Woensdag 1 Maart. Van Swellendam naar Hermanus.

Alhoewel we in de overtuiging waren dat onze Guestfarm Kwetu een B&B was met inbegrip van ontbijt krijgen we te horen van onze gastvrouw dat geen ontbijt besteld was. Niet gezeurd of getreurd; we nemen afscheid van onze gastvrouw en rijden naar het centrum van Swellendam. IKIGAI ziet er een leuk koffiehuis uit, en dat is het ook.

Vandaag hebben we slechts 160 kilometer te gaan, en dus zit er niet veel druk op de ketel. Bij het buitenrijden van Swellendam passeren we een school waar juist de speeltijd begonnen is. Een stopje en een klapje met een paar leerlingen.

Kort na de middag passeren we Stanford, en zijn we slechts een twintigtal kilometer verwijderd van onze eindbestemming Hermanus. We springen binnen in restaurant Kitchen voor een vluggertje.

We houden het alle twee bij een voorschotel. Superlekkere carpaccio.

Als we aankomen in Hermanus zijn we nog bijna twee uur te vroeg om ons aan te melden in ons nieuw stekje. We gaan dan maar een cappuccino proeven op het terras van restaurant Burgundy.

Verschillende kelners en diensters herkennen ons nog van vorige jaren, en komen ons begroeten. Leuk…

Vanop het terras hebben we mooi zicht op de Indische oceaan. Om de haverklap passeren en/of pauzeren renners op de dijk.

Immers binnenkort vinden hier een paar wereldvermaarde races voor liefhebbers plaats. Op 12 maart een ééndagskoers “Cape Town Cycle Tour”, en van 19 tot 26 maart de “Absa Cape Epic” rittenkoers. Veel Belgen, waaronder enkele vrienden, komen hierop af. We zien er al naar uit.

Eensklaps staan twee meisjesstudenten aan onze tafel. Van hun school uit kregen ze de opdracht om tegen morgen minimum 20 sponsors te vinden voor een sportmanifestatie die volgende week plaats vind.

Er valt een resem informatie aan te vullen, wat we met plezier doen. Weeral twee mensen gelukkig gemaakt. En de meisjes zijn pas vertrokken, of daar krijgen we een face time oproep van onze zoon Mehdi. Al het nieuws van Waregem in een notendop. En allemaal goed nieuws.

Intussen is de tijd aangebroken om ons te gaan aanmelden bij Marc Moser, de uitbater “the Vishuis”, onze nieuwe locatie voor de volgende zeven dagen.

Leuke begroeting met Marc. In drie jaren is hij geen haar veranderd, en hij zegt van ons hetzelfde.

We krijgen tekst en uitleg tot in de kleinste details.

We gaan zelfs een kussengevecht kunnen organiseren.

Alles uitgepakt, en nu een paar uurtjes uitblazen. Rond 18 u willen we een eethuisje zoeken, want van 18 tot 20 u is het hier ook loadshedding. (geen stroom).

Onderweg probeer ik aan een winkel een wipje te doen, maar het lukt niet… nog altijd die pijnlijke knie die me parten speelt.

We trekken naar “The Wine Glass”, ook al een oude gekende. Je kan hier niet minder dan 96 soorten streekwijnen proeven per glas. Maar dat gaan we uiteraard niet doen.

The Wine Glass is vol…

We kiezen voor pork belly (Gelakt buikspek). De presentatie is beter dan de smaak.

We druipen af naar ons huisje, doch eerst nog een paar foto’s met een mooie voorgrond inclusief een mooie achtergrond. Tot morgen…