Om 9 uur zit iedereen aan het ontbijt. Valentijn is voorlopig nog niet ter sprake gekomen.
An is samen met haar boeken, haar kaarten en Thierry enkele routes aan het uitpluizen.
En ja, het moest er van komen. Het afscheid is nabij. De vrienden vertrekken richting Swartbergpas, terwijl wij de andere kant uitwaaien, richting Swellendam. Dit afscheid valt echter niet al te zwaar, in de wetenschap dat we elkaar terug treffen binnen een paar dagen in George.
In het centrum van Robertson houden we nog een korte stop om ons Vodacom internet wat bij te spijzen.
Het is nog maar elf uur als we in Swellendam arriveren. Te vroeg dus om onze B&B te gaan opzoeken. Dus gaan we eerst een beetje cultuur opsnuiven in het prachtig Drostdy museum. Het gebouw werd in 1747 gebouwd door de Nederlandse Oost-Indische Compagnie als residentie voor de Magistraat. Kort daarna verrezen een gevangenis, een huis voor de secretaris, een molen en verschillende bijgebouwen. Het werd gekocht door de Zuid-Afrikaanse regering en in 1939 ingericht als museum.
Er hangen tientallen prachtige schilderijen uit de 17e en 18e eeuw.
De bourgeoisie van Swellendam komt meermaals aan bod.
Architectonisch is het huis een harmonieuze mix van Kaap Hollandse en van Georgische stijl.
Na lang aandringen krijg ik van de museummeester toelating om voor vijf minuutjes mijn orgelkunsten bot te vieren.
Het recital loopt binnen de kortste keren in de honderd. Ik loop weg van schaamte, en ga buiten wwat achter lucht happen.
Intussen staat Hilde nog te pauseren bij haar sterrebeeld. Inderdaad, Hilde is een weegschaal.
Vanavond hebben we weeral een afspraak voor een etentje met vrienden. En het is nu reeds bijna 15 uur. We besluiten dan maar om een wafeltje te gaan eten, en dit in een schitterende bistrot, recht tegenover het museum.
En wat voor een wafeltje… Valentijn waardig !
Bij een wafel hoort ook een koffie. Weeral een Van-O koffie.
In de vooravond bereiken we onze B&B “La Sosta”.
Eigenaardig, maar de bouwtrant van “La Sosta” doet ons een beetje denken aan deze van het museum.
We krijgen kamer 2 toebedeeld. Onze vrienden zijn nog niet aangekomen, maar kamer 3 is voor hen voorbestemd.
Hilde gaat nog een uurtje in haar boekske lezen aan het mooie zwembad.
Onze vrienden zijn intussen aangekomen. Stan en Lut Verhaert zijn verre familie van Hilde. (Uit het achterste knoopsgat). Vorige Afrika reizen hebben we hen ook al verschillende malen ontmoet. We wisselen regelmatig informatie uit aan elkaar, en zo zitten we hier weeral eens samen op dezelfde locatie.
Het Valentines menu start met een hartige cannolo, in mascarpone gegaarde garnaal, en verse tomaat “passata”.
Op het einde van ons 3-gangen Valentijns menu komt de chef informeren naar onze bevindingen. Beter hadden we ons niet kunnen voorstellen, en we hebben weeral alle redens om welgezind naar bed te trekken.