit het niets zijn opwachting maakt. Vermoeid van de lange vlucht, maar dolgelukkig. Wat een blij weerzien.
Welkom Herman. Jacqueline is ook blij…
en Hilde natuurlijk ook.
Loulou, de kelnerin van Alfredo deelt ook mee in de vreugde.
Loulou neemt de bestellingen op, maar in feite heeft er niemand echt honger. Dus gaan we voor één pizza Alfredo met vier couverts. In Zuid-Afrika kan dat allemaal. Daarbij natuurlijk een flesje Louis Nel Chardonnay. Voor vannacht hebben we geen kamer kunnen bijboeken in Bloubergstrand. Herman gaat dus voor één nachtje slapen in het huis van Jacqueline in Simon’s Town. Morgen kunnen we hem daar dan rond 11 uur afhalen. We nemen dus voorlopig afscheid om terug naar onze Shenandoah te trekken. Aan het pleintje met de beeltenissen van de Nobelprijswinnaars gekomen maken wij toch wel even halt.
Voor de beelden staat een a capella groep opgesteld die ongelofelijk mooie muziek aan het maken zijn. Ze stoten klanken uit die bijwijlen aan instrumenten doen denken. Het is een groep zangers uit de township van Cape Town; “The Khayelitsha peace makers”.
Eén van de zangers tracht CD’s van de groep aan de man te brengen, en bij Hilde krijgt hij er eentje aan de vrouw. Spijtig dat ik geen filmpje met bijhorende klank op de blog kan plaatsen… zo mooi!
Op onze terugweg maken we ook nog een stapje in Milnerton. Surfliefhebbers kunnen hier hun hart ophalen in hét surfparadijs van de wereld. De klassieke surffilm ‘The Endless Summer’ werd hier niet voor niets opgenomen! Voor echte surfers een onmisbare ervaring. Spijtig genoeg zijn de meteologiche omstandigheden vandaag niet ideaal maar toch is er wel één en ander te bewonderen.
De kiters in Milnerton.
… en de surfers… die bewegen op de krachten van de natuur.
Nu terug naar Shenandoah, en daar een paar uurtjes genieten. Vanavond terug naar “On the Rocks”. Iets minder aangenaam dan gisteren doordat twee grote gezelschappen bijna het ganse restaurant bevolken. Zeer luidruchtig! We laten het echter niet aan ons hart komen en genieten zowel van het culinaire, maar ook van al het andere wat hier te beleven valt. Als je naar buiten kijkt heb je het gezien.
De zonsondergang vanaf Bloubergstrand. Je kunt er blijven op kijken.