Bij het ontbijt hebben we weeral één en ander te ontdekken in de tuin van Dirk en Christine. We krijgen vanmorgen ook de definitieve bevestiging dat Zuma gisteren definitief is afgetreden. Zuid-Afrika haalt opgelucht adem. 
Reeds om 7u30 zetten we koers naar George. Hier bevindt zich een groot trein- en auto museum, en van hieruit vertrekt er ook een soort trolley treintje voor een twee uur durende rit door het Outeniqua gebergte. Dit treintje hebben we gisteren geboekt. Bij aankomst in George rest er nog een half uurtje, zodat we eerst nog even door het museum kunnen lopen.
Indrukwekkend wat we hier allemaal te zien krijgen.
Prachtige treinstellen, maar ook grote maquettes.
Een oude stoomtrein met een levensechte machinist.
Deze morgen was het al ferm overtrokken, maar intussen is het ook aan het regenen gegaan. Verre van ideaal dus om in de bergen te trekken. Maar de machinist en de gids van het treintje trekken zich daar niets van aan, en klokslag 9 uur zet ons treintje zich in beweging.
Klokslag 9 u; weg zijn we.
Reeds na een honderdtal meter buiten het station moet van spoor veranderd worden. Met een handmatig bediende wissel.
Onze gids geeft vertelt honderduit over wat we allemaal zouden moeten zien. Bij het inzetten van bijna elke zin verontschuldigt ze zich dat we vandaag spijtig genoeg niet kunnen zien wat we zouden moeten zien. Op de duur wordt het zelfs hilarisch.
Gelukkig laten de meesten het niet aan hun hart komen.
Eenmaal gans boven in de bergen is er een uurtje pauze en een picknick voorzien. Maar gezien de weersomstandigheden is de picknick afgeschaft en de pauze wordt ingekort naar een kwartiertje.
Terug het treintje op voor de afdaling.
En weeral krijgen we het verhaal van wat we allemaal zouden zien…
En weeral houden we de ambiance en de moed erin.
De terugweg verloopt als het ware nog sneller dan de heenweg. Uiteindelijk staan we na twee uur terug in het treinmuseum. Vooraleer we het stad intrekken blijven we hier nog wat rondhangen.
Naast de treinen staan er ook een ganse verzameling oldtimers in het museum.
Tegen 13 u trekken we de stad in, en de weergoden zijn ons intussen iets beter gezind. Het is opgehouden met regenen. 
We passeren een school alwaar we door een paar leerlingen een lesje krijgen om als voetganger veilig door het verkeer te laveren.
Voilà se… nu kunnen onze dames veilig de drukke weg over.
Deze morgen gaf gastheer Dirk ons een adresje mee waar we zeker eens langs moesten. Al was het maar voor een koffie of thee. “Meade Café” in de gelijknamige Meade straat. En vermits de picknick niet is doorgegaan zijn we hier heel blij mee. We houden het eenvoudig en bijna iedereen kiest iets verschillend. Van mosseltjes tot erwtensoep of gemengde salade. En voor dessert een milkshake of een cappuccino. Inderdaad een goed adresje. D.D. Danke Dirk.
Op de terugweg naar onze wagen passeren we nog een mooie kerk. Er staat een deurtje open, en vermits we nog een paar kaarsjes willen branden riskeren we ons. Het is geen katholieke maar een Dutch Reform kerk. Dat houdt ons echter niet tegen. Eenmaal binnen komt een soort priester (in korte broek) op ons af. We krijgen een heleboel informatie over de kerk. De lieve man weet ons ook te vertellen dat we het mooiste overzicht van de kerk hebben vanop de predikstoel. Dat moet hij aan mannen als Luc en ikzelf natuurlijk geen tweemaal zeggen…
Pater Luc…
…en pater Christ. Zeg nu nog maar dat er geen priesterroepingen zijn.
Na deze kerkelijke escapades zetten we terug koers naar Mossel Bay. Intussen is het weer helemaal open getrokken. 
Als we terug aankomen in onze vertrouwde Dune View in Mossel Bay is de hemel volledig opengetrokken. Bijna gelijktijdig is er ook een koppel nieuwe gasten aangekomen; ook Belgen. Guido en Erna uit het Leuvense. Lieve mensen. 
Voor vanavond heeft Dirk, weeral hij, voor een specialleke gezorgd. Een klein cinemazaaltje waar ze elke avond een film uit de oude doos draaien. Met als tussendoortje een lichte maaltijd. De keet geeft plaatsvoorziening voor maximum twintig personen. Het zijn allemaal verschillende kramikkele stoelen, en per twee stoelen is er een klein rond tafeltje neergepoot. Muren en plafond zijn volledig behangen met oude foto’s en cinemaposters. De inkomprijs is 65 ZA Rand, tegenwaarde ongeveer 4,5 €.
Prachtige affiches her en der.
We zijn gesetteld in ons vintage cinemazaaltje. Maar vooraleer de film begint krijgen we eerst nog een soupeetje gepresenteerd. Alcoholische dranken mogen ze niet serveren, want daar hebben ze geen vergunning voor. Je mag wel je eigen wijn meebrengen, maar dat wisten we niet. Maar plots verschijnen daar onze gastheren Dirk en Christine in het deurgat. Samen met de nieuwe gasten Guido en Erna. En wat heeft Dirk bij in zijne kabas? Inderdaad, twee flessen Sauvignon Blanc. Eéntje van die flessen is voor ons. We genieten ervan bij ons souper dat bestaat uit een reuzepannekoek, gevuld met heerlijke vol-au-vent. Achteraf nog een koffietje, en dan kan de voorstelling beginnen. 
We krijgen in originele zwartwitversie de film NINOTCHKA met Greta Garbo op het scherm geprojecteerd. Drie spionnen uit Rusland worden naar Parijs gestuurd om daar juwelen te verkopen. Echter, ze raken hier gewend aan het vrije leven. Daarom wordt nu ook Ninotchka naar Parijs gestuurd om de mannen weer op het rechte pad te brengen. Maar ook zij krijgt andere dingen aan het hoofd. 
Garbo (Ninotschka) schittert op het wit-zwarte doek
Alhoewel de film decennia oud is, en bijna twee uren duurt, hebben we ons allemaal kostelijk geamuseerd. 
Ninotschka met haar drie kompanen.
Als de lichten terug aanslaan zitten wijzelf precies ook nog in zwart-wit. Een paar van ons houden er een stijve nek aan over. Wij zaten op de eerste rij, en het scherm hing tamelijk hoog. Maar we hebben het er voor over.
Korte rit naar onze Dune View, en beddeke binnen.