Als naar gewoonte om 8u30 ontbijt. Afrekenen met Sue. Ieder betaalt deze keer zijn rekening apart omdat er verschillen zitten in de wasbeurten.
Nog vlug de laatste selfie bij Sue.
Om halftien nemen we afscheid van onze lieve Sue en maken ons op voor een lange rit van 442 km. Op uitzondering van af en toe at regen zijn er gelukkig geen noemenswaardige problemen. Rond de middag last onze steengoede chauffeur Luc een korte stop in.
Het ziet er hier wel best gezellig uit.
Kiezen is soms niet eenvoudig. Maar een croque-monsieur mag iedereen.
We zijn dan al bijna halfweg. We hebben een uurtje tijd voor een gezellige babbel en verorberen intussen iets wat op een croque- monsieur lijkt.
Er zit er precies eentje mee te loeren boven Dominique.
Op de benedenverdieping zijn er ook een paar winkeltjes. Hier ook eens rondsnuisteren is de boodschap.
Deze fotomontage van een tijger in vijf delen is wel heel speciaal.
Van alles wat. Zelfs de opgelegde perziken van Isabel.
Nu terug de baan op. Intussen is het zonnetje terug gaan schijnen en loopt de temperatuur al op tot 27°.
Onderweg; schaapjes in de zon.
Amper twee uur later passeren we Stanford, een klein stadje op een twintal kilometer van Hermanus. Hier willen we wel even de benen strekken.
Stanford; een vredig piepklein stadje.
Het is alsof de tijd hier is blijven stilstaan.
Stanford ligt niet aan de kust, maar iets verder landinwaarts. De grote toeristenstromen gaan daarom vaak aan dit dorp voorbij. Maar zonder overdrijven, kan je wel stellen dat Stanford een onverwacht charmant plekje is met verschillende restaurants, leuke winkeltjes en een prettige uitstraling.
Zelfs een paar mooie kunstwinkels
Wij hebben wel iets minder geluk want verschillende winkels zijn al gesloten of beginnen alles op te ruimen.
Het gaat er hier allemaal zo rustig aan toe
Al bij al hebben we hier toch wel enkele leuke dingen beleefd. We weten nu wat een opwipwinkel is.
Samen met Guy heb ik de Opwipwinkel bezocht.
We hebben weer enkele mensen gelukkig gemaakt met een petje.
Weer eentje gelukkig met zijn petje…
Gelukkig als een kind stapt hij op…
De baas van de Opwipwinkel is al even content…
Als dank mag ik met hem op de foto. De man is niet alleen de boss van de Opwipwinkel, hij is tevens lid van “KAKIEBOS”.
Wat mag Hilde hier aan het demonstreren zijn?
Dominique bewondert een huwelijksreportage anno 1900.
Terug in de tijd.
Plezante schilderijtjes.
Enfin, we hebben een leuk dorpje ontdekt, en hier willen we zeker nog terugkomen.
Nu terug in de auto en de laatste kilometers afleggen. Hermanus is ons reeds bekend, we rijden recht naar onzen B&B Burgundy.
Onze parkingwachter van Burgundy is ook al zo fier als een pauw met zijn petje.
B&B Burgundy. Alle drie onze kamers liggen rond het zwembad.
Vlug alles uitladen. Zodoende kunnen we nu nog een korte wandeling maken in de walvisstad. Immers tussen September en November is dit de stad waar dagelijks walvissen te spotten vallen. Jammer genoeg in deze periode niet. Alhoewel… aan het museum ligt er een kolos in plastiek.
Een plastieken walvis… moet ook kunnen.
Een kunstwerk met zes zeemeerminnen. Met in de achtergrond onze B&B Burgundy.
Apéritief zowel als dinner gebruiken we in restaurant Burgundy. Dit is rechtover de deur van B&B Burgundy. De beide zaken waren vroeger met elkaar gejumeleerd, en dragen daardoor nog dezelfde naam. Waarschijnlijk voor de eerste maal hebben we allemaal dezelfde goesting. Iedereen kiest voor kingklip (typisch Afrikaanse witte vis), geserveerd met geroosterde aardappeltjes en hollandaise saus. Heerlijk. Daarbij een Chardonnay Newton Johnson.
Een Chardonnay Newton Johnson.
En als afsluiter een… … … jawel!
Ook vanavond sluiten we af om 22u30. Het bedje verwacht ons. Slaapwel.