Tegen 8u30 zitten we al in de auto. Daar we in een self-catering gelogeerd zijn is geen ontbijt voorzien. We rijden naar het stadje waar we nog een goed adresje kennen kennen van verleden jaar. Allegria is de naam. Een vriendelijke madame, toffe dienstmaagden en een zeer verzorgd ontbijt.
Fruit, yoghourt, muesli en honing… l e k k e r…
Op de koop toe zitten we met z’n vijven aan de kindertafel. Kleurpotloden en viltstiftjes alom. In no-time ontpopt Luc zich hier als breakfast-artiest.
Luc, de breakfast-artiest. En of hij er plezier aan beleeft…
Na elke slok of beet trekt hij enkele krabbels op zijn tekenblad. Ontbijt klaar – kunstwerk klaar. Een magistrale olifant. Madame komt vragen als ze het werk mag ophangen tussen de andere kunstwerken. Na enige twijfel geeft Luc toe.
Zo fier als een gieter.
Jawel, nu hangt het kunstwerk “Bompa’s elephant” tussen alle andere kunstwerken.
Na het ontbijt flaneren we nog wat rond in het shopping center.
Chieke car…
Beetje geld uit de muur halen, enkele winkeltjes afdweilen… je weet wel.
Flaneren in de winkeltjes.
Nu de baan op richting Kaap. We rijden het stadje Kommetjie voorbij. Langs de hoofdweg ligt een kleine nederzetting “ Imhof Farm”. Het is trouwens hier dat het atelier van Marc Alexander gevestigd is.
“Imhof Farm”. Hier de galerij van Marc Alexander.
De echtgenote van Marc Alexander.
Aan deze kunstenaar kocht ik twee jaar geleden een schilderij van … een vos. Marc is vandaag niet aanwezig, en we doen het dan maar met zijn echtgenote. Leuk.
“De vos” van Marc Alexander.
Verder zijn er nog een aantal winkeltjes met snuisterijtjes en rommeltjes; niks opzienbarends.
“Imhof” in Kommetjie. Een leuke locatie.
Guy is nog altijd op zoek naar een passend geschenk voor zijn Liliane.
In dit winkeltje kan men geurcursussen volgen. Men leert er reukwater samen te stellen, aangepast aan de eigen smaak.
In een ander winkeltje leert Guy een kindje hoe het met de djembe moet omgaan…
…en Luc valt in met een echte performance.
… en het kereltje ziet het wel zitten.
Nog een leuk galerijtje; Françoise V.
Françoise maakt prachtige foto’s.
Ook collages van dagbladknipsels. Speciaal…
In Imhof Farm kan je ook een kamelentochtje maken.
Mevrouw Marc Alexander gaf ons de raad om zeker eens langs de kustlijn van ’t Kommetjie te wandelen. En gelijk heeft ze. Prachtige vergezichten van zee en strand.
The sky is the limit…
Ook een surfersparadijs.
Guy zoekt stabiliteit tegen een litter bak.
Adam en Eva?
Hier is’t niet moeilijk om mooie foto’s te maken.
Prachtige rotsen en klippen.
Luc en Dominique zijn ook onder de indruk van al dat moois.
We kregen ook een tip om verder naar Scarborough te rijden, een dorpje met een aangenaam restaurantje THE VILLAGE HUB. Lunch met pizza, steak, salade. En voor één keer enkel spuitwater. Dit alles voor 37 euro… (voor 5 personen)
The Village Hub in Scarborough.
Leuk interieur.
We vertrekken hier om 15 uur en een uurtje naderen we ons eindpunt “Kaap de Goede Hoop”. Zeelieden gaven dit uiterste puntje ooit de naam “stormkaap”, omdat het hier erg kon spoken. Maar toen de weg naar Indië was gevonden werd “stormkaap” veranderd in Kaap de Goede Hoop. Jan van Riebeeck legde hier namens de VOC als eerste een verversingsstation aan. Dat later uitgroeide tot Kaapstad.
Misschien kunnen we Cape Point een beetje verplaatsen.
Het uiterste puntje wordt Cape Point genoemd, met het beroemde Cape Point Lighthouse.
Het Cape Point Lighthouse.
De Bastards op het meest Zuid-westelijk punt van Afrika.
In dit deel van het Table Mountain National Park leven diverse soorten dieren. Zoals struisvogels, klipdassen en (vrijpostige) bavianen. Deze laatsten zijn altijd op zoek naar eten. Onderschat ze niet, want ze zijn erg handig in het openmaken van autodeuren en het stelen van snacks.
Smeerlapkes hoor die bavianen.
Ook klipdassen.
Nu terug langs Chapman’s Peak rustig naar huis. Thuis om 18u. We hebben nog die zes flessen witte wijn Ataraxia die we in de kapel gekocht hebben. In onze B&B Snooze beschikken we over een grote gemeenschappelijke zitkamer. Dus installeren we ons daar. Maar wat blijkt al vlug; het zijn flessen met een kurkstop, en we hebben geen kurkentrekker. Na enkele minuten speelt Guy reddende engel, en komt hij met een opener aangedraafd. Waar hij die uithaalde mag Joost weten… Nu wat nakaarten over de gezellige voorbije dag, wat uitwisselen van foto’s en genieten van een glaasje Chardonnay.
Intussen zijn we bijna vergeten dat we om 20u30 in Restaurant Kitima verwacht worden. Gelukkig ligt het restaurant maar op een paar kilometer hiervandaan. Kitima werd reeds meerdere malen uitgeroepen tot beste Aziatische restaurant van Zuid-Afrika.
De parkwachter is gelukkig dat hij zijn verkleurde pet kan inleveren voor een rennerspetje van TREK.
In de hal van het restaurant zie je overal goud, exotische bloemen, donkere kleuren en een mooie houten vloer.
Schitterend interieur.
In de hal staat er zelfs een modeltafel opgesteld.
We worden naar onze tafel gebracht en nemen plaats op heerlijke zachte stoelen waar we voor de rest van de avond liefst niet meer uit willen komen.
Pad thai… schijnt zeer lekker te zijn.
Aziatische spring rolls.
We laten ons gaan voor duck orange, pad thai en spring rolls, … We besprenkelen alles met een flesje witte Warwick.
Dessert kiezen… nie gemakkelijk.
Voor dessert twee maal koffie, twee maal ijsje met chocoladesaus en één maal Irish coffee. (voor wie zou dat laatste zijn?). Tegen 22u30 rollen we ons matten op, en een half uurtje later zitten we in onze nestjes.