Ontbijt in de tuin van Macaron om 8:30. We zijn vandaag tegen 12 uur uitgenodigd bij onze Belgische vrienden Rob en Machteld Meeusen. Rob is de voormalige uitbater van “De Oude Kaars” in Wijnegem. Hij woont nu al een tiental jaren hier in Franschhoek.
Het stolpje van Rob. We worden zeker verwacht, want de Belgische vlag hangt al te wapperen.
We rijden even rond om te zoeken waar we straks afspraak hebben. In feite is het maar om de hoek, en hadden we de auto niet eens nodig. Op de terugweg laten we benzine bijtanken. In het station maken de pompisten allerhande grapjes. Misschien wel het moment om nogmaals enkele rennerspetjes boven te halen. En als die welkom zijn…
De ganse benzinecrew met nieuwe petjes.
… en gelukkig dat ze zijn.
Er rest ons nu nog een uurtje shopping time. In de brandnieuwe galerij juist naast onze B&B Macaron wordt Dominique verliefd op een mooi kunstwerkje. Een beeldje vervaardigd uit gerecycleerd materiaal.
Een beeldje vervaardigd uit recuperatiemateriaal.
De dames wringen zich in alle hoeken om toch maar het beeldje in een goede compositie te stellen.
De deal wordt bezegeld.
Luc ziet het ook zeer graag. De deal is dus vlug gesloten.
Het is inderdaad een indrukwekkende galerij.
Zowel schilderijen als levensgrote beelden.
Met deze dame zou Hilde ook wel in het water springen.
Ook piepkleine beeldjes…
Deze kunstenaar is in de leer geweest bij onze Waregemse Denis Degloire.
Dit is dan weer mijn favoriet… voor die mooie bloemetjes.
Buiten aan de galerij staat er een supergrote eye-catcher. Een vliegend paard gemaakt uit recuperataiematerialen. “Apocalypse Horse” is de naam.
Intussen hebben we ons hier wel een uurtje zoet gehouden. Maar het was zeker geen verloren tijd. Hierna gaan we nog wat rondslenteren in de Main Street. In een mooie shop kiezen Dominique en Hilde enkele mooie hemdjes uit voor hun mannen. Drie voor Luc en twee voor mij. De eerste dagen zullen we er dus weer proper bijlopen.
Het shoppen zit de mannen niet zo in het bloed. Samen met Guy ga ik op een bankje maar wat uitpuffen.
Intussen wordt Luc aan de overkant van de straat aangevallen door een krokodil. Wij reageren direct op zijn geschreeuw en kunnen hem gelukkig nog tijdig uit zijn netelige positie bevrijden. Oef… dat was wel even schrikken.
Een beetje verderop loopt er een beer op straat. Gelukkig niet zo agressief als die krokodil van daarnet. We mogen zelfs bij hem poseren voor een kiekje.
Huize Rob Meeusen. Intussen is de Vlaamse Leeuw er ook bij komen hangen.
Om twee minuten na twaalf klingelen we aan bij Rob en Machteld (Matilda voor de lokale bevolking). Hun huis ligt juist op een hoek naast de kerk.
Dit is hem dan; Rob Meeusen.
Rob zal ons later op de middag vertellen dat het in de toekomst niet gemakkelijk zal zijn om een mooi huis zoals het zijne aan een blanke Afrikaan te verkopen. Alleen al door de ligging naast een “zwarte” kerk.
Echtgenote Machteld is jammer genoeg niet van de partij. Ze is twee dagen geleden naar Indië afgereisd, Samen met een vriendin die vroeger consul was in Zuid-Afrika. Rob heeft van die gelegenheid gebruik gemaakt om enkele van zijn voormalige medewerkers van “De oude Kaars” in Wijnegem hier in Fransschoek uit te nodigen. Gaston de kok, Jan de sommelier en diens echtgenoete Amanda.
Hilde is al aan de praat met sommeliers Jan en kok Gaston.
De kennismaking is volop aan de gang.
De crew kreeg van Machteld de opdracht om ons culinair te verwennen, en daar slagen ze wonderwel in. We worden overstelpt met allerhande hapjes, het ene al beter dan het andere.
Rob doet zijn ganse verhaal over de kunst in zijn tuin, maar ook over zijn zelf ontworpen barbecue.
Intussen krijgen we een rondleiding in Rob’s mooi huis en prachtige tuin. Met gedetailleerde uitleg over alle bloemen, planten en beelden.
Eenmaal terug rond de tuintafel krijgen we ook het verhaal van Rob’s levensloop te horen. Te beginnen met vader die een ronde deed met eieren. Tot de kippenpluimerij. De overname van “De Oude Kaars” tot de evolutie van Amalthea, de traiteur- en cateringzaak die nu in handen is van zoon Koen. En tot de dag dat ze goesting kregen om uit te wijken naar Afrika. Om uiteindelijk hier in Franschhoek te belanden. Intussen blijven Jan, Gaston en Amanda maar met hapjes en drankjes aandraven.
Later op de middag krijgen we van expert Rob ook een beeld voorgespiegeld van het reilen en zeilen in politiek Zuid-Afrika. En hier heeft hij toch zijn twijfels over de toekomst van dit mooie land.
Er zijn drie politieke partijen : ANC, DEA en TFF. De DEA is een liberale partij, de TFF is de gevaarlijkste. Wanneer deze laatste aan de macht zou komen, dan zijn er wel drastische hervormingen te verwachten. Rob is goed bevriend met de leider van de lokale ANC partij. De problemen van de werkkrachten en het personeel komen ook ter sprake. Iemand als werkkracht in huis nemen is geen goed idee. Men blijft niet alleen verantwoordelijk voor die huisknecht, maar ook voor zijn ganse familie. Daarom kopen de meeste blanken een barak in een township. Kostprijs 20.000 ZAR of ca 1.400 €. Hierdoor is men niet meer gebonden aan de sociale gevolgen. Een “mandela” huisje kost al gauw 200.000 ZAR. Maar dan krijg je er wel 100 m2 tuin bij.
We worden ook nog ingewijd in de Afrikaanse kunst. Ook hierin is Rob een echte expert.
Een honderd laden kast, ook volledig gemaakt uit recuperatie.
Rond 17 u nemen we afscheid van Rob en zijn crew. Doch niet vooraleer een afspraak te maken om ergens in de tweede helft van mei een dineetje te organiseren aan de Belgische kust. Als wederdienst voor de schitterende middag die we hier mochten meemaken.
Nog wat souvenirs ophalen vooraleer afscheid te nemen.
Een afscheidsfoto mag er natuurlijk ook bij. Dat we een leuke middag beleefden kan niemand wegsteken.
Salut…en tot een volgende!
Eenmaal terug in onze Macaron lassen we een rustpauze in tot 19 uur. Vanavond wippen we nog even binnen in brasserie TukTuk. Een kleine portie frietjes en een frisdrankje is meer dan voldoende Tegen 21 u beëindigen we onze dagorde. Iedereen blijgezind naar bed.