We ontbijten elk in onze B&B, en tegen 10u30 komen Luc en Dominique ons bij Greta en Roger ophalen. En wat hebben ze bij… mij tasje met alles erop en eraan. Dat zal me geen tweede keer meer gebeuren. Met de hulp van Roger en Greta steken we onze planning uit voor vandaag. 
Roger en Luc bestuderen de plattegrond van Wilderness.
En Greta doet het met de IPhone.
Ons eerste doel wordt een wandeling van ongeveer één uur langs het strand van Wilderness. Zalig, met de voetjes in de Indische Oceaan.
Zalig genieten van zon, zee en zand.
Een lange wandeling…
…zandkastelen bouwen…
… genieten…
…thai-tschi op het strand
Van hieruit gaat het naar het centrum van Wilderness. De dames willen even naar een warenhuis om enkele akkefietjes te kopen (tandpasta, wasproduct, disolvant etc…) Intussen kunnen we een bedelaar gelukkig maken met een broodje en een rennerspetje.
Die jongen is zo blij met een versgebakken broodje…
… en met een rennerspetje.
Tegenover het warenhuis bevindt zich een kunstgalerij, en daar willen we ook wel eens binnen.
Momenteel loopt hier een tentoonstelling met werken van Peter Pharoach. Allemaal supergrote werken met ofwel Afrikaanse koppen, ofwel dieren.
De dierenschilderijen zijn ook héél mooi.
Het is bijna middag, en voordat we ons terug in de natuur wagen gaan we een licht lunchke gebruiken in het achtergelegen Roxy-center.
Roxy; enkele hippe winkeltjes en restaurantjes met buitenterras.
Hierna trekken we even buiten het centrum van Wilderness, op zoek naar de “Map of Africa”. Dit is een hoger gelegen natuurgebied, van waaruit je op de oceaan, maar ook op een bos en een riviertje kunt neerkijken. Het eigenaardige hier is dat het riviertje als het ware de vorm van Afrika vormt in het bosgebied. Vandaar; “Map of Africa”.
Het riviertje vormt als het ware de omtrek van de kaart van Afrika.
Een paar honderd meter verder aan de overkant hebben we een prachtig zicht op de oceaan. En ook hier hebben de para-gliders van Fly-Time hun uitvalbasis geïnstalleerd. Van hieruit starten ze hun parachutetocht, om een kwartiertje later neer te strijken op het strand van de Oceaan. Komt er wel een kerel van die Fly-Time op ons afgestapt. Of er niemand van ons viertal eens een sprong wil wagen. Uiteraard niet alleen, maar in duo met een instructeur. Luc kennende moet hij dit geen twee maal gevraagd worden. Een paar minuten later staat hij volledig ingepakt, mat helm en al.
Klaar voor de grote sprong. Als dat maar goed afloopt.
Hij mag de duosprong wagen in de schoot van een pittige instructrice. Stiekem ben ik wel een beetje jaloers, temeer omdat de dame vertelt dat ze duozitters kan meenemen met een lichaamsgewicht tot 110 kilogram. En ik zit daar ver onder… Dus ???
Laatste aanpassingen…
… en weg zijn ze…
Zalige belevenis… Luc legt zijn uitzicht ook vast met de camera.
A D E M B E N E M E N D !
Na een vijftal minuutjes zijn onze paragliders uit het vizier verdwenen. Na een half uurtje beginnen we wel wat ongerust te worden. Waar zijn ze? Hangen ze nog in de lucht? Plots komt er een camionette aangereden van de organisatie Fly-Time met onze twee paragliders aan boord. Ze werden opgepikt op het strand, en met de wagen terug naar boven gebracht. Oef… weeral een avontuur voor de annalen.
Van hieruit trekken we nu nog een tiental kilometer verder naar het dorpje Hoekwil. Hier staat in een bos de befaamde grote boom, “The big tree”. Op de wandeling ernaartoe bemerken we prachtige struiken, maar ook paddestoelen en zwammen in alle vormen en maten.
The big tree is iets minder spectaculair dan verwacht, maar het is toch een serieuze kanjer.
Onze dames op inspectietocht bij the big tree.
De mannen bekijken de boom vanop de bank.
We worden vriendelijk gevraagd onze namen niet te kerven in deze honderden jaren oude boom. Maar we mogen dit wel doen op die pancarte. We maken achteraf nog een wandeling van 45 minuten door dit mooie bos.
Een mooie wandeling met de nodige kiekjes-stop.
Als afsluiter van deze super gevulde namiddag trekken we nog naar het centrum van Hoekwil. Het “Country Café” aldaar is gekend voor de beste cheesecake van Zuid-Afrika. Die moeten we toch eens proeven…
“Country Café” in Hoekwil.
Waaauuuwww… Beste cheesecake van Afrika! Lekker …
Dit wordt dan ook de afsluiter van een rijkgevulde namiddag. We trekken nu terug naar onze respectievelijke gasthuizen om nog een paar uurtjes te ontspannen. Onderweg begint het wel te regenen zeker… Maar hoe kan het ook anders; Dominique brengt gelijk waar ze komt minstens één dag regen aan. Ditmaal zijn deze regenvlagen hier meer dan welkom, gezien de grote droogte van de laatste maanden, ja… zelfs jaren. Danke Dominique prevelen de Zuidafrikaners.
Tegen 19 uur trekken we samen met Roger en Greta naar Restaurant Joplin’s in het centrum van Wilderness. Ne enkele minuten komen Luc en Dominique ons ook vervoegen. Joplin’s is een steakhouse, dus houden we het allemaal bij een steak van het house. We versieren de avond met leuke verhalen en anekdotes, welke we nog overgieten met een Irish Coffee. Na de ongelofelijk drukke dag verlangen we rond 22u naar ons bedje, en niemand verzet zich tegen deze verlangens.