Zoals ons gemeld krijgen we een voucher om te gaan ontbijten bij Restaurant Bourgundy aan de overkant van de straat. En wie wacht ons daar op? Lucretia, de dienster van twee jaar geleden. Ze was anderhalf jaar in een ander restaurant gaan werken, en nu is ze hier terug. En ze herkent nog altijd “Mienier Devoes”. Hartelijk weerzien.
Lucretia. Nog altijd even vriendelijk.
Rechtover de straat… Restaurant Burgundy.
De meerminnen zien er bij deze morgendauw nog mooier uit.
Rond 10 uur maken we ons klaar voor een flinke wandeling langs de kust van Hermanus; de Indische ocean dus.
De start van onze wandeling.
De oceaan in het centrum van Hermanus.
Tientallen aalscholvers op de rand van de rotsen.
Wat een mooie kop hebben die vogels.
We lopen langs wegeltjes en paden en worden getrakteerd op prachtige zichten. Bijna prentkaarten.
Van bovenaf gezien; prachtig.
Aandachtige toeschouwers.
Prachtige vergezichten.
Na een drietal kilometer houden Guy en ikzelf het voor bekeken. We wadelen een stukje terug en nestelen ons met een koffie op een terrasje.
We bemerken op de prijskaart de je hier een “shit in de woods” kunt drinken. En dit voor 18 ZAR. (1,2 €) Guy bestelt een milkshake en ik probeer een shit in the woods. Wat is me dat? Een mini glasje gevuld met een ondefinieerbaar mengsel. Maar toch drinkbaar…
Shit in the woods. combinatie van peppermint, likeur en nachtmuziek. Onze ober kan niet antwoorden op mijn vraag naar de betekenis van die nachtmuziek.
Intussen zijn Luc, Dominique en Hilde maar aan het verder wandelen.
Bijwijlen lekker in de schaduw…
Regelmatig de kans op een mooi filmshot.
Wie piept daar door het struikgewas?
Tegen 13u zijn we afgesproken voor de lunch in restaurant Bientang’s Cave. Onze tafel ligt vlak aan de voet van de klif. Het water kletst als het ware in onze borden.
Het water kletst als het ware in de borden.
BIENTANGS CAVE; Een restaurant op de rotsen aan het water.
Op weg naar het zeeniveau van Bientang Cave.
Gezellig tafelen aan het water… Hier is het toch iets frisser.
De twee dames van ons buurtafeltje gaan regelmatig tot aan het water om een sigaretje op te steken.
Er komt zelfs een paraglider in ons bord kijken…
En de meeuw… die ligt op de loer om hier of daar een hapje mee te pikken.
Een sublieme locatie.
We bestellen kip met scampis of beef. En ‘t is zondag; dus ook een flesje Sauvignon Blanc Antaraxia. Weeral superkwaliteit.
Die kip met scampis mag er best wezen…
Van hieruit wandelen we tot bij het restaurant Paradiso van gisterenavond. Een tafeltje reserveren voor vijf personen voor vanavond. We mogen toch niet van honger omkomen hé! Na de lunch doen we nog een ritje langs de kust en stoppen even aan het strand van Voëlklip. Het strand ligt aan een lagoon voor kiters en kanoërs. We blijven hier een half uurtje genieten van het weer en de zee.
Zalig luieren in de zon.
Dominique en Luc riskeren zich nog tot aan het water.
Neenee, dit is geen walvis. ’t Is een bronzen kunstwerk op de dijk.
Twee freules en één meeuw.
En de ijsventer… die wacht geduldig op de volgende klant.
Tegen 17 u zijn we terug in de B&B en houden we een tweetal uurtjes voor elk wat wils.
Een paar uurtjes voor elk wat wils…
En zoals afgesproken om 19u30 naar Paradiso voor ofwel spaghetti arrabiata, spaghetti bolognaise of pizza margherita. Met het reeds beproefde wijntje Newton Johnson 2016 sauvignon blanc.
Ambiance troef bij Paradiso.
Het is terug de supertoffe Michael die ons bedient. Na de maaltijd geeft hij ons de coffee in de mond om terug een… jawel te bestellen.
Tegen 22u zijn we terug thuis en gaat het licht uit.