Vroeg in de morgen zitten we met de Bastards al op het buitenterras aan de Bitou River, omdat we daar betere WiFi ontvangst hebben.
Hier hebben we WiFi.
Er zijn vanmorgen reeds filmpjes binnengekomen van de kleinkindjes.
Hilde opteert eerder voor de zon aan de oever van de rivier.
Tegen 8u30 ontbijt bij Sue in de Bitou River Lodge. Net als vroeger staat het ontbijtbuffet keurig opgesteld.
Alles keurig opgesteld…
Voor elk wat wils.
Voor elk wat wils. Er zitten ook vier Engelsen aan het ontbijt. Er volgt een discussie over de brexit. Zij weten zelf niet of het goed of slecht zal uitdraaien, maar in ieder geval hebben zij tegen deze brexit gestemd.
Het bureel van “Born in Africa”.
Rond 10 u hebben we afspraak in het bureel van Born in Africa. (BIA). Spijtig genoeg kan Remi De Backer niet aanwezig zijn. Hij heeft een zware verkoudheid en de griep opgelopen. Hij zit met Lieve, zijn echtgenote, in bed. Want zij is eveneens gegriepeerd. We worden ontvangen door Isabelle, de verantwoordelijke voor BIA.
Isabelle ontvangt ons met de nodige honneurs.
Als Isabelle uitleg geeft over de werking in het algemeen, en de kindjes in het bijzonder, dan straalt ze van gedrevenheid en enthousiasme. Ze legt de planning uit voor de komende twee dagen.
Isabelle met een deel van haar kindjes in de achtergrond.
Ze bezorgt ons de nodige plannetjes en uurschema’s, zodanig dat er niets kan mislopen. En dan is het tijd om Demi op te halen, het peetmeisje van Luc en Dominique. We krijgen ook nog enkele zakken voedsel mee om af te geven in één van de scholen.
Een paar pakken voedsel voor één van de scholen.
Eerst nog een ommetje naar Kranshoek , Eurekastreet 18, waar BIA zopas een opleidingscentrum heeft geopend. Hier is Marita verantwoordelijk.
Prachtige gebouwen… verleden week officieel ingehuldigd. Deze gebouwen zijn grotendeels gesponsord door Belgische bedrijven of verenigingen. Van de koekjes Destrooper tot Club Brugge.
De basisprincipes van de school zijn overal te vinden.
Hier nog een gesprekje met Marita, de verantwoordelijke.
Even de premises bekeken en dan een paar kilometer verderop naar de Secondary High School van Demi. Bij het klaslokaal aangekomen komt haar leraar eerst even naar buiten om te vertellen hoe het met Demi gaat. Ze is een middelmatige leerlinge en er werd nu reeds vooropgesteld om haar volgend jaar naar het beroepsonderwijs over te schakelen.
Demi’s leraar komt naar buiten met wat tekst en uitleg over Demi.
En nu volgt het grote moment; Demi wordt uit de klas geroepen om voor de eerste maal kennis te maken met haar peetouders Luc en Dominique.
Marita en de leraar hebben Demi uit de klas gehaald…
In het begin wat onwennig…
Een beetje bang en verlegen. Maar Dominique helpt haar dat vlug te boven.
Uiteraard is ze wat verlegen; hoe zou je zelf zijn als je als vijftienjarig meisje tussen een hoop bejaarden wordt gedropt? Intussen is het in de klas zonder leraar wat rumoerig geworden; ik schuif ongemerkt het klaslokaal binnen en spreek de leerlingen toe in ‘t Afrikaens. “Gaan julle saam dat ’n oue man uit België vir ’n tiental minuutjies die taak van jou onderwyser oorneem?” En of ze akkoord gaan?
Mag ik een tiental minuutjes jullie onderwijzer vervangen?
Ze hangen al aan mijn lippen…
Binnen de kortste keren hangt de ganse klas aan m’n lippen. Ik vertel ze over ons klein landje, meer dan tienduizend kilometer hier vandaan. Na mijn verhaal willen ze bedanken met een lied; ik tel af, en daar gaan ze… Nkosi Sikelele Afrika. Het Afrikaans volkslied… wonderIijk mooi hoe de fierheid van hun aangezichtjes straalt.
Wie zingt er mee?… Allemaal natuurlijk.
Ik neem afscheid van de klas en laat terug het woord aan hun vertrouwde leraar.
Ik laat weer het woord aan hun vertrouwde leraar.
Intussen werden bij het gezelschap buiten ook de twee broertjes van Demi bijgehaald. Ze is er zo fier op.
Demi met haar broertjes.
Samen met de tweelingbroers op de foto.
De bel voor de middagpauze weerklinkt. Langs alle kanten stormen de kinderen naar buiten. Onze fototoestellen kunnen nu niet vlug genoeg reageren.
Middagpauze.
Marita heeft hier zelf ook een dochtertje op school.
De uitgelatenheid van die honderden kindjes werkt aanstekelijk. Vanaf nu mag Demi met ons mee voor de rest van de namiddag. We passeren vlug even langs haar huis, waar oma en tante (met baby) geseind werden over onze komst. Zeer lieve mensen. Natuurlijk moet iedereen eens op de foto met iedereen.
Onze wagen is nog niet gestopt of oma komt reeds naar buiten.
Demi, Dominique, Oma en Luc.
Hier mag tante met haar baby er ook bij…
Dominique wil ook wel even de baby koesteren.
Lief hé!
Hilde wil er ook wel even bij…
Intussen helpt Luc bij het uitpakken van de geschenkjes voor Demi.
Vooraleer we vertrekken wil Demi ook wel een kiekje met haar hond.
Het is intussen hoogtijd geworden om ook ons Peetmeisje Megan op te halen in Plettenberg High School aan de Crags, een twintigtal kilometer hiervandaan. Voor Hilde en ikzelf zal het voor het vierde opeenvolgende jaar zijn dat we Megan kunnen begroeten. Alhoewel altijd een beetje verlegen is ze toch zeer blij ons terug te zien. En wij natuurlijk ook.
Een beetje onwennig, maar toch zeer blij.
Intussen is Megan een echte juffrouw geworden…
Megan en Demi kennen elkaar niet, doch binnen no time hangen ze als zusjes aan elkaar. We nemen de twee meisjes mee naar de Pic & Pay mall voor een korte lunch. En nadien gaan Dominique en Hilde met de meisjes enkele kleine inkoopjes doen. Ze verkiezen kleinigheden en eetwaren voor hun families boven rommeltjes voor zichzelf. Hier kunnen onze Westerse kindjes wel een voorbeeld aan nemen !
Super blij met hetgeen ze mochten kopen voor hun familie.
Rond 15u30 moeten we weeral optrekken. Demi heeft immers haar zwemtraining om 16u.
Demi moet vanmiddag een zware zwemproef afleggen.
Om morgen te mogen deelnemen aan een wedstrijd in zee moet ze vandaag in het publiek zwembad nog in een proef slagen. 9 x 25 meter zwemmen in minder dan 9 minuten,
Super geconcentreerd…
De trainer roept de kinderen op voor de start.
Onder luid gesupporter van de Bastards geeft Demi het uiterste van zichzelf. En wat dacht je? Wat haar omgeving en misschien ook zijzelf voor onmogelijk hielden kan ze hier waar maken; Ze haalt de eindmeet in 8 inuten en 54 seconden. Zijzelf, haar trainer en uiteraard wij ook zijn super tevreden.
Allez Demi… allez!
Luc, onze supporter nummer één wil alles op beeld, en daarvoor is niets hem te zwaar of te veel.
Zelfs Isabelle komt aangedraafd om Demi te feliciteren. Intussen heeft Megan alles roerloos en stilletjes gadegeslagen. Zij kan immers niet zwemmen.
Megan is in stilte alles aan gadeslaan.
Demi kan van hieruit met de schoolbus naar huis. Maar het is intussen wel hoogtijd geworden om Megan naar huis te voeren. We hebben geen geluk; haar mama is jammer genoeg niet thuis. We nemen afscheid met de belofte dat we midden maart nogmaals terug naar Plett en naar haar school zullen komen.
Op de terugweg maken we een korte stop voor een reservatie in wine-estate Bramon. Morgenmiddag om 12 uur. Zit Hilde’s lievelingsdier daar wel op een draad zeker…
Voor vanavond heeft Sue een tafeltje voor ons gereserveerd bij Lemon Grass. Twee jaar geleden waren we hier met de Bastards ook al.
Vanavond maken we onze opwachting bij Lemon Grass.
En wat hebben we vandaag binnengespeeld? Zalm met pasta voor de enen, een trio van vis,scampi en calamari voor de anderen.
Trio van vis, scampi en calamari… lekker!
Hierbij hoort een witte Constantia, en daarna… iets waarvan Guy met aandrang vraagt om het niet te vermelden. Zijn Liliane leest immers dagelijks deze blog.
Tegen 22u30 zitten we op tram zeven.