De dag start met een eenvoudig ontbijt ten huize Leeuwendal.
Het is wel wat bewolkt vandaag Maar de meteo belooft beterschap.
We bellen onze taxivriend Jean-Paul op om ons naar Woodstock te brengen, een wijk van Cape-Town. Elke zaterdag vindt hier een grote markt plaats in de biscuit Mill, een oude koekjesfabriek.
Een half uurtje later deponeert Taxi JP ons voor de deur van WOODSTOCK BREWERY, een brouwerij met op de bovenverdieping een restaurant. We spreken af met Jean-Paul dat hij ons om 16 u aan dit restaurant terug komt ophalen.
We zijn hier slechts een 500 tal meter van onze bestemming Biscuit Mill verwijderd. En de straat ernaartoe is bezaaid met kleurige, fleurige restaurantjes, cafeetjes en leuke shops. Er is zelfs een Fox Hole.
Enkele jaren terug zag het er niet al te best uit voor de toekomst van deze oude koekjesfabriek. De Woodstock buurt was verpauperd; er waren zelfs plannen om de fabriek af te breken. Tot in 2005 een duo ondernemende vrienden daar verandering in bracht. Ze kwamen op het idee om in de halfopen opslagplaats van de Biscuit Mill een zaterdagse markt te organiseren.
Het duo nodigde kleinhandelaars uit met fijne biowaren en landbouwproducten. Ze trokken ook jonge creatieve designers aan om hun werk te komen presenteren.
Wat startte als een klein zaterdags marktje is de jongste jaren uitgegroeid tot een heus bio-event, waar elke zaterdag honderden mensen komen genieten van een eenvoudig ontbijt tot een exclusieve brunch met versgebakken pizza’s, sushi, oesters…
en jawel… zelfs Belgische wafels…
Het zijn wel Afrikanen die de wafels bakken. Maar ze bakken 100% naar het Belgisch recept.
Chinese gerechtjes…
… en Spaanse paëlla.
De Zuidafrikaanse Champagne (bubbles noemt men ze hier) zijn ook niet te versmaden. En je kan kiezen tussen Pierre Jourdan, Haute Cabrière, of Cap Classique. 100 Rand per glas (ongeveer 6 €) en je krijgt 50 Rand terug als je het lege glas terugbrengt.
Deze Marokkaanse dame verkoopt hier al tien jaar groenten en fruit. En ze ziet het nog steeds zitten.
Boven op de toren van de oude koekjesfabriek bevindt zich een van de beste restaurants van Afrika “The Test Kitchen”. Hier worden gerechten geserveerd volgens een exclusief concept. Maar waarschijnlijk geen spek voor onze bek.
Het is dik 13u, en we zakken maar terug af naar ons restaurant in de brouwerij. Maar onderweg is er om de haverklap een moderne shop, een schrijnwerkerijtje, een kunstgalerij of een leerfabriekje waar we wel eens willen binnenlopen.
Dit is een café-restaurant. Tussen de oude bolides staan caféspelen, biljarten en eettafeltjes opgesteld. Op de achterste muur is een halfdoorgesneden auto aan de muur bevestigd.
Schrijnwerkerijtjes waar kaders, spiegels en kleine meubeltjes vervaardigd worden uit recuperatie planchetten.
Alles vervaardigd uit recuperatie hout.
Tussen de winkeltjes door ook wel regelmatig confrontatie met de armoede.
We lopen een kunstatelier binnen en krijgen er van een vriendelijke dame uitleg bij haar werk. Niet geschilderd maar gemaakt met uitgesneden lapjes leer. Om dit nog beter aan te tonen heeft ze op deze triptiek Nog enkele lapjes niet volledig vastgehecht.
De dame troont ons mee naar haar werktafel, om alles in detail te demonstreren.
Deze tekening is volledig in leer gemaakt… Geloof je het niet?
… ziehier een detail. Overtuigd nu?
Bij ons afscheid van de lieve kunstenares hoort nog een foto. En een uitwisseling van wederzijdse e-mail- en blog adressen
Een atelier van leerbewerking met bijhorende winkel. Alles zeer mooi voorgesteld.
In de brouwerij laten we het brouwproces opzij liggen om ons zo vlug mogelijk naar het restaurant te begeven.
In het restaurant is er een broekverbranding aan gang. Leuke bedoening.
Dit is de jonge man die volgende week in het huwelijk mag treden. Hij ligt schijnbaar nu al aan de ketting.
Wij van onze kant genieten van een Grill&Tap. Met (zoete) frietjes. en een glaasje rosé. Stipt om 16u30 rijdt Jean-Paul zijn taxi voor.
Rustig namiddagje ten huize Leeuwendal.
Vanavond trekken we terug naar de Kloofstraat, de straat met de tientallen restaurantjes. In café Paradiso kunnen we een tafeltje versieren binnen in het restaurant. Wel aan een open venster dat op het terras uitgeeft.
We kiezen alle twee voor struisvogelfilet. Ditmaal niet met frietjes, maar met bolletjes kroketjes. Als apéro bestellen we een flesje Chardonnay, dat we verder soldaat maken bij ons diner.
Tegen 20 uur kunnen we huiswaarts. Maar het is al een beetje aan het verduisteren, en de omgeving ziet er niet zo veilig uit. Dan maar een taxi. Het restaurant roept een taxi op. Duurt wel twintig minuten voor een gure kerel zijn gammele taxi voorrijdt. Hadden we misschien toch beter te voet huiswaarts gekeerd. We moeten 60 Rand, maar de man kan niet teruggeven op 100 Rand. Dat is niet erg, replikeert de kerel; je roept me in de komende dagen op voor een nieuwe rit, en dan betaal je 40 rand minder. Prompt stopt hij mij zijn naamkaartje toe, en weg is hij…