Om 6u30 springt onze Siamese kater reeds uit zijn nachtverblijf… de barbecue.
Om 10 uur hebben we afspraak met Isabelle, de verantwoordelijke van “BORN IN AFRICA”. 
Olivier, de kleinzoon van Luc en Dominique, komt eind maart voor drie maanden naar Plettenberg, en dit om als vrijwilliger mee te werken bij BIA. Véronique wordt er ook bijgehaald, want zij is de verantwoordelijke voor de vrijwilligers. Olivier zou graag achteraf nog enkele weken langer in Zuid-Afrika blijven om een stukje van dit mooie land te verkennen. Véronique geeft uitleg over de te volgen procedure om een verlenging van het visum aan te vragen. Het schijnt nogal omslachtig te zijn.
Intussen is Remi De Backer, onze Belgische vriend en voorzitter van BIA, ook komen opdagen. En hij heeft een boeketje rode rozen bij voor onze dames Dominique en Hilde. Als dat niet charmant is…
Wijzelf kunnen intussen met Isabelle een afspraak vastleggen om morgen ons peetkind Megan Valtyn te bezoeken. En deze namiddag heeft Isabelle ook voor een korte ontmoeting gezorgd met Judy, het peetkind van onze Waregemse nicht Véronique. Véronique gaf ons een envelopje mee voor Judy.
Om 14u30 is er ook nog de prijsuitreiking van een gedichtenwedstrijd “Anton Van Wilderode”. Een groep leerlingen van BIA heeft hieraan deelgenomen en vanmiddag zal Lieve De Backer, echtgenote van, de uitslag bekend maken. Toevallig zijn wij hier vandaag, en dus worden wij ook uitgenodigd om hierbij aanwezig te zijn.
We hebben nog de tijd om een lichte lunch te gaan nemen in het centrum van Plett. Het binnenpleintje van “Le Fournil” is daar sinds jaren ons vast standplaatsje. Onze dames bestellen een quiche, en het is pas als wij een dum sum bestellen dat we bemerken dat er een menukaart van een ander restaurant op onze tafel ligt.
Geen probleem… De heren gaan drie meter verder aan een tafeltje van “The Golden Palm” plaats nemen. Een “table séparé” is ook eens iets anders. En de dum dum’s zijn super.
Intussen zijn onze dames herinneringen aan het ophalen uit hun vervlogen dagen. Wat is dat toch lief zo’n mooie baby… Zij dus gelukkig met het knuffelen van een baby, wij gelukkig met onze heerlijke Dum sum.
Na de lunch nog vlug even een postkantoor binnenwippen om enkele verjaardagskaartjes te posten naar Belgenland. Zoals beloofd gaan we Isabelle oppikken om naar de volgende activiteiten te trekken. Eerst naar de school waar Judy, het peetkind van mijn nicht Véronique les volgt. Maar Judy is al naar huis, en dus leidt Isabelle ons naar het huis van Jody.
Wat een hartelijke begroeting met Judy… Ze is dolblij met de omslag van Véronique. Judy heeft twee zoontjes. Eentje van één en eentje van acht jaar. Dank zij BIA is ze opnieuw gaan studeren. Ze wil binnen een paar jaar afstuderen als opvoedster. 
Als afscheid mag ik ook nog even met Judy op de foto.
Nu leiden onze wegen naar Wittedrif High School, waar straks de prijsuitreiking van de dichtwedstrijd Anton Van Wilderode zal plaats vinden. Het is intussen 14u30; dat betekent het einde van de lessen. Alle studenten trekken te voet of met de bus naar huis.
Isabelle trekt het internaat binnen en komt na een paar minuutjes aandraven met een flinke leerling; Exonia.
Er volgt een bijna emotionele kennismaking tussen Exonia, Luc en Dominique. Exonia is sinds enkele maanden het peetkind van Luc en Dominique. En het is een lief meisje. Klein beetje bedeesd maar hartelijke glimlach en stralende oogjes.
Ze krijgt een mooie tas om laptop en/of andere schoolboeken en schriften in op te bergen. En of ze daarmee gelukkig is…
Isabelle legt uit dat Exonia prima resultaten heeft behaald en dat ze nu in een richting zit met veel fysica en wiskunde. Exonia repliceert dat ze deze richting heeft gekozen om alle mogelijkheden voor de toekomst open te laten.
Nu worden we door Remi en Lieve ter orde geroepen om ons zo vlug mogelijk naar het klaslokaal te begeven waar de prijsuitdeling zal plaatsvinden.
Iedereen aanwezig nu. Lieve kan aan haar presentatie beginnen…
Samen met Belinda, de coördinator van het hoger onderwijs geeft Lieve tekst en uitleg over het doel en het nut van deze gedichtenwedstrijd “Anton Van Wilderode”.
Lieve verklaart haar motivatie om de BIKA kinderen sinds jaren aan te sporen tot deelname aan deze Belgische wedstrijd. In 2018 zijn maar liefst vijf van de BIA leerlingen gerangschikt in de top 3 van hun leeftijdscategorie. Goed gedaan jongens en meisjes.
Elk van de laureaten ontvangt een geschenkpakket met beddengoed, handdoeken en boeken.
De laureaat bij de jongste leeftijdscategorie Keagan Booysen heeft een gedicht geschreven over zijn tong…
Ek het ’n lang tong. Ek het ’n kort tong.
Ek het ’n tong in die middel van my mond.
Ek kan hom links draai. Ek kan hom regs draai.
Ek kan hom om en om draai.
Er komen nog vier laureaten naar voor, en eentje ervan heeft een gedicht geschreven over “Mama”.
Naast de competitie voor de gedichten is er ook nog de uitreiking van een speciale prijs. Alle leerlingen van het hoger onderwijs hebben een stemming gehouden om de meest gemotiveerde en voorbeeldigste leerling aan te duiden. Het werd een unanieme keuze en Megan Van Tura wint deze eervolle titel. Wat is het meisje geëmotioneerd als ze de prijs komt ophalen.
De prachtige prijs is een deken dat Lieve zelf heeft gemaakt. Grotendeels uit restjes van kleren van haar kleinkinderen. Het deken is getekend met “Mamie Love”, wat zoveel wil zeggen als Mamie Lieve.
Als besluit van deze prijsuitreiking heeft Belinda nog een dankwoordje klaar voor Mamie Love; Dank u Lieve voor uw toewijding en uw passie.
Twintig minuten na de plechtigheid is Megan Van Tura nog aan het bekomen van haar emoties.
Pas nu bemerken wij dar de naam “Mamie Love” inderdaad is ingewerkt in het lappendeken.
Keagan Booysen is ook nog aan het nagenieten.
Saam maak ons ’n verskil !
De dames sympathisanten hebben er ook van genoten.
Nu nog een officiële foto met de Mamie Love en de laureaten.
En de sympathisanten mogen er ook wel eens bij.
Vooraleer de schooldeuren sluiten rest nog de tijd voor Exonia om met haar peetouders een rondgangetje te maken. Exonia is hier intern en zo fier als een gieter toont ze kaar kamer, die ze deelt met een meisje van het laatste jaar. 
Exonia ziet de toekomst rooskleurig tegemoet, en het blijkt dat haar leerkrachten ook tevreden zijn met haar tot hiertoe behaalde resultaten. Flinke meid… doe zo verder Exonia!
Als het uur van afscheid is aangebroken komen inderhaast nog enkele leerlingen gekke bekken trekken aan aan onze wagen.
We nemen afscheid van Isabelle en worden door Remi uitgenodigd om bij hem nog iets te komen drinken. Hij is verhuisd naar Quartet, een hotel met bungalows en appartementen die men voor korte en/of lange termijn kan huren. 
Prachtige villa’s in het Quartet domein.
Een babbeltje in de tuin van Remi en Lieve.
Vanavondwillen we naar “The Med”, een bistro ons aangeraden door Remi. Maar wat blijkt? Ze zijn vanavond gesloten wegens een onverwacht overlijden. De manier waarop ze het ons kenbaar maken klinkt wat ongeloofwaardig, maar het kan natuurlijk… We trekken dan maar naar NGUNI, een restaurantje dat we nog van vroeger kennen. We eten weeral bijna allemaal iets anders, gaande van steak over kingklip naar springbok. Als dat geen drukke dag was!!!