Omdat we deze voormiddag twee activiteiten te verorberen hebben gaan we een uurtje vroeger aan het ontbijt. Het is zaterdag, en dir wil zeggen marktdag in Montagu. En tegen ten laatste 10 uur worden we verwacht aan de Protea Farm (28 km hiervandaan) voor de tractor ride.
Onderweg naar ons ontbijt.
Tegen 8u30 staan het merendeel van de kraampjes reeds opgesteld. Hier wordt vanalles verkocht. Van hebbedingetjes tot snoep en eetwaren. Van kleding, schoeisel tot schilderijtjes.
Inderdaad, vanalles is hier te koop.
Her en der pogen wat jeugdige stakkerds hun zelfgemaakte spulletjes aan de man of vrouw te brengen.
Wat is dit kereltje blij met de verkoop van één van zijn spulletjes.
Na een dik half uur houden we de markt voor bekeken en rijden nu richting Protea Farm voor onze tractortocht. Zoeken om de farm te vinden hoeft niet, want er staat een levensgrote afbeelding van de tractor op de gevel van de farm geschilderd.
Hier kunnen we inderdaad niet naast kijken.
Weeral een papier ondertekenen dat de organisatie niet verantwoordelijk is als we van de kar springen en onder de tractor terecht komen. We mogen plaats nemen in de tractor of de aanhanger. Luc en ik kiezen voor een plaatsje helemaal vooraan. Aan de tractor zelf is er vooraan een soort mandje bevestigd en daar kunnen we met z’n vieren in. Er zijn er al twee bezeten door andere toeristen, en wij nemen dan maar de twee overblijvende plaatsen in.
Met z’n vieren op de kop van de tractor.
De dames opteren voor een plaatsje op de aanhangwagen. Maar eerst komen ze toch nog even afscheid nemen.
En weg zijn we…(bijna)
Onze tractor heeft zich in beweging gezet en trekt met ons over soms steile, soms smalle paden de bergen in. Van hier vooraan op de tractor geeft dit soms wel een bangelijk gevoel. De dame naast Luc heeft er wel wat last mee en zit om de haverklap met de handen voor de ogen.
Over smalle en steile wegjes.
door prachtige decors.
Enige minpunt hier vooraan is het gebrul van de motor. Enkele malen worden op mooie uitkijkpunten enkele stops ingebouwd waar we enkele minuten de omgeving kunnen overschouwen. 
Even de beentjes strekken en wuiven naar de fotograaf.
Na een uurtje bereiken we een open plek alwaar enkele grote tafels staan opgesteld. We mogen aanschuiven bij warm en koud buffet. Zelfs een wijn- of waterbar, een dessert- en een koffiebar. Echt een aangename bedoening.
Een haardvuur met dampende potten.
Een lieve dame bij de service.
Een gezellige bedoening.
En een kop lekkere koffie. Wat wil je nog meer?…
Intussen krijgen we het gezelschap van een tweede tractor die een half uurtje na de onze vertrokken is.
Daar komt er nog eentje aangereden.
We zijn er bijna klaar voor om de terugweg aan te vatten.
We dalen nu terug de berg af, richting Montagu. En terug krijgen we adembenemende uitzichten in het vizier.
Aan één van de volgende stops kan ik Hilde eens mooi inkaderen.
Op bepaalde plaatsen zijn er recentelijk ook branden ontstaan, waarschijnlijk door de aanhoudende droogte.
De terugweg verloopt als het ware dubbel zo snel als de heenweg, en zonder dat we het goed beseffen staan we terug aan onze startplaats, de “Protea Farm”.
Vlug nog een paar souvenirkiekjes, en we kunnen terug richting onze olijffarm in Montagu.
Als we van de tractor klauteren komt er nog een slangetje onze weg kruisen.
We vatten de terugweg aan naar Montagu en maken nog een korte stop bij de Cape Dry Fruit Company. Montagu is immers de streek waar veel fruit gedroogd wordt, en bij de meeste fruitfarms hoort een winkeltje waar ze die gedroogde producten verkopen.
Op weg naar de hangars van de gedroogde mango’s.
Zakjes gedroogde mango… Lekker!!!
We lopen ook nog een paar rakkers tegen het lijf die we kunnen gelukkig maken met een rennerspetje.
Dank u Mijnheer Noël voor die mooie petjes.
Als we in de Olive Farm terugkeren is het nog maar vier uur in de namiddag. We besluiten van een paar uurtjes platte rust te nemen. In bed, in zwembadje of tussen de olijven. Om 18u30 afspraak op ons terrasje om onze foto’s onderling uit te wisselen. Daarna trekken we naar het restaurant “22 Church Street”. Een typisch klein eethuisje.
“22 Church Street”. Aan de kerk op het einde van onze straat.
De specialiteit van de dag is forel, en Luc kiest ervoor. Naderhand blijkt die vis nogal uitgedroogd te zijn. Dominique kiest voor een filet pur. En Hilde en ikzelf opteren voor een kudu steak, en deze is mals en lekker. Tegen tienen zijn we reeds terug aan ons kamer, en vanavond vallen er niet veel sterretjes te bespeuren.