Vooraleer te gaan ontbijten vragen we in de receptie van ons hotel om een taxi te reserveren, die ons naar Biscuit Mill in Woodstock kan brengen. Dit verloopt probleemloos, met de belofte dat de taxi ons om 10 uur zal afhalen.
Na ons ontbijt, en inderdaad stipt om 10 uur komt onze taximan Kay de inrit opgereden. En tien minuutjes later kan hij ons reeds afleveren aan de koekjesfabriek Biscuit Mill in Woodstock.
Biscuit Mill is alom gekend voor zijn wekelijkse zaterdagmarkt. Honderden winkeltjes, eetstalletjes, kunst- en kitsch hoekjes, teveel om op te noemen.
Her en der staan orkestjes hun kunsten te demonstreren.
Terwijl mama de winkeltjes afdretst neemt papa een Afrikaanse rustpauze.
Maar die rustpauze is van korte duur. Papa moet mee naar het pashokje van een kledingboetiekje. Hij mag mee helpen beslissen over het al dan niet aankopen van het witte kleedje. En wat werd er in gemeenschappelijk overleg beslist? …….
Eenmaal terug in de koopjesgalerie botsen we op de crew van een Duitse televisiezender. Ik blijf een beetje rond die mannen hangen, en nu kan Hilde een tijdje gaan zitten.
Er worden verschillende uitbaters van standjes geïnterviewd. Soms heel ernstig, soms heel leuk.
Iets later wordt Hilde aangezocht om een rolletje te vertolken in een stripverhaal.
Het verhaal speelt zich af in een decor van echte en gestripte oldtimers.
Ikzelf mag ook een paar seconden in beeld komen.
Plotseling blijkt dat ook een andere cameraploeg ons acteertalent aan het opnemen is. Ze willen zich nog verstoppen, maar… te laat. Het zijn wel onze Belgische vrienden zeker. Wanneer we even bekomen zijn van het verschot, spreken we af om deze middag samen van een lunchke te gaan genieten.
Vele van de eetstandjes promoten typisch Afrikaanse gerechten. Voor ons misschien iets te exotisch.
Alhoewel,… die brochette ziet er wel heel smakelijk uit.
zoals afgesproken ontmoeten we onze vrienden in Woodstock Brewery. En het mag eens lekker zijn!!!
Tot slot nog een zoet mondje…
We sluiten de namiddag af met dit mooie beeld, en iedereen trekt terug naar hun heimat.
Onder de brug kan ik nog even deelnemen aan “Spel zonder grenzen”.
Vanop ons balkon worden we ook nog getrakteerd op de waterpret van de surfers.
Tijdens ons souper hebben we een toevallig contact (hoe kan het ook anders?) met een groep Belgen van het reisagentschap “De blauwe vogel”. We hebben met verschillende onder hen een babbel, een knabbel en eindeloze uitwisselingen van reis- en andere verhalen. Hiermee zit onze dag er weeral op. Slaapwel.