Zeg Annemarieke waar gaat gij naar toe?…
Bij het afhalen van de vouchers voor het ontbijt bots ik op Anne-Marie, de juffrouw die ons vorig jaar zo goed soigneerde. Het voorbije weekend was ze “off”, en nu is zed us helemaal terug. Weeral een blij weerzien. Ze vraagt of ik nog eens het liedje van “Annemarieke waar ga gij naar toe” wil zingen, en natuurlijk wil ik dat. Ontbijt in het restaurant Burgundy aan de overkant. Vandaag krijgen we de vergaderzaal met de uurwerken toegewezen.
Na het ontbijt gaan we wat tussen de winkeltjes en de galerijtjes flaneren.
Hermanus is inderdaad ook een kunststad.
Boekenwinkel.
Mooie manier op de juwelen te presenteren.
In een ateljee krijgen we te zien hoe een viertal stielmannen tafellopers bedrukken.
Manueel bedrukken van tafellopers.
De reliefschablonen worden in de natte verf gedrukt.
Blokje per blokje impregneren in de natte verf.
Detail van de reliefschablonen.
Weeral iets bijgeleerd… echt de moeite. Even later raakt Dominique in plots paniek. Ze wil een beetje cash uit de muur halen en er komt voortdurend een weigering “NO VALID”. Luc belt naar de bank in België, en daar wordt hij gerust gesteld. De fout zit niet bij de credietkaar, maar wel bij die Afrikaanse muur. Later blijkt dat inderdaad ook zo te zijn.
Hilde met rode olifanten.
Guy is op zoek naar een toepasselijke T-shirt.
Hij heeft ook wel heimwee naar zijn Maandagse job in België.
Hermanus op schilderdoek…
… en een struisvogel op perkament.
Genoeg rondgesnuisterd nu… hoogtijd om te vertrekken naar “Hemel en Aarde”. Dit is een baan van ongeveer dertig kilometer waarlangs een twaalftal wijndomeinen gelegen zijn. De eerste paar kilometer zijn er ook nog een paar galerijen. Waaronder galerij KOK. Het is hier dat ik verleden jaar een schilderij kocht die toen niet volledig was afgewerkt. De artiste Celesté van Beek is niet aanwezig, maar het schilderij staat wel kant en klaar ingepakt. Het is nogal volumineus, en omdat we hier volgende maand toch terug in de streek zijn vraag ik om het tot dan te laten staan. Daar maakt de galerijhouder geen punt van. Tegen dan zal de kunstenares Celesté waarschijnlijk terug zijn uit Australië. Voila sè, da’s weeral geflikt.
“Girl in blue” van Celesté van Beek.
Nu terug richting lunch op de baan van Hemel en Aarde. Creation Estate is een mooi domein, Hier ook weeral originele kunstbeelden in de tuin; levensgrote beelden gemaakt van gevlochten draad, doorzichtig en in verschillende kleuren. Héél speciaal.
Speciale kunstwerken in een prachtige tuin.
Luc wringt hem in onmogelijke bochten om toch maar de beste compositie te bereiken.
De wijnproeverij laten we aan ons voorbij gaan. We gaan dan maar direct aan de dis. Voor de ene komt er zalm op tafel, voor de anderen forel en voor nog andere kip. Alles vergezeld van de nodige groentjes, frietjes of aardappelen. Uiteraard hoort hier een fles van het huis bij; een Chardonnay Creation.
CREATION = Top !
Bij de afrekening probeert Dominique terug haar credietkaart, en ditmaal lukt het … wel! Oef!
Angstig afwachten… zal het nu lukken?
Na de lunch blijven we nog wat ronddobberen in de prachtige tuinen. De kunstwerken geven ons de nodige inspiratie …
Combinatie van wijn en kunst wakkeren soms de inspiratie aan…
Luc en Dominique staan vol bewondering voor al dat moois.
We trekken nu terug de heuvel van Hemel en Aarde naar beneden. In het opkomen hadden we ergens een mooi kapelletje ontdekt, en daar willen we nog wel eens op af.
Tot driemaal toe nemen we een verkeerd weggetje, maar uiteindelijk bereiken we toch ons doel.
Een kapelletje… wat dacht je? We zitten terug op een wijndomein. Ataraxia is de naam. (Iemand van de Bastards verandert de naam in Anorexia, kwestie van beter te kunnen herinneren)
Onze gastvrouw in Ataraxia.
Een dame laat ons plaats nemen en stelt voor om ons een viertal wijnen te laten proeven. Op één uitzondering na, allemaal heel lekker. Wanneer we enkele flessen zouden kopen, dan moeten we de proeving niet betalen. We bestellen dus direct zes flessen Chardonnay van 2015. Trouwens, vanaf morgen verblijven we een viertal dagen in drie studio’s met een gezamelijke ontvangstruimte. Daar kan dat dus goed van pas komen.
Wijn proeven in de kapel… moet kunnen hé!
Misschien omdat we in een kapel zitten gebeurt er plots een mirakel. Dominique die het vertikt om ooit maar één druppel alcohol tot zich te nemen laat zich hier verleiden tot een ganse slok Ataraxia Chardonnay 2015. We staan er allemaal “paf” van.
Het wonder is geschiedt…
Nog geen vijf minuten later staat een tweede mirakel op stapel. Komt daar iemand uit de nevel van een ander gezelschap vragen of wij misschien Westvlamingen zijn. Luc Vannevel, ook een Westvlaming. Hij heeft nog voor Beaulieu gewerkt en ik ook. Weliswaar in een andere afdeling. Is ook nog steeds bevriend met Noël Demeulenaere. De wereld is weeral een beetje verkleind.
Verschijnt Luc Vannevel daar ten tonele…
Luc Vannevel komt regelmatig naar Hermanus, want hij is in België verdeler van de Antaraxia wijnen. Hij verdeelt ook bepaalde merken van gin. We krijgen de groeten mee voor Noël (bij deze…) en hij geeft on snog wat tips door voor goede restaurants in Stellenbosch en Franschhoek. Dit verdient wel een rennerspetje.
Het petje valt wel een beetje klein uit…
We verlaten blijgezind onze Antaraxia kapel en een half uurtje later staan we terug aan onze thuishaven Burgundy.
Guy is porter van dienst.
Vanavond opteren we voor een lichte dinner. En dat kan waarschijnlijk niet veel beter dan in de Paradiso, dezelfde keet van gisteren.
Laatste avond bij onze vriendinnen… de meerminnen.
En daarna braafkes naar bed.