In de vroege morgen bij de opkomende zon lijkt onze Shenandoah als het ware nog mooier.
“Shenandoah” (Schrijf Shenandoah – Zeg Sjenindoe) in de vroege morgen.
Onze gastvrouw Phil zit al aan hoofdstuk 3. Ze is druk in de weer om ons een heerlijk ontbijt te serveren.
Wat dacht je van zo’n roereitje?
Vanmorgen in de vroegte heb ik een photoshopke gemaakt voor onze kinderen Caroline en Bert die vandaag 25 jaar huwelijk vieren. Ik denk dat we toch stilaan mogen zeggen dat we een beetje oud worden als je kinderen hebt die een zilveren huwelijksjubileum vieren. Maar niet getreurd… integendeel! Vanop 9.500 kilometer meevieren met het zilveren paar.
Bert en Caroline; 6 Maart 1992. Alsof het gisteren was…
Big Bay; een paradijs voor watersporters.
Deze voormiddag maken we een uitstapje naar Big Bay, een vijftal kilometer van Bloubergstrand verwijderd. Het is een populaire plek voor surfers, windsurfers en kiters, en vanop het strand heb je ook nog zicht op zowel de Tafelberg als Robben eiland.
De zee bij Big Bay.
Maar wat het voornamelijk attractief maakt is de nieuwe gemengde ontwikkeling in de vorm van winkels, restaurants en residentiële kantoorruimtes. Dit alles afgewisseld met loopbruggen, open ruimten en binnenplaatsen die een symbiose vormen met de dijk, het strand en de zee.
Verzorgde restaurants…
Cleane winkeltjes…
Open ruimten die een symbiose vormen met het strand en de zee.
Mijn haar dient dringend geknipt, en ik zou ook een klein ingreepje willen aan een tand waarvan een klein stukje is afgebroken. Maar zowel de kapper als de tandarts tekenen volboekt. Als die zaken toch niet opgelost raken, dan opteren we om een slaatje te gaan smullen bij Eden Café, een eettent op de dijk.
Eden Café; een eetcafé op de dijk.
Eenmaal terug in Shenandoah gaan we een uurtje siësten en/of boekje lezen. Patron Steve passeert toevallig. Hij vraagt of we eens de kamer op het hoogste verdiep willen bekijken. Die moet nog een stuk mooier, ruimer (en duurder?) zijn als de onze. Uiteraard willen we dat, en inderdaad, zowel de kamer als het balkon zijn impressionant.
Waaaww… impressionant.
Tegen 15 uur wandelen we naar het centrum van Bloubergstrand. Niet ver van het strand kennen we daar Hettie, de uitbaatster van Studio 46. Gedurende de vier voorbije jaren zijn we hier telkens langs geweest. Hettie is zowel juwelen ontwerpster als schilder artieste. En in Studio 46 zijn zowel haar juwelen als haar schilderijen te koop. Daarbovenop organiseert haar Mama er enkele dagen per week een kunstacademie.
Werkjes uit Mama’s tekenacademie.
Hettie’s juwelen.
Hettie’s hondje zit ons al op te wachten aan het poortje van Studio 46.
En wat is er dit jaar wat er vorig jaar nog niet was… Inderdaad, Hettie is sinds een drietal maand bevallen van een flinke zoon… Felix is zijn naam.
Hettie en Felix… schattig hé!
Wat een flinke jongen, die Felix.
Hilde mag hem ook eens koesteren.
Een groepsfoto kan er ook wel bij.
Hettie is dolblij met het geschenkje dat we meebrachten uit België. Een pyjamaatje van Maryleen. We hebben nog een lange babbel, en we moeten beloven dat we begin april proberen nog eens langs te komen. Zullen we doen ook. Saluu Felix… Saluu Hettie.
Hettie’s kruiwagen is blijkbaar ietsje te zwaar voor Hilde.
We bemerken nog een mooie spreuk aan Hettie’s oprit.
Vanavond gaan we souperen bij “On the Rocks”, toevallig recht tegenover Studio 46 van Hettie. Een mooi restaurant langs de waterlijn gelegen.
We krijgen als het ware de zonsondergang in ons bord.
We genieten hier van de struisvogelsteak, en daarbij hoort een Steenberg Sauvignon. Ik loop een paar keer naar buiten om de zonsondergang te fotograferen vanop het terras. En toasten doen we nogmaals op Zilveren Bert en Caroline.
Nogmaals proficiat Bert en Caroline.
Prachtig zicht op de Tafelberg en Kaapstad, vanop het terras van “On the rocks”. Tegen 22 uur beddeken in.