We hebben de wekker gezet om zeker het Belgische nieuws niet te missen op BVN. Zo kunnen we het ganse verloop volgen van de dramatische dag van gisteren. Erg… erg… Na die vreselijke beelden te hebben aanschouwd is het zeker niet met het beste moraal dat we aan een nieuwe dag beginnen.
Ontbijten doen we in de nabijgelegen “Spur”.
Ook van hieruit hebben we een mooi zicht op “Beacon Island” met de weerspiegeling van de opkomende zon.
We verlaten Plettenberg met gemengde gevoelens. De gebeurtenissen in Brussel blijven door ons hoofd spoken. Na een half uurtje bereiken we Wilderness. We willen hier wel nog eens gedag zeggen aan een paar mensen. Een tiental dagen geleden waren we hier gasten bij “Haus am Strand”. Eigenares Rita was die dagen in Kaapstad, en nu willen we haar wel even treffen. Maar het is terug Véronique, de vervangster van Rita die ons ontvangt. Zij weet alleen maar te vertellen dat Miss Rita nog altijd in Kaapstad is. Spijtig. Nu nog een omwegje naar de B&B “Just For 2” van onze Belgische vrienden Greta en Roger Vandewiele. Maar die zijn jammer genoeg ook niet thuis. Spijtig. We stoppen nog een briefje in de mooie brievenbus.
Rond 14 uur bereiken we Heidelberg (Jawel, Zuid-Afrika heeft ook een Heidelberg), en daar maken we een stopje voor een snackje.
Ook hier valt het weer op hoe inventief die Zuidafrikanen kunnen omgaan met oude spullen.
Op de parking staat een bakkie met aanhangwagen waarin een vijftiental kalfjes gevangen zitten. Het jochie heeft medelijden met de diertjes en tracht er een paar te strelen.
Enkele kilometer voor Swellendam bemerk ik ineens dat er een rood lampje brandt bij één van de wijzertjes op mijn daschbord. Oei,… ’t is de benzinewijzer. Hopelijk is dat lampje nog niet te lang aangegaan. Gelukkig vinden we een tiental kilometer verder een pompstation. Op de parking ontmoeten we terug enkele leuke mensen.
En of ze content zijn met een petje… zo te zien wel!
Deze twee rakkers gaan ook Verzekeringen MERCATOR promoten in Afrika.
Tegen 17 uur bereiken we de mooie kerk van Swellendam. Hier hadden we weeral graag wat kaarsjes gebrand, onder andere voor de slachtoffers van Brussel. Maar ook deze kerk is weeral op slot. Het is echt moeilijk geworden om nog ergens in Zuid-Afrika nog een kerk te vinden waar men vrij kan binnenlopen.
Dan maar doorrijden naar “Old Mill”, bij Nicky van de oude molen. Nikki is een Belgische madam uit het Leuvense. Ruim vijftien jaar geleden is ze naar hier uitgeweken.
Wij kennen Nikki al een achttal jaren, en het is altijd een hartelijk weerzien. Zij is over gans Swellendam gekend, niet alleen voor haar arsenaal Belgische bieren, maar vooral voor haar jovialiteit. Zij draagt het hart op de juiste plaats, maar ze is niet vervaard om bij de gepaste gelegenheid haar gal eens uit te spuwen. Het zou een goede politica zijn.
We krijgen dezelfde kamer toebedeeld die we in het verleden reeds verschillende malen ingenomen hebben.
Nikki weet dat we van Waregem zijn. dus staat er een paardenkop boven het bad.
Veel goesting om ons nog te verplaatsen hebben we niet. Integendeel; we zijn zeer tevreden dat Nikki ook een restaurant heeft. Hilde laat haar nog maar eens bekoren door oestertjes…
…terwijl ikzelf heel wat gulziger ben. Een trio van wildsteaks als daar zijn; impala, kudu en springbok. Heerlijk mals en alle drie hebben ze een fantastische smaak. Meer moet dat niet zijn!