Reeds wakker om 6u30. Buiten is het aan het klaren en de rode lucht weerspiegelt in het meer. Nog nooit zo’n mooie zonsopgang gezien.
Piet is een Zuidafrikaanse vriend van een Zuidafrikaanse vriend van Frans Van den Hende. En Frans Van den Hende is een van mijn Waregemse jeugdvrienden die al meer dan 45 jaar in Zuid-Afrika woont. Hopelijk kan iedereen nog volgen. En die Piet komt ons om 8u30 ophalen aan het hotel. Hij heeft relatie’s met de organisatie van het Gariepdam beheer en hij zal ons binnenloodsen achter de schermen van dit enorme complex.
Dit is Piet; een vriend van een vriend van Frans Van den Hende.
Piet troont ons mee naar een kleine parking waar ons inderdaad een medewerkster staat op te wachten. Samen met nog een koppel zullen we het grote complex, zowel buiten als binnen bezoeken.
Rani, onze gids voor Gariepdam.
We lopen door gangen, smalle en brede…
We lopen door gangen, nemen een lift, bekijken de noodstroomgenerator, krijgen uitleg hoe de schotten worden opgehaald en neergelaten.
Aan technische uitleg ontbreekt het niet.
Het openen en sluiten van de schotten.
Bij de noodstroomgenerator.
Op onze vraag zal ze zelfs een schot openen. Met oorverdovend gedonder komt het water in de dam gespoten.
Rani opent één van de schotten…
Met oorverdovend gedonder spuit het water in de dam.
De dam zorgt voor de bevloeiing van 200,000 ha land, dit door middel van tunnels van wel 83,8 km lang. De dam op zich is 374 vierkante kilometer. Officieel werd deze geopend in 1972.
Impressionant complex.
Als Hilde informeert naar de job van Rani schijnt ze een poetsvrouw te zijn. Maar dit doet niets terzake, integendeel. Ze heeft ons op een interessante manier wegwijs gemaakt in de geheimen van Gariepdam.
Hilde informeert naar de job van Rani.
Rond de middag is het bezoek afgelopen en vervolgen we onze weg naar Bloemfontein. Ook weer een rit van 195 km en zonder enige stop onderweg. Maar rond 13u30 wordt het toch iets te zwaar (voor de dames) en zoeken we een afslag voor een maagvullertje. We vinden dan ook een dameskroeg “Country Lodge”.
Het wordt (weeral) croque monsieur, maar ik hou het liever bij een kleine pizza marguerita.
Een straattafereeltje in Edenburg.
14u30. Nog 85 km naar onze bestemming. Bloemfontein een grote stad, en we zoeken onze weg met GPS coordinaten. Rond 15u30 rijden we het erf van “Liedjiesbos” op. Uitbater Henning staat ons al op te wachten. Hij biedt ons direct een koffie aan om daarna de kamers toe te wijzen. Alle kamers zijn zeer smaakvol ingericht en ze hebben allemaal een thema. Onze kamer draagt de Mexicaanse Frida Kalo stempel.
Onze fraaie kamer met Frida Kalo accenten.
Toen Luc deze kamers vanuit België bestelde had Hennings hem gevraagd om een Belgische vlag mee te brengen. Luc heeft de vlag nog maar afgegeven of daar komt Hennings met een stok aangedraafd om ze op te hangen.
“Liedjiesbos” verwelkomt zijn Belgische klanten.
Op onze kamer heb ik iets hoogst eigenaardigs ontdekt. Discreet roep ik Hennings terzijde en fluister hem in het oor dat er waarschijnlijk iets mis is aan het toilet op onze kamer. Er drijft een ondefinieerbaar iets in de pot, waarschijnlijk afkomstig van een verstopping. Hennings stelt me direct gerust; het zijn roze en witte bloemenblaadjes die als versiering werden uitgestrooid in de pot… Weeral iets bijgeleerd… Hennings serveert ons een welkomstkoffie met aansluitend een Amaretto als welkomstdrink. Wij zijn onder de indruk van het prachtig interieur. De smaak en de ideeën van een echte……binnenhuisarchitect.
Rozenblaadjes in het toilet en twee kapperszetels als fauteuil… je moet er maar aan denken.
Tegen 18 uur heb ik afspraak gemaakt met Frans Van den Hende. Frans was de zoon van de paardensmid uit de Keukeldam in Waregem. Wij hebben samen veel gevoetbald achter de kerk. Frans is echter aan 22 jaar uitgeweken naar Afrika. Eerst naar Kongo, maar met de onlusten in 1960 week hij uit naar Zuid-Afrika. Hij vond hier een job, leerde Marie kennen, huwde en na een tiental jaar versasten ze naar Bloemfontein. Waar hij nu nog altijd woont. Klokslag 18 uur maakt Frans zijn opwachting en we beginnen met hem te danken voor zijn tussenkomst in het bezoek van Garibdam deze morgen.
Twee gelukkige Waregemnaars die heel blij zijn elkaar terug te ontmoeten.
We vertellen honderduit en de vier kameraden komen ook bijzitten. Wij zijn gepland morgen naar de mijnen van Kimberley te rijden om het grote gate en de mijnen te bezichtigen. Hier werd in het verleden 3 ton diamant uitgehaald. Hij raadt ons dit af want de rit erheen duurt al 2 uur. Hij vertelt verder over de situatie in ZA. Het ziet er niet al te rooskleurig. In een firma met een honderdtal mensen werken er gemiddeld 50 zwarten, 30 kleurlingen en 20 blanken. De blanke jeugd heeft het hier dus zeer moeilijk om nog aan de bak te komen.Frans belooft tegen morgenmiddag terug te keren en ons de ganse namiddag te begeleiden. Vooraleer hij ons verlaat moet er natuurlijk nog een foto af aan de Belgische vlag.
Tot morgen Frans…
Hennings reserveerde voor ons “Bella Casa trattoria”. Geen slechte keuze, maar misschien ook niet de beste. Het wordt een avond met spaghetti voor de enen, varkenribbetjes voor de anderen en nog een andere houdt het bij calamares. Tegen 22u20 dodo.