Scheiden doet lijden. Vandaag rijden we door naar Kaapstad. Het personeel van Véro en Koen komen ons persoonlijk bedanken.
Het laatste eitje…
… en de laatste zoen.
Wat hadden we hier een leuke tijd.
Net vertrokken, of we maken al een stop in de township van Hermon.
Spelende kinderen trekken onze aandacht.
Twee sloebers…
Iets verderop maken we nog een stopje.
Melkbosstrand. Alles straalt hier rust uit. Dit loont een korte wandeling.
De zee kan je eindeloos bekijken.
Deze strook moet gekend zijn bij de surfers. Maar op het water is er momenteel geen enkele te bespeuren.
Zin voor humor hebben ze wel, die Afrikanen.
We drinken een koffie in “Simple Bru Coffee”.
De wanden speciaal gedecoreerd.
En we zitten hier inderdaad niet alleen.
Daarna zetten we onze wandeling nog een half uurtje verder.
Rond 12u30 bereiken we Melkbos Kitchen.
Mijnheer Declercq heeft gereserveerd voor drie personen om 12u30. Stipter kan niet.
Drie maal moules à la crème.
Onze kelner Nelson komt de mosseltjes aanvullen met een coupke bubbels.
Het restaurant is bijna volledig volzet.
En nu de weg verder naar onze volgende en laatste B&B.
Maartens Guesthouse in Fresnaye (Kaapstad).
Maarten himself ontvangt ons met de meeste honneurs. Hij wil niet dat wij ook maar één koffer zelf moeten naar de kamer dragen. Het concept van Maartens guesthouse is simpel; laat onze gasten met volle teugen genieten van de stad, de stranden, de omgeving van Kaapstad en de Westkaap.
Ook met een mooi zwembad. De rest van de namiddag brengen we door met uitpakken, de kamer inrichten, bloggen en wat zonnen aan het zwembad.
In de late namiddag maken we nog een wandeling langs de kustlijn. We wanen ons op de Promenade des Anglais.
En Herman waant zich op het filmfestival van Cannes.
Een zonsondergang om van te snoepen…
… en nog meer gratis spektakel. We zullen weeral goed slapen.