Vandaag gaan we de township ZWELIHLE bezoeken. Daarvoor hebben we afspraak gemaakt met gids Willy, de man waarmee wij in 2020 ook al die township bezochten.
We hebben afspraak met Willy om 9u30 aan het Shell station van Hermanus. We zijn tien minuutjes te vroeg, en zonder dat wij ook maar van iets wisten komt een wagen aan de pomp met een koppel vrienden van ons. Guido en Carla uit Vilvoorde, welke we regelmatig ontmoeten aan onze Belgische kust. Wat kan de wereld toch klein zijn.
Intussen is onze gids Willy aangekomen. We regelen nog vlug een afspraakje voor deze middag met onze vrienden Guido en Carla. Om 13 uur op onze gekende stek, de BURGUNDY. En vanaf nu tot deze middag beslist Willy over ons lot.
Willy springt mee in onze wagen. Tien minuutjes later komen we in de township aan Willy’s huisje, waar we onze wagen veilig en overdekt mogen parkeren. Intussen heeft hij al verteld dat zijn echtgenote twee jaar geleden overleden is.
Nu kan onze wandeling beginnen. En Willy bezorgt ons tekst en uitleg. Townships komen voor in vrijwel elke stad in Zuid Afrika. Ze zijn ontstaan tijdens de apartheid (1948-1994). In die periode had de regering bedacht dat de bevolking van Zuid-Afrika gescheiden moest leven. Die scheiding was op basis van huidskleur. De bevolkingsgroepen die niet blank waren werden in een township geplaatst.
Vaak bestaan deze townships uit huisjes van hout en golfplaat. De hokjes zitten dicht op elkaar, en dit meestal zonder water, riolering of elektriciteit.
We komen aan een school en het is juist speeltijd. Het speelplein is afgezet met gaasdraad. Maar aan de andere kant van de draad hebben verschillende vrouwen een tafeltje geïnstalleerd met alles wat kinderen graag lusten. Van snoep tot fruit, en zelfs frisdranken.
De kinderen steken een geldstukje door de draad, en roepen welk snoepje ze willen. De verkoopster duwt het gevraagde door de afsluiting. Als het niet door de opening gaat, dan gooit ze het over de draad.
En wat verkoopt deze dame?… Inderdaad… Van alles, zelfs kiekepoten zoals ze in ’t Waregems zeggen.
De huidige regering (ANC) heeft als doel gesteld om de leefomstandigheden van de townships te verbeteren. Maar zoals te zien op deze foto zijn ze daar nog niet volledig in geslaagd. Verre van…
Deze twee toiletten doen dienst voor twaalf gezinnen…Schrijnend…
Doch stilaan verandert er wel een en ander. Maar er blijft nog veel werk aan de winkel.
Zij kon het wassen niet laten…
En Willy blijft maar verhalen uit zijn mouw schudden.
Sporadisch ook een heel speciaal winkeltje…
Deze dame verhandelt lege drankflesjes.
Onverwachts nog een leuke ontmoeting met King Box, de bokskampioen die we vier jaar geleden leerden kennen.
Willy presenteert ons nog een vriendin, en hierbij komt ook een einde aan ons township bezoek.
En nu vlug naar onze afspraak met Carla en Guido in de Burgundy.
Guido is danig enthousiast dat hij applaudisseert voor de kwaliteit van de mosseltjes. Of is het misschien voor de lekkere Stettyn Pinotage? Plotseling komt Carla tot het besef dat zij nog een ganse weg af te leggen hebben. Bijna met de mosseltjes nog in de mond vertrekken ze hals over kop naar… Mossel Bay. Rond 20 uur krijgen we een berichtje dat ze goed en wel ter plekke zijn.