Het zal inderdaad de laatste dag worden dat de Belgische vlag hier wappert. Hilde wil deze voormiddag nog even naar de winkelgalerijtjes, terwijl ikzelf het liever rustig hou op ons gezellig terras. Dat boekje over “op pensioen gaan” ligt nog op de bovenste plank, en ik neem het dan maar mee naar buiten. Er staan niet alleen veel raadgevingen in, maar het is ook ideaal om het Afrikaans (nog) beter onder de knie te krijgen. Oordeel zelf maar;
JY EN JOU MAAT SE GELDSAKE
Het geld van u en uw partner is belangrijk
TOE JY EN JOU WEDERHELF NOG ALBEI GEWERK HET, HET JULLE MOONTLIK ELKEEN ‘N MATE VAN FINANSIELE VRYHEID GEHAD. DALK KON JY TOE ‘N DEEL VAN JOU INKOMSTE NA GOEDDUNKE GEBRUIK, MAAR NOUDAT JULLE AFTREE, LYK SAKE WAARSKYNLIK ANDERS.
Wanneer jij en uw wederhelft beiden werkten, hadden jullie mogelijks elk wat financiële vrijheid. Misschien kon jij toen een deel van uw inkomen naar eigen goeddunken gebruiken, maar nu u met pensioen bent, ligt dat waarschijnlijk anders.
Zo zie je maar dat Afrikaans toch niet zo moeilijk is hé! In de komende dagen deel ik nog wel een paar alinea’s.
Na anderhalf uur komt Hilde terug aan van haar wandeling. Ze trok door het havengebied, en ze is dol-enthousiast over een koppel zeehonden die ze op een kaderand zag luieren.
Deze middag wandelen we terug naar het centrum. Die gedeelde pizza van maandag in Restaurant Satori ligt nog danig positief in ons geheugen, zodat we beslissen om nogmaals hetzelfde te doen. En het smaakt even lekker.
Hilde was en is nog altijd danig enthousiast over haar zeehonden zodat we besluiten om het samen nog ees over te doen. Dit zijn uiteraard geen twee zeehonden, maar we worden wel verwelkomd door een prachtige meeuw.
We lopen iets verderop, en wat dacht je?… Hilde haar twee vriendjes zijn hier nog steeds aan het spelevaren.
Op onze terugweg heerst er een drukte van jewelste. Op verschillende sloepen worden de netten terug binnengehaald.
De kapitein geeft zijn laatste instructies. En nu…sleuren maar.
Nu nog lange wandeling huiswaarts…
…maar in dergelijk panorama vermoeien de stappen niet.
In het postkantoor onze Belgische verjaardagskaartjes posten.
Om te eindigen in enkele boekenwinkeltjes.
Zo zit ons dagje er ook al weer (bijna) op.