5 Maart 2015. Bezoek aan “Born in Afrika” en aankomst van onze vrienden, de Grimoo Bastards.

Gisterenavond laat is er nog een selfie binnengelopen van onze vrienden, de Grimoo Bastards. De selfie is genomen op Zaventem. Dat wil dus zeggen dat we ze vanavond inderdaad kunnen verwachten.

ZlDe Grimoo Bastards in Zaventem.

We hebben langs Facebook afspraak gemaakt met onze Belgische vrienden Remi en Lieve De Backer van “Born in Africa”. Zij zouden om 8u30 komen ontbijten bij Sue, en ze zijn stipt op post. Remi is één van de grote promotoren van “Born in Africa”. Hij woont met zijn echtgenote Lieve in Oudenaarde maar ze verblijven ongeveer vijf maand per jaar in Plettenberg.

P1070453 kopieRemi De Backer… één en al enthousiasme over “Born in Africa”.

Born in Africa (BIA) is een educatief schoolproject dat kinderen in het programma heeft tussen 6 en 25 jaar. De selectie van de leerlingen gebeurt op basis van de vaak precaire familiale omstandigheden en hun schoolprestaties. Ieder kind wordt daarom individueel gevolgd door een persoonlijke mentor die huiswerk en schoolresultaten nauwgezet opvolgt. De bedoeling is dat we vandaag een nieuw project gaan bezoeken van Born in Africa. Namelijk een éénjarige opleiding in Hospitality. Hier krijgen elf leerlingen gedurende dat jaar een opleiding in alles wat met receptie, etiquette, horeca, planning, enz… te maken heeft. Tegen 10 uur rijden we naar de Mohair Shop, ook al een locatie waar Born in Africa een project lopen heeft.P1070395Armbandjes spitten in de Mohair Shop.

In de Mohair Shop worden worden een vijftal meisjes opgevangen. Meisjes die anders moeilijk aan de bak zouden komen. Ze worden hier bepaalde vaardigheden aangeleerd en kunnen zelfs een centje verdienen. 

P1070396Allerhande vaardigheden worden hier aangeleerd.

Remi heeft hier afspraak gemaakt met Isabelle De Smul, de dame die hier in Afrika de leiding heeft over BIA. Wijzelf kennen Isabelle  reeds een viertal jaar en Hilde heeft iets bij voor Isabelle; een omslagje voor Lee-Urtis Kampher, het peetkindje van onze Waregemse nicht Véronique Devos. 

P1070407Hilde overhandigt de omslag aan Isabelle.

Omdat iedereen nog niet aanwezig is krijgen we de gelegenheid om de andere winkeltjes van het Mohair domein te bezoeken. Er is een kleine cafetaria, een kaarsenfabriekje en ook een groot magazijn met allerlei textielartikelen, meestal uit mohairwol vervaardigd. Zelfs een kleine afspanning met een zestal mohair geiten. 

P1070415Zelfs enkele mohair geiten.

P1070423Voor deze geit is het gras langs de overkant inderdaad veel groener…

P1070404Remi De Backer met een BIA weldoener uit Denemarken.

We zijn intussen compleet en met een viertal wagens begeven we ons naar “The Barn Plettenberg” waar die opleiding “Hospitality” gedoceerd wordt. In een prachtig domein staat een open barn waar de lessen doorgaan. 

P1070428bIn de achtergrond de open ruimte waar de cursussen gedoceerd worden.

Docente Nadia, bijgestaan door Claire doen de bezoekers uit de doeken wat hier gedurende de volgende maanden allemaal zal verwezenlijkt worden. Klinkt allemaal indrukwekkend.

P1070433Nadia en Claire doen het programma voor de volgende maanden uit de doeken.

P1070447Alle bezoekers zijn een en al belangstelling voor de uitleg van Nadia.

P1070430En de studenten… die zien het ook wel zitten.

P1070431

ZU

 

Het programma voor de maand Maart 2015.

P1070455 kopieDocente Nadia… zeer onderlegd.

P1070460Lieve De Backer met een studente die ze al jaaaaren volgt.

P1070463Isabelle geeft raadgevingen aan een leerling.

P1070436Aandachtige toehoorders; docente Claire, Hilde, Lieve De Backer en een Deense dame.

Na het bezoek gaan we samen met Remi en Lieve nog een hapje eten in ’t centrum van Plettenberg. Onze vrienden, de Grimoo Bastards landen deze middag in Port Elisabeth, en daar hebben ze een minibusje gereserveerd. Hiermee kunnen we dan met z’n zessen een drietal weken Zuid-Afrika verkennen. Dit wil zeggen dat wij afscheid moeten nemen van ons Nissanneke. De tuinier van Sue heeft het deze morgen een flinke poetsbeurt gegeven, zowel buiten-als binnenkant. 

P1070472Sue’s tuinier heeft reden van glunderen… ons Nissanneke ziet er keurig uit.

Remi begeleidt ons tot aan de drop-off van Europcar. De bediende die onze sleutel in ontvangst neemt heeft alleen maar positieve opmerkingen. 

P1070468Nissan OK… paperassen OK… alles OK !!!

Remi geeft ons nu nog een lift naar onze Bitou River Lodge. En voor de rest is het nu wachten op onze Grimoo Bastards. De vonkelwijn zit in de ijskast, in elk van hun bedden heeft Hilde een banaan verstopt… In de mooie tuin genieten we van onze laatste rustige momenten. En van de vogeltjes die aan Sue’s suikerwater komen nippen.

P1070473De prachtige tuin van “Bitou River Lodge”.

P1070476De vogeltjes komen aan Sue’s suikerwater nippen.

P1070495Zelfs deze prachtige sunbird riskeert zich tot op ons terras.

Iets voor 16 uur is het dan eindelijk zover. Een Hyundai komt de parking  opgereden met aan boord vier van de zes Grimoo Bastards. Luc, Dominique, Guy en Taanteke. Ze zien er al bij al nog niet te afgepeigerd uit alhoewel ze bijna twintig uur onderweg zijn. We laten hen rustig wat bekomen, een koffietje drinken en hun koffers naar de kamers sjouwen. Dam maken we afspraak om tegen 18 uur op ons terras van een vonkelwijntje te genieten alvorens naar het restaurant te trekken.

P1070498Luc is al sommelier van dienst en Guy is al zijn geld aan het tellen. Guy is immers voor drie weken onze boekhouder van dienst.

Reeds om 18u30 zijn we verwacht in het restaurant van Relais et Chateau Plettenberg. Maar goed dat het zo vroeg is, want de vrienden zullen deugd hebben van een vroeg bedje. We willen ons aanmelden aan de receptie doch daar komt reeds een jongedame recht op mij af, drukt mij de hand met de woorden “Welcome Mister Devos”. Verbazing alom…Wat niemand weet is dat ik deze namiddag samen met Remi De Backer deze jongedame ontmoet heb in de straat. Zij is een oud-leerling van Born in Africa, en toen ze vertelde dat ze receptioniste is in Restaurant Plettenberg hebben we dit spelletje opgezet. En het spelletje heeft zijn effect niet gemist.

P1070499Shevon Prins, de receptioniste heeft perfect haar rolletje gespeeld.

We verbruiken een lichte maaltijd met een glaasje wijn. We begaan één klein schoonheidsfoutje door een Irish Coffee te bestellen als dessert. We moesten geweten hebben dat dit een drankje is waar ze in Zuid-Afrika niet veel verstand van hebben. Tegen de klok van tienen zitten alle Bastards op hun kamer en het zal niet lang duren voor de lichtjes gedoofd zijn.

 


 

4 Maart 2015. Van Wilderness naar Plettenberg.

Ons laatste morgenmaal in Wilderness. Na het ontbijt helpt Roger nog een en ander oplossen om Hilde verder te helpen met een reisschema dat ze wil doorsturen naar Belgische vrienden. 

P1070320Roger, de computerspecialist.

Intussen is het uur van afscheid aangebroken. We hopen Roger en Greta terug te zien als ze in Augustus naar België komen.

P1070321Afscheid aan Greta, Roger, Just For 2 en Poessie.

P1070301Saluukes Poessie…

We hebben slechts een dikke 60 kilometer te gaan, dus kunnen er gerust enkele haltes van. De eerste stop maken we reeds in Wilderness zelf. We rijden af aan de seaside om eventueel enkele kayters te spotten. Kayting is een sport die hier massaal beoefend wordt. Maar kayten hangt bijna uitsluitend af van de wind, en vandaag is er nul komma nul wind. Enkele dapperen hebben toch hun arsenaal kledij en materiaal boven gehaald, maar ze kunnen even snel weer afdruipen. Jammer!

P1070330Geen wind… de moedige kayters gaan al terug naar af.

Van hieruit hebben we wel een prachtig zicht op de Indische Oceaan. De vissers trekken zich niets van de wind aan en gooien lustig hun lijntjes in zee. Regelmatig met succes, zo blijkt.

P1070329Mooi zicht op de Indische Oceaan.

P1070332De lijnvissers hebben meer geluk dan de kayters.

Tegen de middag reeds bereiken we Plettenberg. We rijden nog een paar kilometer door, want we willen wijngoed Bramon bereiken. Bramon is een juweeltje op de Garden Route. Ze zijn tevens het enige wijndomein van Plettenberg. Daarenboven runnen ze een restaurant waar je op een warme dag als vandaag kunt tafelen in de wijngaarden.

ZM

De tafels staan opgesteld aan het begin van elke rij wijnstokken, Je zit als het ware midden in de wijngaarden, omringd door de Tsitsikamma bergen en de blauwe luchten.

ZNMidden de wijnranken.

Het eten is eenvoudig, Eenvoudige hapjes waarvan je er zelf twee à drie kan aanstippen op het menublaadje. Pasteitjes, kazen, humus, capriccio’s. Deze hapjes worden aangevuld met ovenvers rozemarijn en grof gezouten brood. En dat alles kunnen we wegspoelen met Bramon’s heerlijke Sauvignon Blanc.  

P1070352Heerlijke hapjes.

P1070353Met een glaasje Bramon Sauvignon Blanc… meer moet dat niet zijn.

Intussen is er op de rand van de wijngaard een groepje arbeidsters heel onstuimig plezier aan het maken. Bij nader toezien schijnen dit druivenpluksters te zijn die zopas hun shift afgewerkt hebben. Ze hebben geplukt van 6 uur tot 14 uur en nu wachten ze op de truck die hen naar huis zal brengen. Sommigen van hen hebben hun aangezicht met een gele stick bewerkt tegen zonnebrand. Zwartjes en kleurlingen kunnen dus ook verbranden van de zon.

P1070335Mooi ingesmeerd tegen de zonnestralen.

Ik hou ze een tijdje aan de praat en op den duur slaag ik er in ze allemaal samen een lied te doen zingen. Verschillende schitterende stemmen klinken door de wijngaard… precies een zangkoor. 

P1070346Nu nog een foto!

Een foto kan er natuurlijk ook nog van af en ik overhandig aan de chef van de groep een biljetje van 100 Rand (ong. 8 €) om te verdelen onder de ganse groep. Nu breekt het feest pas voorgoed los…

P1070343Blijdschap alom…

Onze vrienden (De Grimoo Bastards) komen morgen aan en we zijn al één en ander aan ’t plannen. Daarom bespreken we ook deze prachtige locatie voor 6 personen voor overmorgen vrijdagmiddag. Er begint ook  al iets anders een beetje te kriebelen want ofwel vandaag ofwel morgen ontmoeten we ons petekindje Megan. Omdat Megan zeer bescheiden woont in een township gaan we in centrum Plettenberg naar een grootwinkel (Checkers) inkopen doen. Voor Megan zelf hebben we al een en ander, maar we willen haar Mama ook wel eens verrassen. We kopen rijst, suiker, bloem, olie, deegwaren en conserven, alles in grote verpakkingen. Intussen is het 16 uur geworden en willen we gaan inschepen bij Sue van Bitou River Lodge. Een B&B waar we verleden jaar tot drie maal toe verbleven.

ZS“Bitou River Lodge”, zalige plaats om te vertoeven.

Het wordt een hartelijk weerzien met Sue en we voelen er ons ook alweer direct thuis. We zullen hier drie maal overnachten, dus mogen de koffers voor één keer allemaal uitgeladen worden. Samen met Sue drinken we een kopje koffie. Zij zal er voor zorgen om twee locaties te bespreken voor de dinner van morgen en overmorgen.

ZTDe tuin van “Bitou”

In de vooravond verschijnen er dreigende onweerswolken aan de horizon. Maar we willen vandaag zeker nog naar de township waar Petekind Megan woont. Het is misschien niet het ideale moment van de dag om een township binnen te rijden maar nood dwingt. Het valt geweldig mee en bijna alle bewoners wuiven of lachen ons toe. In elk straatje lopen tientallen kinderen te joelen en te spelen.

P1070371Joelende kinderen alom.

P1070373Ook de jochies maken veel plezier.

Net zoals alle vorige keren blijven we overmand bij het zien van de omstandigheden waarin de mensen hier leven. Het grijpt ons telkens naar de keel, maar even vlug komen we weer in vervoering van  de blijheid die deze mensen uitstralen. Met bijna niets gelukkig zijn…

P1070383De levensomstandigheden zijn hier bijwijlen zeer precair.

Hilde weet perfect het huisje van Megan te traceren. En we hebben geluk, want zowel Megan als Mama Elisabeth zijn thuis. Het wordt een emotioneel weerzien, temeer daar wij bij hen onverwachts aankomen. Beiden zijn ontzettend dankbaar voor de geschenken en Mama dankt ons en “The Lord” in alle toonaarden. Voor een foto van Megan of Mama Elisabeth moet ik jullie echter nog een dagje op jullie honger laten zitten. De ontmoeting was te intens, te emotioneel, en op dat ogenblik heb ik er geen moment aan gedacht om mijn fototoestel aan te zetten. We reden terug naar Plettenberg zonder woorden. We hadden ook geen zin om een restaurantje te bezoeken. We hielden halt aan een Shell-station, kochten daar een paar broodjes en hebben die op ons kamer bij Sue voor de helft opgepeuzeld. Het werd de stilste avond tot hiertoe…