8u30 ontbijt met muesli, youghurt, croissants en nog veertien andere accessoires. Keuze zat dus. Jammer genoeg is het hier ook alweer ons laatste ontbijt bij Kristien en haar Perle du Cap.
Het laatste ontbijt bij Perle du Cap.
In Perle du Cap hangen heel wat schilderijen. Iemand vraagt zich af of dit misschien een zelfportret van Kristien zou kunnen zijn.
Tegen 10 u verlaten we het domein onder een thermometerstand van 34° C. Wat zal dat dan deze middag worden. We plannen er een gezappig ritje van te maken, zonder ons op te jutten of af te matten.
Ons eerste doel is “Spice Route”. Dit domein ligt een tiental kilometer van Paarl, midden de wijngaarden. Het bestaat uit enkele kleine fabriekjes, waaronder een glasblazerij, een eigen bierbrouwerij, een koffiebranderij en zelfs een chocoladefabriek.
Een domein met tientallen huisjes, fabriekjes en winkeltjes.
Hier kunnen we ons, en zeker onze dames wel een paar uurtjes zoet houden. Enkele shopkes die veel interessanter zijn dan de klassieke souvenirstalletjes.
Ooh, ooh, wat is hier allemaal te vinden?… Van mooie tafelonderleggers tot…
… hoedjes van papier.
Leuke ideeën voor verlichtingsarmaturen.
In de Spice Route van Paarl krijgen we een beeld van de Spice Route in de wereld
Bij De Villiers Chocolatier ligt de productie stil wegens “te warm”. Spijtig. En in de glasblazerij hebben we al evenmin geluk. Hier zijn renovatiewerken aan de gang. Maar we krijgen toch een inzicht hoe het er normaal overal aan toe gaat.
De afgewerkte producten uit de glasblazerij krijgen we wel te zien. Jammer genoeg ligt de productie stil.
Renovatie en herschikking van alle accessoires.
Met man en macht aan het renoveren.
Het vuur aanwakkeren met de blaasbalg hoeft nu ook niet.
Prachtig kunstwerk, verleden week vervaardigd in de glasblazerij.
Glas met zicht op de wijnvelden rond “Spice Route”.
Inderdaad, een schitterende omgeving.
In de koffiebranderij is het ook niet veel zaaks. Gelukkig is er in het nabijgelegen degustatiecafé wel één en ander loos.
De koffiebranderij… geen handwerk… alles automatisch.
In het DV caffee naast de branderij drinken we een overheerlijke ijskoffie. Ons oog valt daar op een tekstje dat op het berichtenbord staat; “VAN OVERSTRAETEN – BEST COFFEE IN BELGIUM”. Als dat geen compliment is voor onze Waregemse vriend Pierre Van Overstraeten.
DV CAFE; de gastenmuur met commentaar.
Wat zijn we hier fier om vriend te zijn van Pierre Van Overstraeten.
In DV Cafee ontmoeten we ook een drietal flower power ladies. Ze bemerken direct dat ik een professioneel fotograaf ben, en bij het verlaten van het café vragen ze of ik met hun toestel een kiekje wil nemen. Graag gedaan natuurlijk, en ik neem er ook eentje met mijn toestel. Drie lades aan de totempaal.
En of ze tevreden zijn met het resultaat…
Deze kerel dronk zichtbaar andere koffie dan Van Overstraeten…
Onze volgende stop ligt slechts 15 kilometer verderop. Het domein Babylonstoren in Simondium. Een lustoord met fantastische tuinen en schitterende vergezichten.
Het domein Babylonstoren… hectaren en hectaren groenten en fruit. Maar ook eetwinkeltjes, restaurants en zelfs woonaccommodatie.
Hilde betast een verboden vrucht…
Wij wandelen hier meer dan een half uur rond, en er komt precies geen einde aan. Je kan waarschijnlijk geen groente- of fruitsoort opnoemen die hier niet te vinden is. Het landgoed moet ooit gesticht zijn om zeevaarders te bevoorraden met verse groenten.
Na anderhalve maand ontmoeten wij onze eerste Afrikaanse ezels… of hadden we er toch al eerder gezien?
De enorme serre naast het buiten-restaurant.
Het is dik 13 u als we aan het open restaurant voorbijkomen. Momenteel geen enkel tafeltje vrij. Een vriendelijke receptioniste wijst ons een bank aan waar we enkele minuutjes kunnen wachten. Nog niet volledig gezeten of komt ze ons al ophalen om ons te begeleiden naar een tafeltje naast de grote serre. Met drie opteren ze voor de specialiteit van de dag; koude tomatensoep. Ikzelf zie het meer zitten in een sandwich hesp en kaas. En wat drinken we vandaag? Sparkling water… Sinds Guy er niet meer bij is zijn onze drankgewoontes serieus afgezwakt.
Ons tafeltje aan de ingang van de serre.
Een koffie zit er ook al niet meer in, want intussen is de electriciteit in de keuken voor onbepaalde tijd uitgevallen. Dan maar nog eventjes naar de eetwinkeltjes.
Indrukwekkend mooi gepresenteerd.
Zo mooi…
Marktkramer Luc.
We rijden nogmaals enkele kilometer verderop tot aan het schitterende
“Vrede en Lust”. Het is een voorbeeld van de Kaaps-Hollandse bouwstijl. Hier kunnen we in de Bistro genieten van ons welverdiend koffietje.
Vrede en Lust… wat moeten we ons daarbij voorstellen?
Leuke terrasjes…
Weeral een schitterende omgeving.
Hilde verliest hier zelfs haar schrik voor de kip.
Spijts we reeds ruim een halve dag onderweg zijn hebben we nog bijna 110 kilometer van de 130 af te leggen. Vanaf nu dus zonder omwegen richting Robertson.
In de “Ballinderry” aankomen is een beetje als thuiskomen.
Als we dan tegen 17u30 aan de oprit van onze Ballinderry aankomen is het alsof Luc ons staat op te wachten. Hartelijk weerzien, en Hilde (Luc’s echtenote) komt ons ook begroeten. We krijgen onze twee kamers toebedeeld, en worden op het terras verwacht voor de welkomstdrink. In de Ballinderry aankomen voelt altijd een beetje als “thuiskomen”.
Tegen 19u30 worden we verwacht voor het dinner. Hilde profileert zich weeral als een volmaakte sterrenchef. Starten doen we met een soep van bloemkool, ajuin en look. Gegarneerd met rolletjes gerookte zalm. Mooi voor het oog en delicious voor de maag.
Mooi voor het oog en lekker voor de maag.
Als hoofdschotel krijgen we een stukje filet dat gegaard is in de “egg”. Daarbij aardappeltjes, groentjes en béarnaisesaus. Voor dessert een panacotta met karnemelk en appelsientjes. Meer moet dat inderdaad niet zijn. Dit menu kan gerust zijn voetje plaatsen naast deze van elke gerenommeerde kok.
Rond 11 u sluiten we deze goedgevulde dag af. Tot morgen.