13 maart 2015. Een dag heen en weer naar Lesotho.

Wat heeft het vannacht lelijk gedaan. Rond 23 uur is de hel losgebarsten. Binnen de kortste keren zijnde zekeringen van alle stopcontacten uitgevallen. Wij doen navraag bij het koppeltje van de honeymoon-suite maar aan hun uitdrukking te zien hadden zij niets met dat onweer te zien. Na het ontbijt zetten we koers naar Lesotho en na twintig minuutjes bereiken we reeds de grenspost.

P1080581Onderweg bemerken we her en der de gevolgen van het onweer.

Wat een drukke bedoening. Camions en auto’s schuiven aan in lange rijen. En ook de mensenfile is ellenlang. 

L1040958Lange files…

Knop omdraaien, verstand op nul en gedwee onze beurt afwachten. Na iets minder dan een half uur hebben we de nodige stempels op zak. Dit was nog maar de Zuid-Afrikaanse kant en nu moeten we nog de immigratie van Lesotho door. Wonder boven wonder gaat het hier veel vlugger. We staan in het onbekende Lesotho voor we het goed en wel beseffen. Reeds van de eerste kilometers zien we het landschap volledig veranderen. 

L1040962Nu nog vergezichten…

Voor wie back to basic wil is Lesotho een absolute must; hier kom je terug naar de oervorm. We worden verrast door de overweldigende natuur waar dier en mens in een perfecte harmonie leven. De wijdse landschappen slaan op enkele kilometer om in bergzichten. Maar alles blijft steeds groener dan groen.

P1080735Zelfs de bergkammen zijn grasgroen.

De gastvrije bevolking van Lesotho verwelkomt ons met open armen. Mooie mensen alom en straattafereeltjes om in te blikken.

P1080623Mooie mensen alom…

P1080630Prachtige uitdrukkingen

P1080640Plezante straattafereeltjes.

We stoppen af en toe om te genieten van het landschap, maar dat is niet naar de wens van de dames. Die willen foto’s van het dagelijks leven. Dus stoppen we verderop aan een paar hutten. We delen wat snoep uit aan de kinderen.

P1080738Ruraal tafereeltje.

P1080671Stop aan een paar hutjes.

P1080689Mooie candid momenten…

Terug in de auto en een paar km staan een pakje kinderen. Dat verdient uiteraard ook een stop. Als we uitstappen lopen ze al schreeuwend weg. Ik kom stilletjes dichterbij en laat wat lollies zien.

P1080649Luc nadert met een paar lollies.

Op hun sloefen (die ze niet hebben want ze lopen op hun blote voeten) komen voorzichtig ze terug. En als ze dan die lollie krijgen komt heel het zootje terug. Moe of is het grootmoe commandeert iets in het Sesotho’s (dit is de officiële taal van Lesotho) en ze beginnen allemaal een liedje te zingen. 

P1080702Allemaal slaan ze aan het zingen.

P1080698Dit verdient natuurlijk nog een snoepje.

Een tijdje later en terug onderweg krijgen we politiecontrole. Op dat moment is Guy piloot en hij moet zijn rijbewijs voorleggen. Heeft hij dat wel in de B&B laten liggen zeker. Hij heeft wel een kopie op zijn I-Phone staan en wonder boven wonder accepteren ze dit. Chapeau  dus voor de politie van Lesotho. Intussen is het al 12u30 geworden en op een mooi koeieplekje maken we halt voor onze lunch. Op het achterberd van de auto gezeten genieten we van één banaan, één flesje water en wat droge koekjes. ’t Moet niet alle dagen kermis zijn.

L1050074bMiddagbrunch in Lesotho.

We staan daar nauwelijks een paar minuten of er komen drie kinderen af. Natuurlijk krijgen ze een snoepje en een koekje.

P1080773bDrie nieuwsgierige vriendjes.

Komt er dan ineens eentje met een kruiwagen aangedraafd. Die wil natuurlijk ook een snoep. Als tegenprestatie mag ik een kruiwagentoertje maken met dat kereltje.

L1050069Een plezante rit met de kruiwagen.

Intussen trokken de drie anderen zich terug en na een paar minuten staan ze daar terug met elk een handvol oranje vruchten, een soort kleine perziken. Natuurlijk willen ze die verkopen en ze krijgen elk 5 rand (ong. 0,4 €) voor hun handenvol perziken. Wij van onze kant beginnen onze boel op te kramen want snoepjes en koekjes zijn bijna op. We zitten nog niet in de auto of daar komt er weeral een verschijning uit het niets. Ditmaal twee juffrouwen met ster allures. Ze willen persé op de foto en dat pleziertje gunnen we dan wel.

P1080745Twee gazellen met ster-allures.

L1050057Ze willen zelfs een foto met de fotograaf…

Onze terugweg is geplaveid met leuke tafereeltjes en moesten we het geloven kunnen we om de vijfhonderd meter halt houden. Hetgeen we dan ook regelmatig doen. 

P1080754Alle balast kan op het hoofd gedragen worden.

P1080805Mooi straattafereeltje…

P1080695Fiere meid…

P1080807Hij won zopas twee medailles.

We worden regelmatig afgeremd door loslopende koeien of ezeldrijvers. Maar dat deert ons geenszins… integendeel.

P1080772Ezeldrijvers midden op de weg… ook dat is Lesotho.

Tegen 15 uur zijn we terug aan de grens en nu verlopen de formaliteiten als een fluitje van ’n cent. Een half uurtje later zijn we al terug in onze “Cranberry Cottage”. We zijn allemaal supercontent van onze uitstap. We gaan wat uitrusten, laptoppen of I-padden op het terras rond de cranberry eendjes. 

P1080828bDe cranberry eendjes.

Het diner nemen we terug in de lodge. En het is weeral Mike die onze service doet. Hij heeft zijn les geleerd uit de foutjes die hij gisteren maakte. En wij zijn uiteraard tevreden dat we hem iets hebben kunnen bijbrengen. Tegen 21u30 sluiten we de gelederen. Slaapwel. 

 

 

 

12 Maart 2015. Van Bloemfontein naar Ladybrand.

We ontbijten samen met Frans. In al zijn enthousiasme heeft hij weeral wat knipsels mee. Nu ondermeer een weekbladartikel van 2012 waarin ik vertel dat we Frans wilden bezoeken in Bloemfontein, maar dat hij toen spijtig genoeg in de kliniek was opgenomen.

2015-03-12 08:48Een persartikel over onze Afrikareis 2012 waar wij ook al Frans wilden bezoeken.

Nadien rijden we samen met Frans nog eens de stad in. We maken een halte bij het Oliewenhuis, een museum van hedendaagse kunst.

P1080509

 In het museum bevinden zich werken van Zuid-Afrikaanse kunstenaars, waaronder die van Thomas Baines. Er is een goede hedendaagse collectie en er zijn veel tijdelijke exposities. Momenteel loopt er een tentoonstelling van Frans Claerhout, een missionaris-schilder uit het Westvlaamse Pittem. 

ZZ17Landschap van Frans Claerhout, een Oblaat-missionaris uit Pittem. 

P1080447Christ and the other person. Een tijdelijke tentoonstelling van Pater Frans Claerhout.

Vooral de hedendaagse kunst trekt onze aandacht en leidt soms tot hilarische toestanden.

P1080440Taanteke is de “k” van kunst aan het zoeken…

P1080441Ook dit is kunst.

Nadat we denken alles gezien te hebben in het interieur van het museum trekken we naar buiten. Daar belanden we in een prachtige beeldentuin en ook hier laten de Bastards zich niet onbetuigd om enkele leuke foto’s te nemen.

P1080492Prachtige beeldentuin met levensgrote beelden.

P1080475Luc geeft een dikke zoen aan die mooie dame…

P1080477Tot grote ergernis van Dominique. 

foto 15          Guy met de eenzame fietser.

foto 14         Taanteke op stap met een nieuwe vriendin.

foto 19         Luc is inderdaad wat geobsedeerd vandaag…

foto 16Eén van die bronzen snoodaards neemt mij onverwachts in zijn greep…

foto 17          terwijl Luc zich verontschuldigt voor zijn uitspattingen.

P1080481En Frans… die kijkt lijdzaam toe met Hilde’s tas in zijn handen.

Genoeg gespeeld nu. Frans brengt ons nu naar een Mall waar we onze datakaartjes kunnen verder bijladen. Want de Gigabites vliegen hier de deur uit.

P1080458De Vodacom verkopers zien ons graag komen.

P1080459Nog een wandeling door de moderne mall.

L1040842bTaanteke wil wel eens op een speeltje…

IMG_5193Dominique keurt een nieuwe broek.

We trekken terug naar het Oliewenhuis omdat er in de prachtige tuin een snackbar is. We houden het weeral licht bij croque of quiche en we genieten van de prachtige omgeving. Enkele tientallen meter van onze tafel staat er een mooie kinder carrousel. Bij nader toezien blijkt dat alle speeltjes ontworpen werden door een tiental kunstenaars. Frans speelt het weeral klaar, en terwijl we enkele van de speeltjes fotograferen komt hij aandraven met een technieker die de carrousel op gang brengt. Taanteke wil ook hier wel eens op paardje, maar dat mag niet wegens “te …..”

L1040897Prachtige caroussel. De speeltjes werden ontworpen door een tiental kunstenaars.

Het is al 13 u wanneer we daar doorrijden. We moeten nog langs de Lodge om onze bagage op te halen. Natuurlijk moeten we ook nog een afscheidsfoto met Frans.

P1080437Afscheidsfoto van Frans met de bastards.

We hebben nu een paar uurtjes te gaan tot Ladybrand. In de auto ontstaat een ganse discussie over de naam Ladybrand. Of dat meisje nu al dan niet nog in brand staat. We zouden er bijna het prachtig landschap bij vergeten dat we krijgen voorgeschoteld.

ZZ21bWe krijgen prachtige landschappen voorgeschoteld.

Bij het binnenrijden van Ladybrand laten we nog even voltanken. De pompist heeft een nogal plezante kop en ik vraag of ik hem efkes in beeld mag brengen. Ik bedank hem met een Astana petje maar dat werkt al seen rode lap op een stier bij de andere pompisten. Ze willen allemaal een foto en uiteraard ook een petje. Binnen de kortste keren is het Shell station omgetoverd in een Astana bastion.

P1080518Blij als kinderen met hun Astana petjes.

P1080520Het Shell station wordt omgetoverd in een Astana bastion.

P1080528En Hilde wordt de mascotte.

Zelfs de bediende van de kassa komt uit haar hokje gelopen en is in alle staten met het petje. De tankbeurt heeft wel een half uur geduurd maar we hebben evenlang plezier gehad.

P1080521bZelfs de bediende van de kassa gaat uit de bol.

Tegen 17 uur bereiken we “Cranberry Cottage”, een zeer grote B&B die in feite veel weg heeft van een hotel. Cranberry is een eend, en eenden hebben ze hier in overvloed. De ganse installatie is stilaan aan een opknapbeurt toe, maar dit wordt ruimschoots goedgemaakt door de vriendelijke service. Guy en Taanteke krijgen de honeymoon suite toegewezen. Als daar maar geen ongelukken van komen! Luc en Dominique slapen in de “soetpatat” en wij slapen in de “kierie-kierie”.

P1080540b

We profiteren ervan om nog vlug een blik te werpen op het stadje Ladybrand. De meesten zijn reeds hun boetiek aan het afsluiten. Zelfs de Kongolese kapper wil geen nieuwe klant meer aannemen alhoewel ik een mooi coupke had uitgekozen op zijn publiciteitsbord.

ZZ19Mooi coupe bij de Congolese kapper.

De Spar blijft wel open tot 19 uur en we gaan wat proviand ophalen. Water en droge koekjes want we brengen morgen een bezoek aan Lesotho en wie weet of er daar iets te verorberen valt. Natuurlijk ook wat snoep voor de Lesotho kindjes.

P1080564Proviand voor morgen.

Na de Spar is het spoeden om terug thuis te zijn, want de lucht is gitzwart aan het komen. Pas aangekomen breekt er een onweer van jewelste los. Het deert ons niet want we zijn binnen. Vooraleer we ons verfrissen genieten we eerst nog van een koffie en/of apéritiefje op het overdekt terras.ZZ18Apéritiefje op ’t overdekt terras.

Tegen 19u30 wijst Mike ons de tafel aan voor het diner. Een vriendelijke jongen die Mike, maar hij zal toch wel nog een jaartje Spermalie in Africa moeten volgen. Hij begaat enkele blinkertjes, maar we vergeven het hem. Want hetgeen op ons bord komt is perfect. Later vertelt Mike ons nog dat hij een dochtertje heeft maar niet getrouwd is. 

P1080571Luc heeft het wat moeilijk met de uitleg van Mike. Het gaat over het verschil tussen een volcano en een brownie, en dat krijgt Mike niet uitgelegd.

P1080567Al bij al een brave jongen die Mike.

Moe en voldaan na zo’n drukke dag trekken we tegen 22 u welgezind naar onze Kierie-kierie, onze Soetpatat en onze… honeymoon-suite.

11 Maart 2015. Een dagje Bloemfontein.

Tegen 8u30 zitten we samen rond een prachtige ontbijttafel. Met alles erop en eraan. Alleen had ik graag wat muesli gekregen. Hennings bedient me op mijn wenken en komt met een pot muesli aandraven. Alleen heb ik niet gezien dat hij ook zes kleine kommetjes op tafel zet. Ik schep nog een paar lepels fruit en yoghurt over die kom en begin hier smakelijk van te smullen. Als ik tien minuten zeg dat ik mijn muesli niet volledig opkrijg krijgt de ganse groep een lachbui en ik begrijp niet waarom. P1080245Rijkelijk ontbijt in “Liedjiesbos”.

Achteraf kunnen we wat genieten van de omgeving want ons vroegste bezoek aan het “Cheetah Experience” kon maar om 11 uur vastgelegd worden en het is hier vlakbij.

P1080255bZalig niets doen…

P1080254bof spelen met de honden.

P1080258Dit is Hennings derde hond, een grijze windhond.

Tegen 11 uur bieden wij ons aan in het cheeta- en leeuwenreservaat. In de receptie worden we vriendelijk onthaald door Kimberley uit… Knokke. En haar collega is Lizzy uit… Sysele. Beiden zijn afgestudeerde dierenverzorgsters en ze doen hier drie maanden vrijwilligerswerk. Hun vergoeding is kost en inwoon.

L1040720Kimberly uit Knokke ontvangt ons.

P1080269Links Lizzy uit Sysele en rechts Kimberly uit Knokke.

Vooraleer het bezoek aan te vangen moeten wij eerst nog naar de meetcontrole om te zien of we wel groot genoeg zijn. We moeten ook allemaal een anti-opeet document ondertekenen. Hiermee ontslaan we het park van elke verantwoordelijkheid moest een der dieren ons gedeeltelijk of volledig oppeuzelen.

P1080271Hilde is groot genoeg.

L1040593Iedereen moet een anti-opeet document ondertekenen.

Nu mogen we het domein intrekken onder begeleiding van een Zuidafrikaanse gids. Kimberly mag mee als fluistergids. Op zich is het ganse park niet veel zaaks. Het heeft meer van een dierentuin als van een safaripark. Eénmaal mogen we binnen in een afspanning waar de puppy’s zitten, en wie wil mag ze zelfs eens strelen. 

P1080350Een lui luipaard…

P1080335vele katachtigen…

L1040729zelfs een wolf…

P1080283en natuurlijk ook koning leeuw.

L1040746Wie wil mag de puppy’s eens strelen.

In het hok van de stokstaartjes valt niets te bemerken. Alle diertjes zitten in hun ondergrondse gangen. Maar Kimberly is de vriendin van die diertjes. Zij kruipt het hok binnen en als de bliksem komt het een na het ander stokstaartje uit zijn schuilplaats gekropen om Kimberly te begroeten.

P1080306Elk stokstaartje komt Kimberly begroeten.

Bij het einde van ons bezoek geeft Kimberly nog een goed adresje voor een korte middaglunch.We nemen afscheid met de belofte de groetjes te doen in Knokke. In “Longhorn grill” eten we spare ribs, chickenwings, tagliatelle met scampi met daarbij een soft drink. We betalen hiervoor gemiddeld 8€ per persoon. Tegen 14u30 komt Frans Van den Hende ons ophalen in onze B&B. Eerst geeft hij nog een briefing over wat ons deze namiddag nog te wachten staat. 

P1080358Frans houdt een briefing over het verder verloop van onze namiddag.

Frans heeft tevens een gans pak documenten bij met foto’s en dagbladknipsels allerhande. Zelfs de foto van zijn communie.

P1080434De communiefoto van Frans (Skoerie) Van den Hende.

Frans kan erbij in onze minibus en als een volleerd gids voert hij ons nu door “zijn” Blomfontein, de hoofdstad van de provincie Vrijstaat. De Zuid-Afrikanen spreken altijd van Bloem als ze Bloemfontein bedoelen. Het is een rustige stad, met imposante oude architectuur, lommerrijke buitenwijken en een fijne relaxte sfeer op straat.

ZZ15bMooie architectuur.

We doorkruisen de stad en maken een eerste halte aan het Boeren-oorlogmuseum. We wandelen door de imposante tuin met prachtige beelden. 

P1080375 kopiePrachtige beelden.

P1080363Het oorlogsmuseum van de boerenrepublieken.

P1080361

Van hieruit gaat het naar tophill waar we een prachtig overzicht over de stad krijgen. Het is trouwens hier dat in 2012 het imposante beeld van Nelson Mandela werd onthuld. En in feite kon er geen betere plaats bedacht zijn om dit beeld te plaatsen. Madiba – Nelson Mandela als symbool van vrijheid met een uitzicht op een stad van historische betekenis.

P1080392Het imposante beeld van Mandela bovenop tophill.

P1080401De voettekst bij het beeld van Nelson Mandela.

L1040831bDe alomgeliefde joviale Nelson.

P1080390Uitzicht op Bloem vanaf tophill.

P1080404Frans, Hilde en Luc op tophill.

Voldaan en tevreden trekken we rond zes uur terug naar onze vertrouwde “Liedjiesbos”. Hennings heeft beloofd voor ons te koken vanavond. En we mogen ook Frans en zijn Marie uitnodigen. We genieten van het apéritief op het buitenterras.

P1080420bApéritief op het buitenterras.

P1080412Hilde en Taanteke zien het wel zitten.

We krijgen een typisch Afrikaans diner voorgeschoteld. Lam en kudu speciaal gegratineerd in de oven. Met een Chardonnay wijntje erbij kan dit niet verbeterd worden.

P1080419Ikzelf, Marie en Frans.

Gedurende het diner valt het onderwerp op de huidige situatie in Zuid-Afrika. Voor éénmaal dat we een inwoner in ons midden hebben kunnen we misschien wel één en ander opsteken. Jammer genoeg klinkt het niet al te positief. Frans zelf voelt zich regelmatig niet meer veilig. Hij werd enige tijd geleden slachtoffer van een overval. Hij werd bedreigd met een mes en moest zijn GSM afgeven. Hij kon gelukkig luidkeels schreeuwen waardoor de overvaller panikeerde en op de vlucht sloeg. Het voorval bleef Frans achtervolgen, en enkele maanden later is hij om veiligheidsredenen verhuisd naar een community, een afgesloten “reservaat”. Maar zelfs daar wordt er regelmatig ingebroken en gestolen. Kleinhandelaars trekken uit de stad : d.w.z. dat de zwarten stilaan de markt overnemen. De blanken trekken uit de stad, en de stad verloedert. Inderdaad geen al te mooie vooruitzichten. Met deze wijsheid trekken we naar bed, en morgenvroeg komt Frans ons terug ophalen.

10 maart 2015. Van Gariepdam naar Bloemfontein.

Reeds wakker om 6u30. Buiten is het aan het klaren en de rode lucht weerspiegelt in het meer. Nog nooit zo’n mooie zonsopgang gezien.

P1080147b

Piet is een Zuidafrikaanse vriend van een Zuidafrikaanse vriend van Frans Van den Hende. En Frans Van den Hende is een van mijn Waregemse jeugdvrienden die al meer dan 45 jaar in Zuid-Afrika woont. Hopelijk kan iedereen nog volgen. En die Piet komt ons om 8u30 ophalen  aan het hotel. Hij heeft relatie’s met de organisatie van het Gariepdam beheer en hij zal ons binnenloodsen achter de schermen van dit enorme complex. 

P1080164Dit is Piet; een vriend van een vriend van Frans Van den Hende.

Piet troont ons mee naar een kleine parking waar ons inderdaad een medewerkster  staat op te wachten. Samen met nog een koppel zullen we het grote complex, zowel buiten als binnen bezoeken.

P1080165Rani, onze gids voor Gariepdam.

P1080192We lopen door gangen, smalle en brede…

We lopen door gangen, nemen een lift, bekijken de noodstroomgenerator, krijgen uitleg hoe de schotten worden opgehaald en neergelaten.

P1080176Aan technische uitleg ontbreekt het niet.

P1080180Het openen en sluiten van de schotten.

P1080187Bij de noodstroomgenerator.

Op onze vraag zal ze zelfs een schot openen. Met oorverdovend gedonder komt het water in de dam gespoten.

L1040658bRani opent één van de schotten…

P1080208 kopieMet oorverdovend gedonder spuit het water in de dam.

De dam zorgt voor de bevloeiing van 200,000 ha land, dit door middel van tunnels van wel 83,8 km lang. De dam op zich is 374 vierkante kilometer. Officieel werd deze geopend in 1972.

P1080178Impressionant complex.

Als Hilde informeert naar de job van Rani schijnt ze een poetsvrouw te zijn. Maar dit doet niets terzake, integendeel. Ze heeft ons op een interessante manier wegwijs gemaakt in de geheimen van Gariepdam.

P1080218Hilde informeert naar de job van Rani.

Rond de middag is het bezoek afgelopen en vervolgen we onze weg naar Bloemfontein. Ook weer een rit van 195 km en zonder enige stop onderweg. Maar rond 13u30 wordt het toch iets te zwaar (voor de dames) en zoeken we een afslag voor een maagvullertje. We vinden dan ook een dameskroeg “Country Lodge”.

P1080231Het wordt (weeral) croque monsieur, maar ik hou het liever bij een kleine pizza marguerita.

P1080227Een straattafereeltje in Edenburg.

14u30. Nog 85 km naar onze bestemming. Bloemfontein een grote stad,  en we zoeken onze weg met GPS coordinaten. Rond 15u30 rijden we het erf van “Liedjiesbos” op. Uitbater Henning staat ons al op te wachten. Hij biedt ons direct een koffie aan om daarna de kamers toe te wijzen. Alle kamers zijn zeer smaakvol ingericht en ze hebben allemaal een thema. Onze kamer draagt de Mexicaanse Frida Kalo stempel. 

P1080232Onze fraaie kamer met Frida Kalo accenten.

Toen Luc deze kamers vanuit België bestelde had Hennings hem gevraagd om een Belgische vlag mee te brengen. Luc heeft de vlag nog maar afgegeven of daar komt Hennings met een stok aangedraafd om ze op te hangen. 

P1080246b“Liedjiesbos” verwelkomt zijn Belgische klanten.

Op onze kamer heb ik iets hoogst eigenaardigs ontdekt. Discreet roep ik Hennings terzijde en fluister hem in het oor dat er waarschijnlijk iets mis is aan het toilet op onze kamer. Er drijft een ondefinieerbaar iets in de pot, waarschijnlijk afkomstig van een verstopping. Hennings stelt me direct gerust; het zijn roze en witte bloemenblaadjes die als versiering werden uitgestrooid in de pot… Weeral iets bijgeleerd… Hennings serveert ons een welkomstkoffie met aansluitend een Amaretto als welkomstdrink. Wij zijn onder de indruk van het prachtig interieur. De smaak en de ideeën van een echte……binnenhuisarchitect.

L1040695Rozenblaadjes in het toilet en twee kapperszetels als fauteuil… je moet er maar aan denken.

Tegen 18 uur heb ik afspraak gemaakt met Frans Van den Hende. Frans was de zoon van de paardensmid uit de Keukeldam in Waregem. Wij hebben samen veel gevoetbald achter de kerk. Frans is echter aan 22 jaar uitgeweken naar Afrika. Eerst naar Kongo, maar met de onlusten in 1960 week hij uit naar Zuid-Afrika.  Hij vond hier een job, leerde Marie kennen, huwde en na een tiental jaar versasten ze naar Bloemfontein. Waar hij nu nog altijd woont. Klokslag 18 uur maakt Frans zijn opwachting en we beginnen met hem te danken voor zijn tussenkomst in het bezoek van Garibdam deze morgen.

ZZ14Twee gelukkige Waregemnaars die heel blij zijn elkaar terug te ontmoeten.

We vertellen honderduit en de vier kameraden komen ook bijzitten. Wij zijn gepland morgen naar de mijnen van Kimberley te rijden om het grote gate en de mijnen te bezichtigen. Hier werd in het verleden 3 ton diamant uitgehaald. Hij raadt ons dit af want de rit erheen duurt al 2 uur. Hij vertelt verder over de situatie in ZA. Het ziet er niet al te rooskleurig. In een firma met een honderdtal mensen werken er gemiddeld 50 zwarten, 30 kleurlingen en 20 blanken. De blanke jeugd heeft het hier dus zeer moeilijk om nog aan de bak te komen.Frans belooft tegen morgenmiddag terug te keren en ons de ganse namiddag te begeleiden. Vooraleer hij ons verlaat moet er natuurlijk nog een foto af aan de Belgische vlag.

P1080240 kopieTot morgen Frans…

Hennings reserveerde voor ons “Bella Casa trattoria”. Geen slechte keuze, maar misschien ook niet de beste. Het wordt een avond met spaghetti voor de enen, varkenribbetjes voor de anderen en nog een andere houdt het bij calamares. Tegen 22u20 dodo.

 

 

9 Maart 2015. Van Graaff Reinet naar Gariepdam.

Laatste ontbijt op het overdekt terras van Aa’Qtansisi. Daarna afrekenen, koffertjes laden en de baan op naar Gariepdam.

P1080053Laatste ontbijt bij Aa’Qtansisi.

Luc heeft ontdekt op internet dat we onderweg een afspanning passeren van Ouma en Oupa. (Oma en Opa). En inderdaad; buiten aan de deur zit een koppel Ouma en Oupa. Uiteraard willen de Bastards op de foto met Ouma en Oupa.

L1040555Jagtpoort, het winkeltje van Ouma en Oupa.

L1040554De Bastards bij Ouma en Oupa.

Voor de rest een klein winkeltje waar ge wat rommeltjes, frisdrankjes en versnaperingen kunt kopen.

L1040560Van mooie souvenirs tot banale prullaria.

Het meest echter valt het verkoopstertje op. Een tenger schuchter dametje met een schat van een kind. Het zit in een hoekje met een boekje en het verroert nauwelijks. Het kon een pop zijn.

P1080077Amy durft nauwelijks te bewegen…

P1080081Het verkoopstertje en tevens Amy’s Mama.

P1080082Kleine Amy; ze durft bijna niet op te kijken.

Nog een uurtje rijden tot de middagpauze. Maar bij elke oooh of aaah wordt er gestopt. Zowel voor mens als voor natuur.

P1080062Mooie mensen onderweg…

P1080049Deze Papa heeft een zak chips mee van 1,8 kilogram.

L1040550Er is altijd wel iets te zien.

We dwarsen het kleine stadje Colesberg en het is 13 uur. De croque-monsieur in Snackbar “Bordeau” doet wonderen.

P1080088bPiepkleine stadje Colesberg met een prachtig kerkje.

P1080086De omgeving van Snackbar Bordeau.

Nu nog ongeveer 50 kilometer tot Gariepdam. Guy neemt het stuur van Luc over. Omdat we vroeger dan verwacht Gariepdam bereiken besluiten we om al eens de dam van buitenaf te gaan bekijken. Het ziet er zeer impressionant uit en we verheugen ons al dat we hier morgen meer details gaan over vernemen.

L1040585Waaauuw… ziet er impressionant uit.

We lopen een stukje de dam op. Taanteke en Guy zijn danig overweldigd door het decor dat ze ineens ten prooi vallen aan een verliefde bui. Maar wat dacht je?… Plotseling gooit een windruk roet in die bui.P1080111Taanteke en Guy beleven een verliefde bui op Gariepdam…

L1040573Tot een rukwindje roet in die verliefde bui komt gooien.

We nemen nu de brug over de dam en van hieruit zien we in de hoogte ons hotel “De Stijl” liggen.

L1040574Over de brug naar hotel “De Stijl”.

En dit hotel “De Stijl” valt best mee. Superruime kamer met twee dubbele bedden. Vanuit de kamer een prachtig zicht op het meer.

L1040593Formaliteiten in de receptie. Vlug afgehandeld.

L1040590Subliem zicht op het meer.

Voor Hilde is het zwembad te diep, en zij houdt het bij pootje baden en boekje lezen. Taanteke en Luc daarentegen zijn echte waterratten.

L1040608Hilde houdt het bij pootje baden en boekje lezen.

L1040611Taanteke daarentegen is een echte zeemeermin.

Tegen 19 uur gaan we aan tafel in het restaurant van “De Stijl”. Onze serveuze vandaag is Yolanda, een forse zwarte dame. Eén uitzondering niet te na gesproken bestelt iedereen een steak. Is me dat een fameus stuk vlees.  Zacht en toch lekker, met een straf gepeperde saus. Al goed dat we konden blussen met een Sauvignon Blanc van Delaire. Tegen 22 uur zijn we alweer op ons kamer.

 

 

8 Maart 2015. Een dag naar Nieu Bethesda.

Zondag in Zuid-Afrika. Dit betekent dat bijna overal alles toe is. Daarom plannen we een bezoek aan Nieu Bethesda, een stadje dat van heinde en ver gekend is voor zijn uilenmuseum. Dat museum is zeker open op zondag, dus… Vooraf nemen we ook telefonisch contact op met de koster van Graaff Reinet omdat deze man elke avond een orgelrecital geeft. Op voorwaarde dat er toehoorders zijn. Nu heeft hij er in ieder geval al zes.P1070698Met deze telefoon lukt het niet.

De weg naar New Bethesda, een zestigtal kilometer, noemt men de owlroute, de uilenroute. Onze attente chauffeur Guy mag al eens pal op de rem gaan als  een groep parelhoenen onze weg dwarst.

P1070702Een groep parelhoeners dwarst zomaar onze weg.

Ongeveer halfweg maken we een fotostop op een plaatsje waar we een prachtig zicht hebben op “De Toren”.

P1070704“De Toren” heeft inderdaad zijn naam niet gestolen.

P1070730Guy en Taanteke bij De Toren

P1070718 kopieEn fotograferen maar!

P1070725Nog een mooi koppeltje bij De Toren.

P1070727Luc in “toilethouding” bij De Toren.

Aan de ingang van het dorp spelen een groepje kinderen. We stoppen voor een conversatie… We vragen of ze goed kunnen zingen.

L1040434Een leuk groepje dorpskinderen.

Natuurlijk kunnen ze goed zingen. Daarop beginnen ze allemaal in koor aan een schitterend Afrikaans lied, waarvan we bijna integraal de tekst verstaan. Uiteraard hebben ze nu een snoep verdiend. Ze wachten allemaal keurig in de rij hun beurt af voor dat ene snoepje. Toch een voorbeeld van opvoeding; dat zouden ze bij ons eens moeten doen. Ze zouden er voor vechten …

L1040440Eén voor één snoepje aannemen en “dankie mieneer”

L1040450Om te bewijzen dat ze kunnen schrijven mogen ze hun naam in de grond schrijven.

P1070751Hilde speelt nog een spelletje “voetje plaatsen” met het ganse groepje.

Tegen 11 uur staan we aan de receptie van het uilenmuseum. We krijgen geen korting voor senioren omdat we er veel te jong uit zien. We dringen ook niet aan, en doen zelfs de moeite niet onze paspoorten boven te halen.

P1070758Deze receptioniste wil ons geen korting geven.

Het uilenhuis was de woonplaats van Helen Martins (1898-1976), een beeldend kunstenaresse met een enorme gedrevenheid. Zij heeft in dit huis en de tuin een adembenemende hoeveelheid kunstwerken achtergelaten. 

P1070759Kunstwerken alom,

P1070814met nadruk op de uilen.

Helen was een arme vrouw die vaak het geld niet had om materialen voor haar werk aan te schaffen. Zij werkte daarom vaak met de goedkoopste middelen zoals beton of gebroken glas van flessen en glazen. Hele wanden en plafonds van haar huis zijn beplakt met gebroken glas in fantastisch gekleurde patronen.

P1070801Mooie effecten met gebroken glas.

P1070802Hilde aan het werk met haar I-pad.

P1070791Kunst chaos.

De uil is hier in alle soorten en maten afgebeeld. En de tuin staat bekend als de kamelentuin. Alle kamelen en andere figuren kijken verwachtingsvol naar het oosten. Veel van de symboliek is christelijk maar ook elementen van een meer Oosterse herkomst zijn te ontwaren.

P1070782Christelijke symboliek.

Helen Martins was geen gelukkig mens. Zij werd door de kleine dorpsgemeenschap niet begrepen en min of meer als dorpsgek gezien.  Toch werd haar wel eens eten gebracht omdat buren vreesden dat zij zich in haar gedrevenheid anders helemaal zou verwaarlozen. Uiteindelijk mocht dat niet baten en na twaalf jaar bouwen en scheppen heeft ze zelfmoord gepleegd door vergiftiging.

ZZ12Symboliek alom…

L1040486Een deel van de kamelentuin.

We zeggen gedag aan Hellen Martins, haar kamelen, haar glasscherven en haar uilen en maken een wandeling in het mini-dorpje. Wegens zondag zijn er verschillende galerijtjes gesloten maar hier en daar staat er toch eentje op een kier. In de “Beeldhou Studio” van Frans Boekkooi krijgen we heel wat uitleg van de artiest himself.

L1040537bDe studio van Frans Boekkooi.

Een gedreven man die prachtige beelden maakt. Binnen veertien dagen organiseert hij een solo tentoonstelling in Port Elisabeth. Hij poseert voor de foto met een prachtige kop; the face of Athel Fugard. 

P1070837bArtiest Frans Boekkooi met de kop van Athel Fugard.

P1070838bFrans Boekkooi heeft nog veel meer in z’n mars…

Naast de galerij van Frans is er een soort jeugdopleidingscentrum waar men jongeren opvangt en verschillende disciplines aanleert. Van quilts vervaardigen tot weven, van maskers maken tot graffiti schilderen; noem maar op. Hier en daar kan er zelfs een grapje af.

L1040515Een grapje bij de maskers.

P1070835Een gesprekje met de madame die de weefopleiding verzorgt.

P1070821 2Zondagmiddag… één en al rust.

Er is op zondag ook maar één restaurantje open in Nieu Bethesda en dus is de keuze niet moeilijk. The Brewery aan de rand van het dorp.P1070852The Brewery… open op zondag!

L1040539In de tuin van The Brewery.

Aline, onze franse serveuse komt uit Chambery. Ze komt uit Chambery en werkt hier al anderhalf jaar op vrijwillige basis. Dit tegen kost en inwoon. Aline prijst ons de keuze van de dag aan. Een broodschotel met verschillende kazen, kudu salami en allerlei kleine proevertjes.P1070851De keuze van de dag… een broodschotel met vanalles erop en eraan.

P1070844bEn dat is hem dan in het echt.

Hierna houden we het bekeken in Nieu Bethesda. Langs dezelfde weg terug naar Graaf Reinett. Een paar uurtjes vrij en er kan zelfs een zondagnamiddagdutje van. Tegen 18 u moeten we naar de Nuwe Kerk waar priester koster Noël-Jeal Creil dagelijks een orgelrecital verzorgt. Wij zullen vandaag de enige toehoorders zijn. Maar niet getreurd; Noël-Jean speelt liever voor 6 vrienden dan voor een ganse kerk die maar half geïnteresseerd is. Bij een drietal vorige gelegenheden gingen Hilde en ikzelf hem beluisteren in Calitzdorp, zijn vorige standplaats. Onze begroeting is dan ook zeer hartelijk en Noël-Jean beweert zelfs dat hij deze morgen mijn stem herkend had aan de telefoon. 

P1070861Noël-Jean Creil; hij beweert ons te herkennen van in Calitzdorp.

Enkele minuten na 18 u begint Noël-Jean aan zijn recital. Spijtig genoeg voor ons alleen. Hij zet in met het Adagio van Händel. Hij geeft enkele minuutjes uitleg om er daarna met volle overgave tegenaan te gaan.

P1080015Nagenoeg een lege kerk. Jammer.

P1080018Noël-Jean aan het werk.

Gedurende drie kwartier worden we vergast op orgelmuziek zoals wie nog niet veel gehoord hebben. Na elk nummer volgt nog een nabeschouwing en een inleiding naar het volgende stuk. En wij… wij genieten met volle teugen. P1080003bDankwoord aan de bezoekers.

Op het einde van zijn recital stuurt Noël-Jean ons nog een dankwoord toe. Het heeft hem een hart onder de riem gestoken dat wij speciaal voor hem en zijn orgeltalent zijn afgekomen. Hij nodigt ons uit om naar het oksaal te komen. Hij wil ons “de darmen” van de orgelpijpen tonen. Daarmee bedoelt hij het binnenwerk van het orgel. Impressionant!

P1080033Boven op het oksaal.

Het afscheid is er een alsof we elkaar al jaren kennen. Met drukkies en kusjes. En wij beloven dat we bij volgende bezoeken aan Graaff Reinet zeker terugkomen.

Vanavond zullen we aanschuiven bij “Pioneers”.   Lizzy is onze serveuze. Nadat we onze keuze hebben gemaakt komt ze vertellen dat de helft van hetgeen we kozen niet meer beschikbaar is. Morgen is het immers hun sluitingsdag. Dus moeten nieuwe keuzes maken.

P1080047Ons tafeltje bij “Pioneers”

De meesten nemen schapekotteletjes, Dominique kip en ikzelf calamar. Iedereen kontent. De wijn mogen we zelf uit de wijnkast halen. Bij de eindafrekening bemerken wij een korting van 5%. Omdat ze onze eerste keuze niet hadden kunnen invullen…

P1080045De crew van “Pioneers”. Lizzie, Siera en Charlotte.

Bij het verlaten van het restaurant botsen we nog op een gezelschap Hollanders. We hebben er een gesprekje mee en we vertrekken zingend van “Ik hou van Holland, met z’n weiden en z’n zee…” ’t Was weeral een goed gevulde dag.

 

 

 

 

 

 

7 Maart 2015. Van Plettenberg naar Graaff Reinet.

Laatste wandelingetje naar het ontbijt door de fantastisch mooie tuin van Sue. L1040364De prachtige tuin van Sue’s Bitou River Lodge.

Aan het tafeltje naast het onze zit een jong koppeltje uit Ballito. Dit is een stadje waar we binnen een tiental dagen nog naar toe trekken. Een paar goede restaurantadresjes zijn natuurlijk meer dan welkom. Ik ken een paar mensen in Ballito, namelijk Stefaan Colle en Anne De Clercq, de zaakvoerders van een Beaulieu afdeling in Zuid-Afrika. Schijnt de jongedame toch wel de beste vriendin te zijn van de dochter van Stefaan en Anne. De wereld is inderdaad veel kleiner dan gedacht… 

Vandaag maken we de eerste verplaatsing met z’n zessen en alle bagage. Een hele klus om alles te schikken, maar uiteindelijk zijn we content met het resultaat. Daarna nog een afscheidsfoto met Sue, en we kunnen de baan op.

L1040366’t Karreke zit goed gevuld.

P1070611Chris, Taanteke, Guy, Sue, Luc en Dominique. Hilde is fotograaf maar haar rode saccosche staat toch op de foto.

En nu de baan op voor 310 kilometer. Reeds na twintig kilometer krijgen we hobbelig grind onder de wielen, en dit voor meer dan twee uur. Onze chauffeur doet het daarom rustig aan. Bij momenten kan hij het sturen zelfs combineren met filmen.

P1070628Chauffeur Luc is ook een verwoed filmer.

Stel u voor; om 11 uur in de voormiddag staat een 4×4 op een inham van de weg. Een paar families zijn aan het ontbijten, de radio staat op volle bak en een drietal dames zijn aan de dans. We hebben er het raden naar waarom ze zo blij zijn.

P1070630Eén en al blijdschap.

Hun vrolijkheid werkt aanstekelijk. Luc en ikzelf mengen ons in de dans, dit tot groot jolijt van de ganse familie.

ZZ3bWe mengen ons in de dans tot groot jolijt van de ganse familie.

We trekken verder over de Prince Alfred Pass. Ellen, onze GPS lady stuurt ons over een aantal van de mooiste en meest ongerepte berglandschappen die Zuid-Afrika te bieden heeft.

P1070641Ongerepte landschappen alom.

De Prince Alfred Pass werd aangelegd door de onvermoeibare Thomas Bain, tussen 1860 en 1867. De weg loopt dwars door de dichte bossen  en klimt 700 meter in slechts 14 kilometer. 

P1070617Puur natuur.

Een half uurtje en twintig kilometer verder wordt onze aandacht getrokken door een kleine afspanning met een naambord dat niets aan de verbeelding overlaat.

P1070648Angies G spot.

De mannelijke Bastards vinden dat we enkele blikjes water en frisdrank vandoen hebben in de wagen en trekken dus naar de Angie’s cabane. Maar aan de ingang staat weeral een hoogst eigenaardig paneel.

P1070647Warm bier – Belabberd voedsel – Slechte service – Kak accommodatie.

We laten ons door al deze slogans niet van de wijs binnen. Guy vindt dat Angie mag gezien worden. Zij komt uit Zimbabwe en woont hier al sinds 1990 in dit cabanneke. En ze kan onze behoeften voldoen. Frisdrank in blikjes en spuitwater in flesjes.

P1070644 kopieGuy en Angie…

Amper een paar honderd meter verder staat een vriendelijke man aan zijn voordeurtje. Hij wuift ons toe alsof hij ons kent. Dit loont dus ook een stop. De familie December (jawel, zo noemen ze) woont met drie generaties in dit gammel huisje.

P1070655bPapa December, een vrolijk man.

Onze Radio Schack petjes zijn uitgeput maar we hebben nog enkele ASTANA petjes in aanbieding. De familie December verdient er zeker eentje. En of ze er gelukkig mee zijn.L1040402Mama en dochter December. Zo blij met die petjes.

L1040400Ik heb nog een speciale boodschap voor Mama December.

ZZ6Ten afscheid nog een foto met de ganse familie December.

Luc deelt nog een paar lollies boven en als ik vraag aan Papa of hij de zondag naar de mis gaat begint hij spontaan een psalm te zingen. Mooie stem en mooie psalm. Na het lied begint hij spontaan alle lords, engelen en heiligen te danken omdat hij, en met hem zijn ganse familie een dak boven hun hoofd hebben. Niet te geloven hoe content die mensen zijn met… bijna niets!

P1070654 kopiePapa en kleinzoon December; dolblij met de lollie’s.

Wij hebben tot hiertoe al meer tijd gespendeerd aan de stops dan aan de weg. Nu nog een stuk doorrijden dus. De bossen maken stilaan plaats voor eucalyptus plantages die uiteindelijk plaats maken voor gras en struiken. Maar steeds even mooi. Regelmatig is er maar één rijstrook en is het dus opletten geblazen voor sporadische tegenliggers. 

ZZ5Zelfs zonder de bossen blijft het landschap bekoren.

We passeren het huisje waar Thomas Bains gedurende een viertal jaar gewoond heeft gedurende de aanleg van de Prince Alfred Pass.

P1070650In dit huisje woonde Thomas Bain vier jaar gedurende de aanleg van de pas.

Ondertussen worden hier en daar nog enkele stops ingelast, met of zonder fratsen.

L1040373Fratsen alom…

Tegen 13u30 bereiken we het stadje Uniondale. In een restaurantje “Cracklin Rosy” verorberen we allemaal een croque monsieur.

P1070680Lekkere croque monsieur bij Cracklin Rosy.

Bij het buitenkomen worden we verrast bij het zien van een stoel voor schoonmoeder… IK BEN GEEN ASBAK, IK BEN GEEN VUILBAK, IK BEN SCHOONMAMA HAAR STOEL.

P1070677Zuid-Afrikanen houden precies niet te veel van hun schoonmoeder…

We hebben nog meer dan 250 km te gaan, maar vanaf nu op rechte asfaltbanen. We krijgen donderwolken en een paar druppels. Prachtige bliksemschichten, maar die komen nooit naderbij.

P1070653Luc maakt weeral een grapje.

Tegen 17 bereiken we Graaff Reinet. Eerst voltanken en dan recht naar onze B&B Aa’Qtansisi. (Spreek uit : ATANSISSI).

P1080050Aa’Qtansisi – Spreek uit; Atansissi.

P1080048Dit is hem dan; Aa’Qtansisi.

De receptioniste vertelt ons al dat de Lodge geen chef meer heeft en dat ze daarom reserveerde voor zes personen in Polka, één van de betere resto’s in Graaf Reinet.Na een vol dagje autozitten gaan we toch even de beentjes strekken. Maar het is zaterdagnamiddag en alles is gesloten.

ZZ10Taanteke ziet het wel liggen…

Om 19 u zijn we er klaar voor en 10 minuutjes later maken we onze opwachting in de Polka. Serveuse Andy promoot met hand en tand alles wat maar iets met schaap te maken heeft.

ZZ8Serveuze Andy promoot alles van het schaap.

Wij volgen haar raad en het zal ons niet spijten. Sommigen eten lamb shank, anderen lamb neck en nog anderen chops. Alleen Dominique volgt niet en houdt het bij een pizza. Dit alles overgoten met een flesje  “Fat Bastard”.

ZZ11Fat Bastard en water… Santé !

Tegen 22 uur zijn we op ons kamer. Slaapwel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6 Maart 2015. Plettenberg: een dag in het teken van Born in Africa (BIA)

Iedereen mag lang uitslapen en het wordt inderdaad bijna 8u30 als de eersten uitpikken. Een half uurtje laptops, i-Pads en i-Phones op mekaar afstemmen en experimenteren met de Zuidafrikaanse providers. Moest VTM ons hier bezig horen en zien dan werden we direct omgedoopt tot de Computer Bastards. Tegen 9 u schotelt Sue ons een lekker ontbijt voor en om 10 uur zijn we klaar om Plettenberg in te trekken. De Bastard mannen op zoek naar Data-kaartjes en de meisjes naar de boetiekjes.

L1040243De mannen op zoek naar Data kaartjes.

Om 11 uur zijn we verwacht in de lagere school van The Crags. Deze school ligt midden in de township waar ons petekind Megan woont. Isabelle kan deze voormiddag niet aanwezig zijn, en we worden opgevangen door Cathy, een mentor die de Born in Africa leerlingen volgt. 

L1040244

Hier in The Crags zijn er ongeveer 600 leerlingen, waarvan er 150 geselecteerd zijn voor Born in Africa. Waaronder Megan. Vanaf het ogenblik dat ze geselecteerd zijn worden ze gevolgd door een mentor en moeten ze zichzelf bewijzen. Zij zullen dan aan de hand van bijkomende lessen en extra namiddagopleidingen klaargestoomd worden om later hoger onderwijs aan te kunnen. Dit zal dan ondersteund worden door een adoptiesponsor. Cathy is stipt op de afspraak en stelt voor om eerst enkele kleuterklasjes te bezoeken.

P1070517Dat is ze dan, Cathy, de mentor van vele BIA kinderen.

L1040252bEentje van de vele kleuterklasjes.

In elk klasje krijgen we uitleg over de werking van het klasje en over wat ze nu specifiek aan het doen zijn. Al die juffrouwen zijn gemotiveerd en begeesterd  met hun werk begaan.

P1070508Elke juffrouw vertelt enthousiast over “haar” kinderen.

P1070510En de bezoekers… die kijken toe.

Ter ere van de bezoekers worden er enkele liedjes gezongen en/of turndemonstraties gegeven. Tegen twaalven rinkelt de bel en mogen alle kinderen naar een lokaal waar ze gedisciplineerd hun beurt afwachten om een warme maaltijd te krijgen. 

P1070522bElk om beurt een bord witte bonen.

L1040281Witte bonen in tomatensaus… L E K K E R !!!

P1070533Smakelijk.

En nu komt voor ons het moment suprème; ’t is 12u15 en Megan’s klas is out. Cathy gaat ze opzoeken en brengt ze tot bij ons. Wat is ze content, en wij natuurlijk ook.

P1070545Cathy brengt Megan tot bij ons.

P1070555Zalig weerzien.

We krijgen toelating van Cathy om Megan een uurtje mee te nemen. Om niet te veel tijd te verliezen rijden we er mee naar de nabijgelegen Mohair Shop, waar we gisteren ook al waren. Het wordt een uurtje om te koesteren. Uiteraard mag ze in de shop nog enkele geschenkjes uitzoeken. En wat kiest ze… een paar sopjes voor haar broertje en ook een paar voor haar klein zusje. Uiteraard doen we ze ook nog iets bijboeken voor haarzelf. Ze is zo blij als iets met een mooie sjaal en een sjieke muts. Laat de winter nu maar komen…

P1070556 kopieTevreden gezichten…

Intussen heeft Luc een exclusief geschenk gevonden voor… hemzelf. Hij ziet het mooie bord al boven zijn bureaudeur hangen.

L1040301Luc ziet dit bord al boven z’n bureel hangen…

We willen niet dat Megan haar zak met geschenkjes moet meenemen naar school. Misschien zouden de andere kinderen een beetje jaloers zijn. Daarom maken we het kleine omwegen naar haar huis. Mama Elisabeth gelukkig thuis en komt ze tot aan het poortje met kleine zus op haar arm. En of we welgekomen zijn…

P1070565Mama met Megan’s kleine zus.

P1070562Megan met haar lieve Mama.

Intussen is het hoogtijd om Megan terug naar school te voeren voor de namiddagles. De leerlingen die opgenomen zijn in “Born in Afrika” hebben immers ook enkele malen per week een namiddagsessie om hen beter voor te bereiden op hogere studies. Dit wordt nauwkeurig gevolgd door haar mentor Cathy. Wanneer we een briefje krijgen van Megan zit er ook altijd een rapport bijgevoegd van Cathy. Mooie organisatie toch!

P1070546Hilde begeleidt Megan terug naar de schoolpoort. Hopelijk zien we haar volgend jaar terug.

Scheiden doet lijden, maar we moeten verder. Gelukkig bevinden we ons maar op een paar kilometer van “BRAMON” het wijnhuisrestaurant waar we om 13 u verwacht zijn. Net als eergisteren worden we weer joviaal ontvangen door receptie- en bedieningspersoneel. 

P1070568Weeral gezellige benoeming rond de wijngaarden.

Het concept met de kleine hapjes valt ook bij de vrienden zeer in de smaak. Alhoewel het middag is kan er toch één glaasje Sauvignon Blanc Bramon van. We zitten immers in een wijndomein. Om 16 uur zijn we verwacht in het hoofdkwartier van Born in Africa in ’t stad. Remi en Lieve hadden graag nog wat dieper de werking van BIA uitgediept en ze willen ook nog de verantwoordelijke Isabelle De Smul voorstellen.P1070573Lieve De Backer, Hilde en Luc.

P1070586De verantwoordelijke van BIA; Isabelle De Smul.

Het begon allemaal in 1998, toen Isabelle De Smul-Brink, uit Sint-Lambrechts-Woluwe voor de eerste keer in Plettenberg Bay in Zuid- Afrika aankwam. Ze werkte er als ontwikkelingshelper. Haar taak bestond erin om naschoolse activiteiten te organiseren voor de kinderen in de townships. Ze zag al snel de nood in aan permanente ondersteuning van deze kinderen. Samen met de vrijwilligers van het eerste uur en haar vader, Georges De Smul, startte ze in 2003 haar eigen droomproject: de vzw Born in Africa.

P1070577Luc en Dominique; één en al belangstelling in het project BIA.

We maken kennis met the “wall of fame” waar alle BIA kinderen, mentoren en vrijwilligers op afgebeeld staan. Ook met het nieuwe project “Dreams come true” waar alle kinderen hun droom kunnen neerpennen op een post-it. We lezen de vreemdste wensteksten… van een helicoptervlucht tot eens in een hotelbed te kunnen slapen. Niets is te gek… Born in Africa tracht in de mate van het mogelijke deze dromen te laten  uitkomen.  

P1070572The wall of fame. Hier Grade 7, het jaar van Megan.

P1070582Dream in Africa… Alle kinderen mogen hun stoutste droom neerpennen en BIA tracht deze droom te verwezenlijken.

We verlaten BIA met een laatste souvenir foto en in de overtuiging dat de steun aan dit project niet in een bodemloze put terecht komt. Samen met Remi en Lieve gaan we nog een glaasje drinken op een terrasje in Plett. 

P1070595Afscheid van “Born in Africa”. Een prachtig project!

P1070596Dominique, Taanteke en Remi De Backer op terras van “The Table”.

Voor vanavond heeft Sue een Bastard tafel besteld in een fijn restaurant in Plettenberg. “Lemon Grass” is een van de toppers van Plett. We beleven er een aangename avond.

ZZ

 

“Lemon Grass”. Een topper van Plettenberg.

P1070605 kopieLuc geniet van z’n Grappa Shiraz. Zeer speciaal !

5 Maart 2015. Bezoek aan “Born in Afrika” en aankomst van onze vrienden, de Grimoo Bastards.

Gisterenavond laat is er nog een selfie binnengelopen van onze vrienden, de Grimoo Bastards. De selfie is genomen op Zaventem. Dat wil dus zeggen dat we ze vanavond inderdaad kunnen verwachten.

ZlDe Grimoo Bastards in Zaventem.

We hebben langs Facebook afspraak gemaakt met onze Belgische vrienden Remi en Lieve De Backer van “Born in Africa”. Zij zouden om 8u30 komen ontbijten bij Sue, en ze zijn stipt op post. Remi is één van de grote promotoren van “Born in Africa”. Hij woont met zijn echtgenote Lieve in Oudenaarde maar ze verblijven ongeveer vijf maand per jaar in Plettenberg.

P1070453 kopieRemi De Backer… één en al enthousiasme over “Born in Africa”.

Born in Africa (BIA) is een educatief schoolproject dat kinderen in het programma heeft tussen 6 en 25 jaar. De selectie van de leerlingen gebeurt op basis van de vaak precaire familiale omstandigheden en hun schoolprestaties. Ieder kind wordt daarom individueel gevolgd door een persoonlijke mentor die huiswerk en schoolresultaten nauwgezet opvolgt. De bedoeling is dat we vandaag een nieuw project gaan bezoeken van Born in Africa. Namelijk een éénjarige opleiding in Hospitality. Hier krijgen elf leerlingen gedurende dat jaar een opleiding in alles wat met receptie, etiquette, horeca, planning, enz… te maken heeft. Tegen 10 uur rijden we naar de Mohair Shop, ook al een locatie waar Born in Africa een project lopen heeft.P1070395Armbandjes spitten in de Mohair Shop.

In de Mohair Shop worden worden een vijftal meisjes opgevangen. Meisjes die anders moeilijk aan de bak zouden komen. Ze worden hier bepaalde vaardigheden aangeleerd en kunnen zelfs een centje verdienen. 

P1070396Allerhande vaardigheden worden hier aangeleerd.

Remi heeft hier afspraak gemaakt met Isabelle De Smul, de dame die hier in Afrika de leiding heeft over BIA. Wijzelf kennen Isabelle  reeds een viertal jaar en Hilde heeft iets bij voor Isabelle; een omslagje voor Lee-Urtis Kampher, het peetkindje van onze Waregemse nicht Véronique Devos. 

P1070407Hilde overhandigt de omslag aan Isabelle.

Omdat iedereen nog niet aanwezig is krijgen we de gelegenheid om de andere winkeltjes van het Mohair domein te bezoeken. Er is een kleine cafetaria, een kaarsenfabriekje en ook een groot magazijn met allerlei textielartikelen, meestal uit mohairwol vervaardigd. Zelfs een kleine afspanning met een zestal mohair geiten. 

P1070415Zelfs enkele mohair geiten.

P1070423Voor deze geit is het gras langs de overkant inderdaad veel groener…

P1070404Remi De Backer met een BIA weldoener uit Denemarken.

We zijn intussen compleet en met een viertal wagens begeven we ons naar “The Barn Plettenberg” waar die opleiding “Hospitality” gedoceerd wordt. In een prachtig domein staat een open barn waar de lessen doorgaan. 

P1070428bIn de achtergrond de open ruimte waar de cursussen gedoceerd worden.

Docente Nadia, bijgestaan door Claire doen de bezoekers uit de doeken wat hier gedurende de volgende maanden allemaal zal verwezenlijkt worden. Klinkt allemaal indrukwekkend.

P1070433Nadia en Claire doen het programma voor de volgende maanden uit de doeken.

P1070447Alle bezoekers zijn een en al belangstelling voor de uitleg van Nadia.

P1070430En de studenten… die zien het ook wel zitten.

P1070431

ZU

 

Het programma voor de maand Maart 2015.

P1070455 kopieDocente Nadia… zeer onderlegd.

P1070460Lieve De Backer met een studente die ze al jaaaaren volgt.

P1070463Isabelle geeft raadgevingen aan een leerling.

P1070436Aandachtige toehoorders; docente Claire, Hilde, Lieve De Backer en een Deense dame.

Na het bezoek gaan we samen met Remi en Lieve nog een hapje eten in ’t centrum van Plettenberg. Onze vrienden, de Grimoo Bastards landen deze middag in Port Elisabeth, en daar hebben ze een minibusje gereserveerd. Hiermee kunnen we dan met z’n zessen een drietal weken Zuid-Afrika verkennen. Dit wil zeggen dat wij afscheid moeten nemen van ons Nissanneke. De tuinier van Sue heeft het deze morgen een flinke poetsbeurt gegeven, zowel buiten-als binnenkant. 

P1070472Sue’s tuinier heeft reden van glunderen… ons Nissanneke ziet er keurig uit.

Remi begeleidt ons tot aan de drop-off van Europcar. De bediende die onze sleutel in ontvangst neemt heeft alleen maar positieve opmerkingen. 

P1070468Nissan OK… paperassen OK… alles OK !!!

Remi geeft ons nu nog een lift naar onze Bitou River Lodge. En voor de rest is het nu wachten op onze Grimoo Bastards. De vonkelwijn zit in de ijskast, in elk van hun bedden heeft Hilde een banaan verstopt… In de mooie tuin genieten we van onze laatste rustige momenten. En van de vogeltjes die aan Sue’s suikerwater komen nippen.

P1070473De prachtige tuin van “Bitou River Lodge”.

P1070476De vogeltjes komen aan Sue’s suikerwater nippen.

P1070495Zelfs deze prachtige sunbird riskeert zich tot op ons terras.

Iets voor 16 uur is het dan eindelijk zover. Een Hyundai komt de parking  opgereden met aan boord vier van de zes Grimoo Bastards. Luc, Dominique, Guy en Taanteke. Ze zien er al bij al nog niet te afgepeigerd uit alhoewel ze bijna twintig uur onderweg zijn. We laten hen rustig wat bekomen, een koffietje drinken en hun koffers naar de kamers sjouwen. Dam maken we afspraak om tegen 18 uur op ons terras van een vonkelwijntje te genieten alvorens naar het restaurant te trekken.

P1070498Luc is al sommelier van dienst en Guy is al zijn geld aan het tellen. Guy is immers voor drie weken onze boekhouder van dienst.

Reeds om 18u30 zijn we verwacht in het restaurant van Relais et Chateau Plettenberg. Maar goed dat het zo vroeg is, want de vrienden zullen deugd hebben van een vroeg bedje. We willen ons aanmelden aan de receptie doch daar komt reeds een jongedame recht op mij af, drukt mij de hand met de woorden “Welcome Mister Devos”. Verbazing alom…Wat niemand weet is dat ik deze namiddag samen met Remi De Backer deze jongedame ontmoet heb in de straat. Zij is een oud-leerling van Born in Africa, en toen ze vertelde dat ze receptioniste is in Restaurant Plettenberg hebben we dit spelletje opgezet. En het spelletje heeft zijn effect niet gemist.

P1070499Shevon Prins, de receptioniste heeft perfect haar rolletje gespeeld.

We verbruiken een lichte maaltijd met een glaasje wijn. We begaan één klein schoonheidsfoutje door een Irish Coffee te bestellen als dessert. We moesten geweten hebben dat dit een drankje is waar ze in Zuid-Afrika niet veel verstand van hebben. Tegen de klok van tienen zitten alle Bastards op hun kamer en het zal niet lang duren voor de lichtjes gedoofd zijn.

 


 

4 Maart 2015. Van Wilderness naar Plettenberg.

Ons laatste morgenmaal in Wilderness. Na het ontbijt helpt Roger nog een en ander oplossen om Hilde verder te helpen met een reisschema dat ze wil doorsturen naar Belgische vrienden. 

P1070320Roger, de computerspecialist.

Intussen is het uur van afscheid aangebroken. We hopen Roger en Greta terug te zien als ze in Augustus naar België komen.

P1070321Afscheid aan Greta, Roger, Just For 2 en Poessie.

P1070301Saluukes Poessie…

We hebben slechts een dikke 60 kilometer te gaan, dus kunnen er gerust enkele haltes van. De eerste stop maken we reeds in Wilderness zelf. We rijden af aan de seaside om eventueel enkele kayters te spotten. Kayting is een sport die hier massaal beoefend wordt. Maar kayten hangt bijna uitsluitend af van de wind, en vandaag is er nul komma nul wind. Enkele dapperen hebben toch hun arsenaal kledij en materiaal boven gehaald, maar ze kunnen even snel weer afdruipen. Jammer!

P1070330Geen wind… de moedige kayters gaan al terug naar af.

Van hieruit hebben we wel een prachtig zicht op de Indische Oceaan. De vissers trekken zich niets van de wind aan en gooien lustig hun lijntjes in zee. Regelmatig met succes, zo blijkt.

P1070329Mooi zicht op de Indische Oceaan.

P1070332De lijnvissers hebben meer geluk dan de kayters.

Tegen de middag reeds bereiken we Plettenberg. We rijden nog een paar kilometer door, want we willen wijngoed Bramon bereiken. Bramon is een juweeltje op de Garden Route. Ze zijn tevens het enige wijndomein van Plettenberg. Daarenboven runnen ze een restaurant waar je op een warme dag als vandaag kunt tafelen in de wijngaarden.

ZM

De tafels staan opgesteld aan het begin van elke rij wijnstokken, Je zit als het ware midden in de wijngaarden, omringd door de Tsitsikamma bergen en de blauwe luchten.

ZNMidden de wijnranken.

Het eten is eenvoudig, Eenvoudige hapjes waarvan je er zelf twee à drie kan aanstippen op het menublaadje. Pasteitjes, kazen, humus, capriccio’s. Deze hapjes worden aangevuld met ovenvers rozemarijn en grof gezouten brood. En dat alles kunnen we wegspoelen met Bramon’s heerlijke Sauvignon Blanc.  

P1070352Heerlijke hapjes.

P1070353Met een glaasje Bramon Sauvignon Blanc… meer moet dat niet zijn.

Intussen is er op de rand van de wijngaard een groepje arbeidsters heel onstuimig plezier aan het maken. Bij nader toezien schijnen dit druivenpluksters te zijn die zopas hun shift afgewerkt hebben. Ze hebben geplukt van 6 uur tot 14 uur en nu wachten ze op de truck die hen naar huis zal brengen. Sommigen van hen hebben hun aangezicht met een gele stick bewerkt tegen zonnebrand. Zwartjes en kleurlingen kunnen dus ook verbranden van de zon.

P1070335Mooi ingesmeerd tegen de zonnestralen.

Ik hou ze een tijdje aan de praat en op den duur slaag ik er in ze allemaal samen een lied te doen zingen. Verschillende schitterende stemmen klinken door de wijngaard… precies een zangkoor. 

P1070346Nu nog een foto!

Een foto kan er natuurlijk ook nog van af en ik overhandig aan de chef van de groep een biljetje van 100 Rand (ong. 8 €) om te verdelen onder de ganse groep. Nu breekt het feest pas voorgoed los…

P1070343Blijdschap alom…

Onze vrienden (De Grimoo Bastards) komen morgen aan en we zijn al één en ander aan ’t plannen. Daarom bespreken we ook deze prachtige locatie voor 6 personen voor overmorgen vrijdagmiddag. Er begint ook  al iets anders een beetje te kriebelen want ofwel vandaag ofwel morgen ontmoeten we ons petekindje Megan. Omdat Megan zeer bescheiden woont in een township gaan we in centrum Plettenberg naar een grootwinkel (Checkers) inkopen doen. Voor Megan zelf hebben we al een en ander, maar we willen haar Mama ook wel eens verrassen. We kopen rijst, suiker, bloem, olie, deegwaren en conserven, alles in grote verpakkingen. Intussen is het 16 uur geworden en willen we gaan inschepen bij Sue van Bitou River Lodge. Een B&B waar we verleden jaar tot drie maal toe verbleven.

ZS“Bitou River Lodge”, zalige plaats om te vertoeven.

Het wordt een hartelijk weerzien met Sue en we voelen er ons ook alweer direct thuis. We zullen hier drie maal overnachten, dus mogen de koffers voor één keer allemaal uitgeladen worden. Samen met Sue drinken we een kopje koffie. Zij zal er voor zorgen om twee locaties te bespreken voor de dinner van morgen en overmorgen.

ZTDe tuin van “Bitou”

In de vooravond verschijnen er dreigende onweerswolken aan de horizon. Maar we willen vandaag zeker nog naar de township waar Petekind Megan woont. Het is misschien niet het ideale moment van de dag om een township binnen te rijden maar nood dwingt. Het valt geweldig mee en bijna alle bewoners wuiven of lachen ons toe. In elk straatje lopen tientallen kinderen te joelen en te spelen.

P1070371Joelende kinderen alom.

P1070373Ook de jochies maken veel plezier.

Net zoals alle vorige keren blijven we overmand bij het zien van de omstandigheden waarin de mensen hier leven. Het grijpt ons telkens naar de keel, maar even vlug komen we weer in vervoering van  de blijheid die deze mensen uitstralen. Met bijna niets gelukkig zijn…

P1070383De levensomstandigheden zijn hier bijwijlen zeer precair.

Hilde weet perfect het huisje van Megan te traceren. En we hebben geluk, want zowel Megan als Mama Elisabeth zijn thuis. Het wordt een emotioneel weerzien, temeer daar wij bij hen onverwachts aankomen. Beiden zijn ontzettend dankbaar voor de geschenken en Mama dankt ons en “The Lord” in alle toonaarden. Voor een foto van Megan of Mama Elisabeth moet ik jullie echter nog een dagje op jullie honger laten zitten. De ontmoeting was te intens, te emotioneel, en op dat ogenblik heb ik er geen moment aan gedacht om mijn fototoestel aan te zetten. We reden terug naar Plettenberg zonder woorden. We hadden ook geen zin om een restaurantje te bezoeken. We hielden halt aan een Shell-station, kochten daar een paar broodjes en hebben die op ons kamer bij Sue voor de helft opgepeuzeld. Het werd de stilste avond tot hiertoe…