Weeral heerlijk ontbijt bij Luc en Hilde in de Ballinderry. Daarna een half uurtje naar de kamer om ons klaar te maken voor onze excursie van vandaag. Als we rond 10 uur vertrekken zijn Luc en Hilde nog aan het ontbijten. Luc geeft ons nog enkele aanwijzingen mee voor onze rit naar Montagu.
Omdat we toevallig een identieke wagen gehuurd hebben kregen we een aanvraag van Europcar om een Toyota Corolla publiciteitsfoto te maken van onze beide wagens. Als ze maar genoeg sponsoren, waarom zouden we dat niet doen?
Misschien staat deze foto binnenkort op de folders van Toyota.
… of misschien deze; iets meer sexy(?)
Voor we de baan naar Montagu opgaan maken we nog een halte aan de hoofdkerk van Robertson. Vandaag organiseert men hier een “plaatselyke produktemark”. Die markt willen we toch eens van dichter bekijken.
Van druiven tot tomaten, van mielies tot butternut.
En van spruitjes krijg je grote oortjes…
Een plaatselijke duivenmelker. Geloof het of niet; de man heeft verschillende duiven met een Belgische stamboom in zijn tillen. Indien we het niet zouden geloven mogen we de stamboompapieren komen inkijken.
Er zijn ook enkele tweedehands boekenstandjes. Luc ziet het wel zitten om eens met de woonwagen op vakantie te trekken.
De kinderen mogen op papa’s tractor…
Je zou voor min tevreden zijn.
Hoe kom ik tot bij dat stuurwiel?…
Met z’n vieren in een bakkie… ook plezant.
Je kan er zelfs ontbijten… en lekker dat het is.
Ik moet dringend mijn haar laten knippen, maar deze kapster bevalt me niet…
Uit de Hoofd Kerk komen een paar mensen buitengestapt. Het zijn enkele achterblijvers van een begrafenisdienst die enkele minuten geleden is afgelopen.
De laatste mensen hebben zopas de kerk verlaten.
Een Christelijke boodschap die ook voor ons begrijpelijk overkomt.
Spijts de dienst afgelopen is komt de koster op ons afgestapt. Van welk land wij wel komen? België? Waarschijnlijk nog nooit geen Belgen in deze kerk gezien. Of we iets in het gastenboek willen schrijven? En zeker vermelden dat we uit België komen. En indien het ons interesseert; deze namiddag om 14 u is er een huwelijksmis. We zijn er hartelijk welkom…
Of we iets in het gastenboek willen schrijven? Uiteraard willen we dat.
Eenmaal buiten de kerk hebben we ook nog een leuke ontmoeting met een drietal plaatselijke dames. Het geluk stroomt van hun aangezichten. En de baby… die ziet het ook wel zitten.
Het is vandaag zaterdag, en daarbij nog de laatste zaterdag van de maand. Dit wil zeggen; gisteren werd iedereen uitbetaald. Aan de apotheek is het dus in de rij staan. En niet alleen aan de apotheek. Aan bijna alle winkels, zonder nog maar van de bankkantoren te spreken.
Nu moeten we wel dringend door naar Montagu, want de artisanale zaterdagmarkt stopt daar rond 13 u. Achteraf zal blijken dat een uurtje rondslenteren op dit marktje inderdaad voldoende is.
De township van Robertson.
Bij het buitenrijden van Robertson stoppen we toch nog even aan de township. Ze kappen er juist een camion met zwarten af. Er is er eentje bij die stomdronken rondzwalpt. Het scheelt bijna niets of hij strompelt onder een andere vrachtwagen.
Er loopt er eentje bijna onder een andere vrachtwagen.
In de grote tuin in het centrum van Montagu organiseert men elke zaterdag een artisanale markt. Je kunt je niets indenken wat hier niet te verkrijgen is.
Dominique en Hilde zijn tamelijk sceptisch.
Deze twee vrienden verkopen oude postzegels. Zou het kunnen dat die linkse nogal wat gelijkenis vertoont met Jerommeke uit de “Suske en Wiske” albums?
Niet ver van het marktje vandaan staan twee bomen die als thuisbasis dienen voor een kolonie ibissen. Prachtige vogels. Spijtig dat ze de omgeving verpesten met hun uitwerpselen.
Toch wel mooie vogels, die ibissen.
Hoogtijd nu om de terugweg (ongeveer 28 kilometer) aan te vatten naar Robertson. Met toch nog een kleine tussenstop bij B&B Mo en Rose. Hilde en ikzelf hebben Mo en Rose verleden jaar voor de eerste keer leren kennen, en we willen wel eens zien hoe het evolueerde.
Mo en Rose; een B&B met een prachtige tuin.
Enorme cactusplanten.
Mooi gelegen in een prachtige tuin met enorme cactussen. Enige nadeel : ver van alles afgelegen. We doen navraag om hier een lichte lunch te gebruiken. maar ’s middags koken ze niet. En vanavond terugkomen heeft ook geen zin, want alles is reeds volboekt. We rijden dan maar door en bereiken Robertson tegen 14u30. Vlug iets tussen de kiezen stoppen in Coffee Shop STRICTLY COFFEE. We moeten het hier stellen met een croissant of een brownie, want hier zijn ze ook al aan sluiten toe.
Juist op tijd voor een croissant of een brownie.
In de mum van tijd zijn we hier buiten, en hierdoor kunnen we nog juist een glimp opvangen van de huwelijksplechtigheid waarvoor de koster ons deze voormiddag uitgenodigd had. Het trouwkoppel en de suite hebben net de kerk verlaten. Samen met Luc vermengen we ons tussen de familie, vrienden en fotografen van het koppel. We worden zeer vriendelijk gedoogd.
Het jonge echtpaar met een deel van de suite.
Het kersverse echtpaartje. In de juiste volgorde.
Het geluk stroomt er af…
Twee bruidsmeisjes. Men beweert dat er een bruidsjongen tussen zit.
The father of the bride.
Drie kleine bruidsmeisjes; schattig.
Fier als een gieter.
Wegens zaterdagnamiddag is het dorp intussen bijna leeg gelopen. We snellen nu maar vlug naar de Ballinderry. Daar zijn Luc en Hilde nog aan het nagenieten van hun lunch. Terug tijd om foto- en video gegevens uit te wisselen, want morgen vertrekken Dominique en Luc. En Hilde; die zoekt de rand van het zwembad op, samen met haar vriend Sudoku
Hilde met Sudoku.
Apéro time.
Om 19 u afspraak voor het apéritief. Op zaterdag neemt Hilde vrijaf in haar keuken. We gaan dus op zoek naar Robertson Small Hotel, een betrekkelijk nieuwe eettempel. Het heeft nogal wat voeten in de aarde om de locatie te vinden, maar uiteindelijk lukt het.
Uiteindelijk toch gevonden.
Robertson Small Hotel. Al bij al niet zo small.
We krijgen een tafeltje toebedeeld op het buitenterras. Niet zo erg ware het niet dat er vanavond nogal een stevige en betrekkelijk koele wind waait. Onze tegenstrubbelingen worden weggewuifd, want er liggen dekentjes op de stoelen. We kunnen dus niets anders dan instemmen met het terrastafeltje. Met twee bestellen we sirloin steak en de anderen houden het bij kingklip. Spijts het aflatend windje smaakt het heerlijk. De Irish coffee mogen we in de bar nemen. Het is daar toch iets warmer.
In de bar kunnen we de bereidingsceremonie van de Irish coffee meemaken. Nu begrijpen we veel beter waarom de Irish in Afrika niet zo lekker smaakt als bij ons. Hier voegen ze geen suiker bij, en ze flamberen zelfs de whisky niet.
Alhoewel… hij schijnt toch inde smaak te vallen. Zeker bij Dominique.
De toffe barman wuift ons uit.
Tegen de klok van tienen sluiten we af. En een half uurtje later zijn we op de kamer. Tot morgen.