We ontbijten samen met Frans. In al zijn enthousiasme heeft hij weeral wat knipsels mee. Nu ondermeer een weekbladartikel van 2012 waarin ik vertel dat we Frans wilden bezoeken in Bloemfontein, maar dat hij toen spijtig genoeg in de kliniek was opgenomen.
Een persartikel over onze Afrikareis 2012 waar wij ook al Frans wilden bezoeken.
Nadien rijden we samen met Frans nog eens de stad in. We maken een halte bij het Oliewenhuis, een museum van hedendaagse kunst.
In het museum bevinden zich werken van Zuid-Afrikaanse kunstenaars, waaronder die van Thomas Baines. Er is een goede hedendaagse collectie en er zijn veel tijdelijke exposities. Momenteel loopt er een tentoonstelling van Frans Claerhout, een missionaris-schilder uit het Westvlaamse Pittem.
Landschap van Frans Claerhout, een Oblaat-missionaris uit Pittem.
Christ and the other person. Een tijdelijke tentoonstelling van Pater Frans Claerhout.
Vooral de hedendaagse kunst trekt onze aandacht en leidt soms tot hilarische toestanden.
Taanteke is de “k” van kunst aan het zoeken…
Ook dit is kunst.
Nadat we denken alles gezien te hebben in het interieur van het museum trekken we naar buiten. Daar belanden we in een prachtige beeldentuin en ook hier laten de Bastards zich niet onbetuigd om enkele leuke foto’s te nemen.
Prachtige beeldentuin met levensgrote beelden.
Luc geeft een dikke zoen aan die mooie dame…
Tot grote ergernis van Dominique.
Guy met de eenzame fietser.
Taanteke op stap met een nieuwe vriendin.
Luc is inderdaad wat geobsedeerd vandaag…
Eén van die bronzen snoodaards neemt mij onverwachts in zijn greep…
terwijl Luc zich verontschuldigt voor zijn uitspattingen.
En Frans… die kijkt lijdzaam toe met Hilde’s tas in zijn handen.
Genoeg gespeeld nu. Frans brengt ons nu naar een Mall waar we onze datakaartjes kunnen verder bijladen. Want de Gigabites vliegen hier de deur uit.
De Vodacom verkopers zien ons graag komen.
Nog een wandeling door de moderne mall.
Taanteke wil wel eens op een speeltje…
Dominique keurt een nieuwe broek.
We trekken terug naar het Oliewenhuis omdat er in de prachtige tuin een snackbar is. We houden het weeral licht bij croque of quiche en we genieten van de prachtige omgeving. Enkele tientallen meter van onze tafel staat er een mooie kinder carrousel. Bij nader toezien blijkt dat alle speeltjes ontworpen werden door een tiental kunstenaars. Frans speelt het weeral klaar, en terwijl we enkele van de speeltjes fotograferen komt hij aandraven met een technieker die de carrousel op gang brengt. Taanteke wil ook hier wel eens op paardje, maar dat mag niet wegens “te …..”
Prachtige caroussel. De speeltjes werden ontworpen door een tiental kunstenaars.
Het is al 13 u wanneer we daar doorrijden. We moeten nog langs de Lodge om onze bagage op te halen. Natuurlijk moeten we ook nog een afscheidsfoto met Frans.
Afscheidsfoto van Frans met de bastards.
We hebben nu een paar uurtjes te gaan tot Ladybrand. In de auto ontstaat een ganse discussie over de naam Ladybrand. Of dat meisje nu al dan niet nog in brand staat. We zouden er bijna het prachtig landschap bij vergeten dat we krijgen voorgeschoteld.
We krijgen prachtige landschappen voorgeschoteld.
Bij het binnenrijden van Ladybrand laten we nog even voltanken. De pompist heeft een nogal plezante kop en ik vraag of ik hem efkes in beeld mag brengen. Ik bedank hem met een Astana petje maar dat werkt al seen rode lap op een stier bij de andere pompisten. Ze willen allemaal een foto en uiteraard ook een petje. Binnen de kortste keren is het Shell station omgetoverd in een Astana bastion.
Blij als kinderen met hun Astana petjes.
Het Shell station wordt omgetoverd in een Astana bastion.
En Hilde wordt de mascotte.
Zelfs de bediende van de kassa komt uit haar hokje gelopen en is in alle staten met het petje. De tankbeurt heeft wel een half uur geduurd maar we hebben evenlang plezier gehad.
Zelfs de bediende van de kassa gaat uit de bol.
Tegen 17 uur bereiken we “Cranberry Cottage”, een zeer grote B&B die in feite veel weg heeft van een hotel. Cranberry is een eend, en eenden hebben ze hier in overvloed. De ganse installatie is stilaan aan een opknapbeurt toe, maar dit wordt ruimschoots goedgemaakt door de vriendelijke service. Guy en Taanteke krijgen de honeymoon suite toegewezen. Als daar maar geen ongelukken van komen! Luc en Dominique slapen in de “soetpatat” en wij slapen in de “kierie-kierie”.
We profiteren ervan om nog vlug een blik te werpen op het stadje Ladybrand. De meesten zijn reeds hun boetiek aan het afsluiten. Zelfs de Kongolese kapper wil geen nieuwe klant meer aannemen alhoewel ik een mooi coupke had uitgekozen op zijn publiciteitsbord.
Mooi coupe bij de Congolese kapper.
De Spar blijft wel open tot 19 uur en we gaan wat proviand ophalen. Water en droge koekjes want we brengen morgen een bezoek aan Lesotho en wie weet of er daar iets te verorberen valt. Natuurlijk ook wat snoep voor de Lesotho kindjes.
Proviand voor morgen.
Na de Spar is het spoeden om terug thuis te zijn, want de lucht is gitzwart aan het komen. Pas aangekomen breekt er een onweer van jewelste los. Het deert ons niet want we zijn binnen. Vooraleer we ons verfrissen genieten we eerst nog van een koffie en/of apéritiefje op het overdekt terras.
Apéritiefje op ’t overdekt terras.
Tegen 19u30 wijst Mike ons de tafel aan voor het diner. Een vriendelijke jongen die Mike, maar hij zal toch wel nog een jaartje Spermalie in Africa moeten volgen. Hij begaat enkele blinkertjes, maar we vergeven het hem. Want hetgeen op ons bord komt is perfect. Later vertelt Mike ons nog dat hij een dochtertje heeft maar niet getrouwd is.
Luc heeft het wat moeilijk met de uitleg van Mike. Het gaat over het verschil tussen een volcano en een brownie, en dat krijgt Mike niet uitgelegd.
Al bij al een brave jongen die Mike.
Moe en voldaan na zo’n drukke dag trekken we tegen 22 u welgezind naar onze Kierie-kierie, onze Soetpatat en onze… honeymoon-suite.
Frans Claerhout woonde in mijn straat. Kauwstraat Pittem.
Komt uit een kunstenaars familie. Denk aan Jef en de anderen maar kom nu niet direct op hun naam.
Jeugdherinneringen komen terug boven.
Johan.