Laatste ontbijt op het overdekt terras van Aa’Qtansisi. Daarna afrekenen, koffertjes laden en de baan op naar Gariepdam.
Laatste ontbijt bij Aa’Qtansisi.
Luc heeft ontdekt op internet dat we onderweg een afspanning passeren van Ouma en Oupa. (Oma en Opa). En inderdaad; buiten aan de deur zit een koppel Ouma en Oupa. Uiteraard willen de Bastards op de foto met Ouma en Oupa.
Jagtpoort, het winkeltje van Ouma en Oupa.
De Bastards bij Ouma en Oupa.
Voor de rest een klein winkeltje waar ge wat rommeltjes, frisdrankjes en versnaperingen kunt kopen.
Van mooie souvenirs tot banale prullaria.
Het meest echter valt het verkoopstertje op. Een tenger schuchter dametje met een schat van een kind. Het zit in een hoekje met een boekje en het verroert nauwelijks. Het kon een pop zijn.
Amy durft nauwelijks te bewegen…
Het verkoopstertje en tevens Amy’s Mama.
Kleine Amy; ze durft bijna niet op te kijken.
Nog een uurtje rijden tot de middagpauze. Maar bij elke oooh of aaah wordt er gestopt. Zowel voor mens als voor natuur.
Mooie mensen onderweg…
Deze Papa heeft een zak chips mee van 1,8 kilogram.
Er is altijd wel iets te zien.
We dwarsen het kleine stadje Colesberg en het is 13 uur. De croque-monsieur in Snackbar “Bordeau” doet wonderen.
Piepkleine stadje Colesberg met een prachtig kerkje.
De omgeving van Snackbar Bordeau.
Nu nog ongeveer 50 kilometer tot Gariepdam. Guy neemt het stuur van Luc over. Omdat we vroeger dan verwacht Gariepdam bereiken besluiten we om al eens de dam van buitenaf te gaan bekijken. Het ziet er zeer impressionant uit en we verheugen ons al dat we hier morgen meer details gaan over vernemen.
Waaauuw… ziet er impressionant uit.
We lopen een stukje de dam op. Taanteke en Guy zijn danig overweldigd door het decor dat ze ineens ten prooi vallen aan een verliefde bui. Maar wat dacht je?… Plotseling gooit een windruk roet in die bui.
Taanteke en Guy beleven een verliefde bui op Gariepdam…
Tot een rukwindje roet in die verliefde bui komt gooien.
We nemen nu de brug over de dam en van hieruit zien we in de hoogte ons hotel “De Stijl” liggen.
Over de brug naar hotel “De Stijl”.
En dit hotel “De Stijl” valt best mee. Superruime kamer met twee dubbele bedden. Vanuit de kamer een prachtig zicht op het meer.
Formaliteiten in de receptie. Vlug afgehandeld.
Subliem zicht op het meer.
Voor Hilde is het zwembad te diep, en zij houdt het bij pootje baden en boekje lezen. Taanteke en Luc daarentegen zijn echte waterratten.
Hilde houdt het bij pootje baden en boekje lezen.
Taanteke daarentegen is een echte zeemeermin.
Tegen 19 uur gaan we aan tafel in het restaurant van “De Stijl”. Onze serveuze vandaag is Yolanda, een forse zwarte dame. Eén uitzondering niet te na gesproken bestelt iedereen een steak. Is me dat een fameus stuk vlees. Zacht en toch lekker, met een straf gepeperde saus. Al goed dat we konden blussen met een Sauvignon Blanc van Delaire. Tegen 22 uur zijn we alweer op ons kamer.