Ontbijt in Allegria. Ons garçonetje weet van iedereen te vertellen wat we willen voor ons ontbijt. Zonder maar één foutje te maken. En ze poseert ook graag nog eens met de artiest van het nieuwe kunstwerk.
Hilde heeft om 9u30 rendez-vous bij de coiffeuse, en dat kan wel een paar uurtjes worden. Intussen gaan wij dan maar het havenkwartier en een stukje township van dichterbij bekijken.
In de haven komt ons regelmatig een zeehond goeiemorgen wensen.
Er is er zelfs eentje die hier eten toebedeeld krijgt per bouche à bouche.
Iets verderop bemerken we zelfs een muurschildering van bovenstaand tafereeltje.
In de haven lopen we op de man die de zeehonden voedert per bouche à bouche. Voor een beetje drinkgeld natuurlijk. We laveren langs de tientallen winkelstalletjes. Uit het niets komt komt plots een groep muzikanten opdagen die de muziek van de Kaapse Klopse opvoeren. Dit is een feestelijke traditie die haar hoogtepunt kent op 2 January. Rond de Kaap leven er verscheidene groepjes die het ganse jaar door musiceren.
De oorsprong van deze vrolijke muziekbandjes stamt uit de tijd van de slavernij. In die tijd hadden slaven slechts één gemeenschappelijke vrije dag en dat was 2 januari. Op 1 januari immers moesten ze werken omdat hun meesters dan gasten ontvingen die nieuwjaar kwamen wensen. De dag na nieuwjaar werd al snel ” tweede nuwe jaar” genoemd en de slaven liepen zingend door de straten om hun vrienden te bezoeken.
Even uitblazen.
Al gauw ontstond er een soort van bijeenkomst waarbij slaven elkaar vermaakten met hun liederen en dans. Ze grepen de kans om hun gezichten wit te verven en middels parodien hun meesters belachelijk te maken. Dit was zo’n vermakelijke bijeenkomst dat het ook de aandacht trok van de kinderen van de slavenbezitters. Ondanks dat de slaven hun gezichten hadden beschilderd waren ze voor deze pottenkijkers nog steeds goed herkenbaar aan hun kleding. Geld voor andere kleding hadden ze niet en losten dat probleem op door gekleurde lappen aan hun kleding te bevestigen.
En hiervan vinden we ook een muurschildering.
Geloof het of niet… Wanneer het groepje van vandaag “My Sarie Marys” inzet begin ik luidkeels mee te zingen. Direct grijpt er mij eentje beet en enkele seconden later ben ik ook Kaapse Klopse.
We wijken verder uit tot bijna op de plaats waar de haven eindigt en de township begint. Op het strand liggen nog een viertal kanonnen.
Luc gebruikt één van die kanonnen als statief.
Om 11 uur krijgen we een telefoontje van Hilde. Ze is nu al klaar gekomen bij haar coiffeuse. We halen ze af en nemen terug de prachtige Chapman’s Peak Richting Noordhoek.
De Chapman’s Peak blijft imponeren.
Noordhoek Village is de plek om de inwendige mens te voorzien van allerlei heerlijkheden die hier verkrijgbaar zijn in een prettige atmosfeer We gaan alvast bij Foodbarn ons lunchtafeltje reserveren voor deze middag 13 u. We hebben nog een uurtje tijd om galerijtjes en winkeltjes af te schuimen.
Deze Chineeskes zitten met een ei… een struisvogelei.
Bij de winkelier waar ik twee jaar geleden een heus stoombootje op de kop tikte vind ik nu een ander leuk item. Een lanceerbasis voor plastieken flessen. Met een fietspomp moet je druk zetten op de basis. Door de druk wordt de fles ophooggeschoten, en dit tot wel 50 m hoog. Plezant speelgoed. De verkoper is al even enthousiast als wijzelf. Voor de rest ligt de shop vol van massa’s prularia en souvenirs.
Amaai… wat is hier allemaal te koop?
Lunch in The Foodbarn; petite bourride, duck, lam, en een Chardonnay Antaraxia.
Lamsboutjes… hmmmm.
Rustig aan de koffie in “The Foodbarn”.
Nu terug naar de Village winkeltjes. Enkele heren (ik zeg niet wie) gaan nog aanschuiven in een crèmerie voor een crème à la glaske.
Deze kleuter kruipt met zijn mama in de rij voor een ijsje.
En die heer is al aan het genieten van een ijsje.
Zo simpel is dat.
Van hieruit gaat het naar het strand van Noordhoek, een zeer mooi strand trouwens.
Noordhoek; weeral een zeer mooi strand.
Snooze…
Tegen 16 uur terug in onze vertrouwde Snooze. Een uurtje uitblazen, want het is vandaag snikheet. In de vooravond trekken we dan terug richting haven.
Terug naar het havenkwartier.
De oude vuurtoren werd omgebouwd tot eethuis.
Jonge kerels voeren evenwichtskunstjes uit boven het water. Om een centje te verdienen…
Aan de kanonnen is het nu heel wat drukker geworden.
En de meeuw… die ligt altijd op de loer.
In een bouwvallige hangar wordt hier elke vrijdagavond een artisanale markt gehouden. In het niet overdekt gedeelte staan verschillende artiesten allerhande kunstwerken ineen te foefelen.
Levensgrote beelden vervaardigd uit recuperatie materialen.
In de hangar zelf is het een drukte van jewelste. Het ene stalletje staat hier op het andere geplakt.
Een drukte van jewelste…
Mooi woord voor biltong; stokkiesdraai.
Met bedrukte T-shirts of overjaarse 78 toeren pick-up platen. Met schilderijtjes of occasie boeken. Met postkaarten of speelgoedjes. Maar ook eet- en drankstalletjes. Alles kan je hier vinden.
Een kostuumpje voor kleinzoon Julien? Met een das in landkaart-design. De oma’s zien het niet zitten…
Er zit ook een portrettekenaar. De meningen zijn verdeeld over de gelijkenis van het kind en de tekening.
In de verste hoek staat een muziekband lawaai te maken dat horen en zien vergaat. Daarbovenop is er geen enkel stoeltje, laat staan een tafeltje onbezet. We hebben wel bemerkt dat er buiten het gebouw een paar terrasjes zijn. Misschien kunnen we daar onze hapjes opeten. We kopen enkele pannekoekjes en pizza’s.
Keuze genoeg…
Omdat de hapjes op een plastic bordje liggen mogen we ze meezeulen naar buiten. En in het nabijgelegen cafeetje kunnen we ons installeren op voorwaarde dat we daar onze drankjes bestellen. We nestelen ons hier tot rond 20 u. Dan zijn we voldaan en blij om terug naar onze Snooze te mogen afzakken.