Om 7 uur komt Pussy al gluren vanop de muur van de buren.
Morgenstond geeft goud in de mond.
Na het ontbijt nemen we afscheid van onze buren Ellen en Rob, want zij vertrekken naar Gordens Bay.
Om 10 uur gaan we Herman ophalen in zijn Paternoster Lodge. Hij zit ons al op te wachten in de schaduw van het zwembad.
We starten voor een rondrit in het natuurreservaat Cape Columbine.
Eenmaal in het reservaat beland worden we getrakteerd op verrassend mooie beelden.
We belanden bij de Cape Columbine lichttoren. Mijn knie laat mij niet toe om de 94 trappen zonder leuning tot boven te beklimmen. Hilde wil bij mij blijven, en Herman waagt het alleen. Dit is de laatste handmatig bediende vuurtoren die in Zuid-Afrika is gebouwd. Het is meestal de eerste Zuid-Afrikaanse vuurtoren die wordt gezien door schepen die uit Europa komen.
De i Phone kan de foto’s bijna niet op tijd slikken.
Dit doet zelfs denken aan een maanlandschap.
Intussen is Herman terug nedergedaald uit de hemel. En Hilde zit aan zijn rechterhand.
We lopen precies op de maan, aan de rand van de Atlantische oceaan.
Terug naar de auto en op zoek naar de bewoonde wereld.
We rijden terug naar Paternoster, het dorp van de spierwitte huisjes.
Op minder dan één dag herschilderen die mannen een volledig huis.
Middag is lunchtime. In restaurant VOORSTRANDT.
Omdat we deze avond ook op restaurant gaan houden we het hier sober. Alleen een voorschotel. Zes mosseltjes met vier sneetjes brood.
Ik kan bijna mijn ogen niet geloven als ik zie dat er ook een fles cava op tafel komt.
Recht tegenover ons zitten twee koppels. Een dametje van het gezelschap opent plotseling een pakje, en haalt een sjaal tevoorschijn. Ze pocht bij het andere koppel dat ze die sjaal deze voormiddag had kunnen op de kop tikken in een klein winkeltje. En slechts 320 ZAR betaald. (16€). De sjaal is in van zacht katoen, en bedrukt met twee motieven van de Mona Lisa. Ik kan me niet inhouden, en zeg aan de dame dat ik die sjaal wil afkopen voor 400 ZAR. Maar ze wil hem niet afstaan, maar wel uitleggen waar dat winkeltje gelegen is.
Niemand van ons drie heeft opgemerkt dat de echtgenoot van die dame zich kort daarna afgezonderd heeft, maar een tiental minuutjes later komt hij terug aan ons tafel met de boodschap dat die sjaal is uitverkocht in het winkeltje. Zijn vrouwtje heeft de laatste gekocht. Die kerel was warempel heen en weer naar dat winkeltje gereden. We bedanken voor de moeite. En we maken nog een beetje nader kennis. Een tiental minuutjes later moeten ze vertrekken. We wisselen nog vlug onze gegevens uit. Daarop steekt ze dat sjaaltje uit naar Hilde, en willen of niet moet Hilde dat aanvaarden. Twee weken geleden kreeg ik een wandelkruk toegestopt, en nu krijgt Hilde een mooie sjaal. Alle twee de schenkers zijn voor ons onbekende mensen. Bij ons zie ik dit nooit gebeuren.
Als dank nemen we nog vlug een paar foto’s met de belofte deze per mail aan haar toe te sturen.
Ik wil er ook nog even bij.
Hierna trekken we ook naar ons kot. Over het muurtje van de tuin hebben we een gesprekje met onze kotmadam Shirly en haar kleinkinderen Kaden en Emily.
Nu een paar uurtjes kameren, rusten, bloggen, en van alles…
Rond 19 u gaan we dineren naar ABALONE Hotel. Om haar nieuwe sjaal alle eer aan te doen heeft Hilde de aangepaste kledij aangetrokken.
Onderweg worden we weeral gecharmeerd door een prachtige zonsondergang.
Om de dag af te sluiten bedient Caroline ons met een lekkere kingklip.