EEN WONDER IS GESCHIED… EEN KINDJE IS GEBOREN EN ZE VERWACHTTEN HET NOG NIET.
Ooh, ooh, ooh… wat een verrassing. Dominique en Luc zijn vannacht om 0u40 voor de negende maal grootouder geworden. Emilie Wilms weegt 3,380 kg, ze meet 50 cm en ze verkeert in uitstekende gezondheid. De baby was maar verwacht binnen een tiental dagen als Dominique en Luc al terug in België zouden zijn. Al goed dat het niet nog één uurtje ter wereld kwam, want dan zou het maar om de vier jaar een verjaardag kunnen vieren. De begroeting bij het ontbijt verloopt emotioneel… kusjes, knuffels, traantjes. En zo vlug mogelijk een foto van de overgelukkige grootouders met een Ipad foto van Emilie. Schattig…
Dominique, Emilie en Luc… onvergetelijk moment in Cape Town. Wij delen mee in het geluk van de nieuwe grootouders en het is leuk om zien hoe het bedieningspersoneel één voor één naar de foto komt kijken. Emilie is hierbij reeds bekend in Cape Town.
1 maart 2016. Een ontbijt om nooit te vergeten.
We willen deze voormiddag te voet naar Long Street en Green Market. Een deugddoende wandeling. Onderweg zien we een groep acrobaat ruitenwassers aan het werk. Naar Europese normen zouden deze kerels toch veel te weinig beveiligd zijn.
De kraampjes op Green Market zijn reeds allemaal opgesteld. Nu maar wachten op toeristen die verzot zijn op al die Afrikaanse spulletjes.
Er werd een stukje van het plein afgezet voor de opnamen van een film. Een super professionele bedoening. Ditmaal mogen we wel wat dichterbij komen en hebben we zelfs een gesprekje met één van de drie cameramen en met de kapster.
Het blijkt niet over een film te gaan maar wel over een reclamespot van hoop en al 45 seconden. Een koppeltje zit op een terrasje en heeft een discussie met de ober. Alle andere mensen (een dertigtal) op het terras zijn ingehuurde figuranten. Uiteindelijk handelt de clip over elektronische sigaretten. Er liggen inderdaad twee van die toestelletjes op het tafeltje.
De kapster (hier in het midden) weet nog te vertellen dat ze de opnames voor de clip drie volle dagen in beslag zullen nemen. Amaai… en dit voor 45 seconden film.
Intussen slenteren we nog wat rond op Green Market. We hebben afspraak met onze winkelende dames om 13 uur, maar we ontmoeten ze al iets vroeger aan de ingang van de St Georges kerk. We brengen samen een kort bezoekje aan de kerk.
Luc heeft enkele dagen geleden een afspraak gemaakt met zijn Belgische vrienden Patrick De Jonge en Frans De Cock op het terras van hotel Cape Grace aan het Waterfront. Aan een aanlegsteiger tegenover het hotel ligt een catamaran aangemeerd , en door relaties van Luc’s vrienden kunnen we vandaag uitzonderlijk een kijkje nemen in dit privé schip.
Luc met zijn vrienden Frans De Cock en Patrick De Jonge.
Onze dames blijven aanvankelijk aan wal, maar laten zich uiteindelijk overhalen om ook maar eens aan boord te komen.
We hadden ons nooit kunnen voorstellen hoeveel ruimte er wel is in dergelijk schip. En dit over drie verdiepingen. Deze catamaran van het merk Leopard werd hier in Cape Town gefabriceerd. In de fabriek enkele kilometer hiervandaan lopen er eventjes vier dergelijke mastodonten per week van de band.
Na dit exclusief catamaranbezoek nemen we afscheid van Patrick en Frans, maar niet voor lang… vanavond hebben we immers terug afspraak in een Italiaans restaurantje in ’t stad.
Samen met de vrienden maken we intussen nog een wandeling rond Waterfront. Hier valt elke dag wel iets nieuws te beleven. Is het geen orkestje dan is het een mime kunstenaar of een balgoochelaar.
Dominique zoekt of er wel zeker olifantjes op die sjaal staan.
Om 20 uur hebben we terug afspraak in restaurant Pesce Azzurro met Patrick en Frans. Ditmaal ook met hun dames Vera en Danielle. Volgens TomTom niet zo gemakkelijk te vinden; we nemen dus een taxi. De man zet ons na 10 minuten af voor de deur van Pesce Azzurro. En hij rekent ons 4,5 € aan. Hiervoor moeten we geen risico lopen. We kennen het Italiaans restaurantje niet. Luc heeft het uitgezocht op Google en de klantwaarderingen waren unaniem lovend. Dus proberen maar.
De rest van de groep is al in een hoekje van het sympathieke restaurantje gesetteld. Het loopt uit op een super enthousiast weerzien, temeer daar iets héél bijzonder te vieren valt. De komst op de wereld van Emilie, het negende kleinkind van Dominique en Luc. Daar hoort natuurlijk een toast met champagne bij.
Dit moge dan één der meest exclusieve foto’s worden van Dominique. Zij nipt aan een coupke champagne… als dat maar goed afloopt!
Een gezellige en gelukkige vriendengroep. Wat wil je nog meer?
Eén van onze obers heeft gisteren een klein accidentje gehad, en dat is inderdaad nog een klein beetje zichtbaar. In al zijn miserie kan de man toch nog lachen.
De kwaliteit van onze gerechtjes is prima. We verdelen enkele tapa’s als starter, en voor het hoofdgerecht opteren de meesten voor spaghetti met zeevruchten. Hilde en Vera kiezen voor tonijn en Danielle houdt het bij cod (kabeljauw). Zowel kwaliteit als kwantiteit is super. We besluiten deze uitstekende maaltijd met een limoncello.
Bij de afrekening ontstaat er wel een probleem. Bijna iedereen denkt dat hij een reden heeft om te trakteren. Uiteindelijk zullen Patrick en Frans het halen omdat wij bij een vorige gelegenheid betaald hebben. Uiteindelijk sputteren Luc en ikzelf niet meer tegen.
We laten onze taxi oproepen en om 23 u stipt rijdt hij voor. We nemen afscheid van de vrienden en met met ons vieren rijden we de donkere nacht in. Dominique en Luc weten nu reeds waarover ze vannacht zullen dromen.