Wat heeft het vannacht lelijk gedaan. Rond 23 uur is de hel losgebarsten. Binnen de kortste keren zijnde zekeringen van alle stopcontacten uitgevallen. Wij doen navraag bij het koppeltje van de honeymoon-suite maar aan hun uitdrukking te zien hadden zij niets met dat onweer te zien. Na het ontbijt zetten we koers naar Lesotho en na twintig minuutjes bereiken we reeds de grenspost.
Onderweg bemerken we her en der de gevolgen van het onweer.
Wat een drukke bedoening. Camions en auto’s schuiven aan in lange rijen. En ook de mensenfile is ellenlang.
Lange files…
Knop omdraaien, verstand op nul en gedwee onze beurt afwachten. Na iets minder dan een half uur hebben we de nodige stempels op zak. Dit was nog maar de Zuid-Afrikaanse kant en nu moeten we nog de immigratie van Lesotho door. Wonder boven wonder gaat het hier veel vlugger. We staan in het onbekende Lesotho voor we het goed en wel beseffen. Reeds van de eerste kilometers zien we het landschap volledig veranderen.
Nu nog vergezichten…
Voor wie back to basic wil is Lesotho een absolute must; hier kom je terug naar de oervorm. We worden verrast door de overweldigende natuur waar dier en mens in een perfecte harmonie leven. De wijdse landschappen slaan op enkele kilometer om in bergzichten. Maar alles blijft steeds groener dan groen.
Zelfs de bergkammen zijn grasgroen.
De gastvrije bevolking van Lesotho verwelkomt ons met open armen. Mooie mensen alom en straattafereeltjes om in te blikken.
Mooie mensen alom…
Prachtige uitdrukkingen
Plezante straattafereeltjes.
We stoppen af en toe om te genieten van het landschap, maar dat is niet naar de wens van de dames. Die willen foto’s van het dagelijks leven. Dus stoppen we verderop aan een paar hutten. We delen wat snoep uit aan de kinderen.
Ruraal tafereeltje.
Stop aan een paar hutjes.
Mooie candid momenten…
Terug in de auto en een paar km staan een pakje kinderen. Dat verdient uiteraard ook een stop. Als we uitstappen lopen ze al schreeuwend weg. Ik kom stilletjes dichterbij en laat wat lollies zien.
Luc nadert met een paar lollies.
Op hun sloefen (die ze niet hebben want ze lopen op hun blote voeten) komen voorzichtig ze terug. En als ze dan die lollie krijgen komt heel het zootje terug. Moe of is het grootmoe commandeert iets in het Sesotho’s (dit is de officiële taal van Lesotho) en ze beginnen allemaal een liedje te zingen.
Allemaal slaan ze aan het zingen.
Dit verdient natuurlijk nog een snoepje.
Een tijdje later en terug onderweg krijgen we politiecontrole. Op dat moment is Guy piloot en hij moet zijn rijbewijs voorleggen. Heeft hij dat wel in de B&B laten liggen zeker. Hij heeft wel een kopie op zijn I-Phone staan en wonder boven wonder accepteren ze dit. Chapeau dus voor de politie van Lesotho. Intussen is het al 12u30 geworden en op een mooi koeieplekje maken we halt voor onze lunch. Op het achterberd van de auto gezeten genieten we van één banaan, één flesje water en wat droge koekjes. ’t Moet niet alle dagen kermis zijn.
Middagbrunch in Lesotho.
We staan daar nauwelijks een paar minuten of er komen drie kinderen af. Natuurlijk krijgen ze een snoepje en een koekje.
Drie nieuwsgierige vriendjes.
Komt er dan ineens eentje met een kruiwagen aangedraafd. Die wil natuurlijk ook een snoep. Als tegenprestatie mag ik een kruiwagentoertje maken met dat kereltje.
Een plezante rit met de kruiwagen.
Intussen trokken de drie anderen zich terug en na een paar minuten staan ze daar terug met elk een handvol oranje vruchten, een soort kleine perziken. Natuurlijk willen ze die verkopen en ze krijgen elk 5 rand (ong. 0,4 €) voor hun handenvol perziken. Wij van onze kant beginnen onze boel op te kramen want snoepjes en koekjes zijn bijna op. We zitten nog niet in de auto of daar komt er weeral een verschijning uit het niets. Ditmaal twee juffrouwen met ster allures. Ze willen persé op de foto en dat pleziertje gunnen we dan wel.
Twee gazellen met ster-allures.
Ze willen zelfs een foto met de fotograaf…
Onze terugweg is geplaveid met leuke tafereeltjes en moesten we het geloven kunnen we om de vijfhonderd meter halt houden. Hetgeen we dan ook regelmatig doen.
Alle balast kan op het hoofd gedragen worden.
Mooi straattafereeltje…
Fiere meid…
Hij won zopas twee medailles.
We worden regelmatig afgeremd door loslopende koeien of ezeldrijvers. Maar dat deert ons geenszins… integendeel.
Ezeldrijvers midden op de weg… ook dat is Lesotho.
Tegen 15 uur zijn we terug aan de grens en nu verlopen de formaliteiten als een fluitje van ’n cent. Een half uurtje later zijn we al terug in onze “Cranberry Cottage”. We zijn allemaal supercontent van onze uitstap. We gaan wat uitrusten, laptoppen of I-padden op het terras rond de cranberry eendjes.
De cranberry eendjes.
Het diner nemen we terug in de lodge. En het is weeral Mike die onze service doet. Hij heeft zijn les geleerd uit de foutjes die hij gisteren maakte. En wij zijn uiteraard tevreden dat we hem iets hebben kunnen bijbrengen. Tegen 21u30 sluiten we de gelederen. Slaapwel.