Zondag 5 Maart. Een volledige regendag met een uitstapje naar Stanford Valley.

Ook vandaag worden we terug wakker met een doordenkertje. HOOP IS EEN DROOM DIE DOORGAAT, ZELFS ALS JE WAKKER WORDT.

Het regent al de ganse morgen. Wij besluiten een korte stadsverkenning te maken met onze Toyota. Het is zondag, en de ganse stad is desolaat leeg en verlaten.

Zelfs de kanonnen op de dijk staan er troosteloos en verlaten bij.

En kabouter Plop kan er ook niet om lachen.

Tegen de middag rijden we naar Stanford (ongeveer 30 km). Vrijdagavond op de ART TOUR hebben we afspraak gemaakt met Barbara Lindop om vandaag te gaan lunchen in de Stanford Manor. De uitbaters van dit restaurant zijn goede vrienden van Barbara, en naast het restaurant heeft Barbara hier ook nog een tweede galerij. De laatste twee kilometer is het wel een beetje zoeken en tasten om de juiste richting te vinden. Maar dan plots… aan de donkere hemel duiken daar uit het niets twee beelden van Herman van Nazareth op.

Enkele meter verder nog eentje, en dan nog eentje. Herman’s beelden zijn als het ware de bewegwijzering naar ons restaurant.

Pas neergestreken in het restaurant, of daar komt ons al iemand begroeten. Het is Reinder, een Nederlander, die samen met zijn echtgenote hier deze prachtige zaak runt. Hij heeft van Barbara vernomen dat wij Herman van Nazareth kennen. Hijzelf bestempelt Herman als zijn beste vriend in Zuid-Afrika.

Intussen wordt ons gerecht, verse kabeljauw, geserveerd, en Reinder trekt hem terug, met de belofte om na onze lunch nog even terug te komen.

Als de kelner mij het laatste van de fles serveert vraag ik hem de fles en blaas even in de hals. Ik vertel hem nu dat ik een wens mag doen die zeker zal uitkomen is de man dolenthousiast. Dat verhaal had hij nog nooit gehoord.

Intussen is Reinder terug komen bijzitten, en krijgen we nog een hoop weetjes te horen over Herman van Nazareth. Hij verblijft ongeveer zes maand per jaar in Kruisem (Ouwegem) en de volgende zes maand in Zuid-Afrika. Sinds anderhalf jaar is hij aan zijn gezegende ouderdom nog vader geworden van een dochtertje. Met kunstenaars van zijn kaliber is dat mogelijk.

Intussen is Barbara ons komen ophalen om haar galerij te bewonderen.

We krijgen tekst en uitleg bij elk kunstwerk. En het zijn er heel wat.

Ook in abstracte portretten heeft Herman van Nazareth wel iets te bieden.

Rond 16 uur zijn we er klaar voor om onze terugweg naar Hermanus aan te vatten. Iedereen bedankt en gegroet, en wag zijn we.

In de tuin is de jeugd ook nog bezig met op hun manier kunstwerken te maken.

Eenmaal terug in Hermanus is de boodschap binnenblijven. Het is terug pijpestelen aan het regenen. Komt daar nog bij dat om 18u30 de stroom terug uitvalt. We maken tussen de druppels door een overstapje naar ons buurtrestaurantje “The Wine Glass”

Als we aan ons dienstertje Zizi vertellen wat de Franse betekenis van haar naam is, dan moet ze wel even slikken.

We houden het sober, en kiezen beiden voor een starter. Een carpaccio van kudu.

“The Wine Glass” heeft zijn naam niet gestolen. Hier kan je kiezen uit meer dan 90 verschillende wijnsoorten die je per glas kan bestellen.

Pas thuisgekomen of daar krijgen we een WhatsApp binnen van onze kinderen Caroline en Bert, en met hun kinderen Emile en Charlotte, Léonie en Wannes. Leuke afsluiter van een leuke dag.