Tegen 8u30 zitten we samen rond een prachtige ontbijttafel. Met alles erop en eraan. Alleen had ik graag wat muesli gekregen. Hennings bedient me op mijn wenken en komt met een pot muesli aandraven. Alleen heb ik niet gezien dat hij ook zes kleine kommetjes op tafel zet. Ik schep nog een paar lepels fruit en yoghurt over die kom en begin hier smakelijk van te smullen. Als ik tien minuten zeg dat ik mijn muesli niet volledig opkrijg krijgt de ganse groep een lachbui en ik begrijp niet waarom. 
Rijkelijk ontbijt in “Liedjiesbos”.
Achteraf kunnen we wat genieten van de omgeving want ons vroegste bezoek aan het “Cheetah Experience” kon maar om 11 uur vastgelegd worden en het is hier vlakbij.
Zalig niets doen…
of spelen met de honden.
Dit is Hennings derde hond, een grijze windhond.
Tegen 11 uur bieden wij ons aan in het cheeta- en leeuwenreservaat. In de receptie worden we vriendelijk onthaald door Kimberley uit… Knokke. En haar collega is Lizzy uit… Sysele. Beiden zijn afgestudeerde dierenverzorgsters en ze doen hier drie maanden vrijwilligerswerk. Hun vergoeding is kost en inwoon.
Kimberly uit Knokke ontvangt ons.
Links Lizzy uit Sysele en rechts Kimberly uit Knokke.
Vooraleer het bezoek aan te vangen moeten wij eerst nog naar de meetcontrole om te zien of we wel groot genoeg zijn. We moeten ook allemaal een anti-opeet document ondertekenen. Hiermee ontslaan we het park van elke verantwoordelijkheid moest een der dieren ons gedeeltelijk of volledig oppeuzelen.
Hilde is groot genoeg.
Iedereen moet een anti-opeet document ondertekenen.
Nu mogen we het domein intrekken onder begeleiding van een Zuidafrikaanse gids. Kimberly mag mee als fluistergids. Op zich is het ganse park niet veel zaaks. Het heeft meer van een dierentuin als van een safaripark. Eénmaal mogen we binnen in een afspanning waar de puppy’s zitten, en wie wil mag ze zelfs eens strelen.
Een lui luipaard…
vele katachtigen…
zelfs een wolf…
en natuurlijk ook koning leeuw.
Wie wil mag de puppy’s eens strelen.
In het hok van de stokstaartjes valt niets te bemerken. Alle diertjes zitten in hun ondergrondse gangen. Maar Kimberly is de vriendin van die diertjes. Zij kruipt het hok binnen en als de bliksem komt het een na het ander stokstaartje uit zijn schuilplaats gekropen om Kimberly te begroeten.
Elk stokstaartje komt Kimberly begroeten.
Bij het einde van ons bezoek geeft Kimberly nog een goed adresje voor een korte middaglunch.We nemen afscheid met de belofte de groetjes te doen in Knokke. In “Longhorn grill” eten we spare ribs, chickenwings, tagliatelle met scampi met daarbij een soft drink. We betalen hiervoor gemiddeld 8€ per persoon. Tegen 14u30 komt Frans Van den Hende ons ophalen in onze B&B. Eerst geeft hij nog een briefing over wat ons deze namiddag nog te wachten staat.
Frans houdt een briefing over het verder verloop van onze namiddag.
Frans heeft tevens een gans pak documenten bij met foto’s en dagbladknipsels allerhande. Zelfs de foto van zijn communie.
De communiefoto van Frans (Skoerie) Van den Hende.
Frans kan erbij in onze minibus en als een volleerd gids voert hij ons nu door “zijn” Blomfontein, de hoofdstad van de provincie Vrijstaat. De Zuid-Afrikanen spreken altijd van Bloem als ze Bloemfontein bedoelen. Het is een rustige stad, met imposante oude architectuur, lommerrijke buitenwijken en een fijne relaxte sfeer op straat.
Mooie architectuur.
We doorkruisen de stad en maken een eerste halte aan het Boeren-oorlogmuseum. We wandelen door de imposante tuin met prachtige beelden.
Prachtige beelden.
Het oorlogsmuseum van de boerenrepublieken.
Van hieruit gaat het naar tophill waar we een prachtig overzicht over de stad krijgen. Het is trouwens hier dat in 2012 het imposante beeld van Nelson Mandela werd onthuld. En in feite kon er geen betere plaats bedacht zijn om dit beeld te plaatsen. Madiba – Nelson Mandela als symbool van vrijheid met een uitzicht op een stad van historische betekenis.
Het imposante beeld van Mandela bovenop tophill.
De voettekst bij het beeld van Nelson Mandela.
De alomgeliefde joviale Nelson.
Uitzicht op Bloem vanaf tophill.
Frans, Hilde en Luc op tophill.
Voldaan en tevreden trekken we rond zes uur terug naar onze vertrouwde “Liedjiesbos”. Hennings heeft beloofd voor ons te koken vanavond. En we mogen ook Frans en zijn Marie uitnodigen. We genieten van het apéritief op het buitenterras.
Apéritief op het buitenterras.
Hilde en Taanteke zien het wel zitten.
We krijgen een typisch Afrikaans diner voorgeschoteld. Lam en kudu speciaal gegratineerd in de oven. Met een Chardonnay wijntje erbij kan dit niet verbeterd worden.
Ikzelf, Marie en Frans.
Gedurende het diner valt het onderwerp op de huidige situatie in Zuid-Afrika. Voor éénmaal dat we een inwoner in ons midden hebben kunnen we misschien wel één en ander opsteken. Jammer genoeg klinkt het niet al te positief. Frans zelf voelt zich regelmatig niet meer veilig. Hij werd enige tijd geleden slachtoffer van een overval. Hij werd bedreigd met een mes en moest zijn GSM afgeven. Hij kon gelukkig luidkeels schreeuwen waardoor de overvaller panikeerde en op de vlucht sloeg. Het voorval bleef Frans achtervolgen, en enkele maanden later is hij om veiligheidsredenen verhuisd naar een community, een afgesloten “reservaat”. Maar zelfs daar wordt er regelmatig ingebroken en gestolen. Kleinhandelaars trekken uit de stad : d.w.z. dat de zwarten stilaan de markt overnemen. De blanken trekken uit de stad, en de stad verloedert. Inderdaad geen al te mooie vooruitzichten. Met deze wijsheid trekken we naar bed, en morgenvroeg komt Frans ons terug ophalen.