Als naar gewoonte om 8u30 ontbijt. Ditmaal met wat meer egards, gezien het geen gewone dag is; 14 Februari… VALENTIJN.
Valentijn… de liefde hangt in de lucht.
Voor Zuid-Afrika zal het vandaag ook een heel speciale dag worden. Het reeds lang aangekondigde ontslag van President Zuma zal (eindelijk) een feit worden.
Als bij wonder komt er eensklaps een bushbok tot op enkele meter van onze ontbijttafel geschoven. Hij komt ons als het ware een leuke Valentijn wensen. 
Vandaag willen we enkele hoogtepunten van Mossel Bay aandoen. En beginnen doen we bij het museum van de Portugese scheepsvaarder Bartolomeus Diaz. Hilde vraagt om een paar uurtjes verlof te nemen. Ze heeft immers dit museum verleden jaar bezocht en ze vindt dat haar coiffure geen zicht meer heeft. Ze wil dus naar de Afrikaanse kapper.
Alhoewel ikzelf het museum ook al een bezocht heb valt er toch nog her en der iets te ontdekken. En ik kan nu ook iets dieper in de details gaan. Diaz bereidde de weg voor anderen om via de zuidpunt van Afrika door te varen naar Indië. Dat kostte hem heel wat moeite omdat hij, langs de kust van Afrika in zuidelijke richting varend, zowat continu de zuidoost passaat tegen had. Om die wind te omzeilen, voer hij op een gegeven moment wat naar het zuidwesten, kwam toen in een zware storm terecht zodat hij alle richtingsgevoel kwijt was. Toen het weer rustig was, voer hij verder in zuidoostelijke richting en was, zonder het te beseffen, Kaap de Goede Hoop gepasseerd. Dat merkte hij omdat ten oosten van Afrika het zeewater veel warmer is door een warme zeestroom die daar voor de kust loopt. De bemanning van Diaz had er na een paar honderd kilometer verder varen, genoeg van en keerde onverrichter zake terug.
In het museum staat het schip waarmee Diaz de Kaap omzeilde. En we mogen er zelfs op.
Dominique zit hier aan het tafeltje van Bartolomeus Diaz.
En Luc zal er maar vlug een fotootje van maken…
Vanwege die enorme storm tijdens de eerste passage van de Kaap noemde Diaz die de Stormkaap. Later heeft Koning Joao II die naam veranderd in Kaap de Goede Hoop, omdat hij toch goede hoop had dat binnenkort India bereikt zou worden.
Her en der in het museum mooie drie-dimentionele voorstellingen.
Soms met gekende personages.
Het noodlot wil dat Bartolomeus Diaz in 1500 als scheepskapitein meeging tijdens de Indiareis van Pedro Cabral. Tijdens die reis verging zijn schip in opnieuw een zware storm vlakbij Kaap de Goede Hoop. Misschien had hij die kaap zelf maar niet Stormkaap moeten noemen!
Een wirwar van koorden
Inspectie aan boord.
Bij het verlaten van het museum zullen we nog voorbij de postbus komen vanwaar de manschappen hun brieven naar het thuisfront deponeerden. Dus kopen we in de museumshop vlug enkele postkaarten. Want ons thuisfront zit toch ook op nieuws te wachten.
En dit is ze dan. De postbus van waaruit zowel Bartolomeus Diaz als wijzelf onze kaartjes aan het thuisfront posten.
In de tuin van het museum vangen wij Hilde met haar Afrikaanse coiffure terug op, en slenteren wat door de straten van Mossel Bay.
Enkele leuke studentjes in de straten van Mossel Bay.
Tegen 13 u gaan we van een cake met koffie genieten bij “Blue Shed Coffee Roasters”. Een heel speciaal koffiekot. 
Aan de ingang van “Blue Shed Coffee Roasters”.
Lekkere cappucino.
Heel speciaal interieur…
En de buitenterrassen liegen er ook niet om.
Nu scheiden onze wegen zich. De dames trekken naar de supermarkt. Er dient een lunchpakket samengesteld voor onze uitstap van morgen. En dat is vrouwenwerk. Intussen trekken de mannen terug naar Bradley, onze artiest van gisteren. Met de foto’s van verleden jaar, waarop hij een stuk uit uit zijn beschilderde stofjas snijdt.
Onze vriend is vandaag door het dolle heen. Immers president Zuma is vandaag definitief afgetreden. Hij heeft er zelfs al een spotprent van gemaakt. En wij krijgen de primeur…
Bradley heeft reeds een spotprent gemaakt over de troonafstand van president Zuma. Hij begint terug een politiek orakel af te steken. Hoe het allemaal is, hoe het was en hoe het zou moeten zijn. Maar midden zijn betoog haalt hij plots de fameuze stofjas vanonder zijn bureel, en trekt die ostentatief aan.
De stofjas met de uitgesneden mouw. Terwijl hij de foto’s van verleden jaar bekijkt op zijn GSM fluistert hij mij toe dat hij mij die stofjas cadeau doet. Mijn dag kan uiteraard niet meer stuk.
We moeten afscheid nemen van Bradley, want we hebben om 16 u afspraak met de madammen. Het is intussen lichtjes aan het regenen, en we besluiten om een paar uurtjes rust te nemen. Voor vanavond heeft onze gastheer Dirk een tafeltje voor ons viertal kunnen versieren in de Golfclub van Mossel Bay. Daar organiseren ze vanavond een “Be my Valentine” souper.
Valentijn souper op Pinnacle Point, de golfclub van Mossel Bay.
Bij aankomst eerst nog efkes poseren op een golfkar.
Het is nog maar eventjes na 18u30, maar het restaurant zit al zo goed als vol. Het plafond is een ware ode aan Valentijn; rode balonnen.
Onze Valentijn-dametjes zien er gelukkig uit, en het menu liegt er ook niet om. 
Als starter krijgen we een carpaccio van drie soorten vlees. Het bordje van de heren heeft een andere vorm als dit van de dames. Als dat geen zin voor detail is… Voor het hoofdgerecht is er keuze tussen een vlees- of visgerecht. En bij het dessert kunnen we kiezen tussen kaas of zoetigheid. Dit alles ge-arroseerd met een sauvignon blanc Ataraxia. Meer moet dat niet zijn. We genieten met volle teugen van Valentijn.