Om 7 uur deze morgen was het weer van dat… stroom uitgevallen. Gelukkig is het euvel opgelost tegen het ontbijt. Deze morgen is het reeds 21°C en men voorspelt 23°C tegen de middag. En de volgende dagen zouden er elke dag een paar graadjes bijkomen. Laat ze maar doen! De ontbijttafeltjes staan opgesteld aan weerskanten van het zwembad.
Na het ontbijt trekken we voor een paar uurtjes het leuke stadje in. Het is er al behoorlijk druk en we merken dat de wijnboeren al voorbereidingen aan het treffen zijn voor de nakende oogst.
Wie Franschhoek zegt, zegt kunst. Dat weerspiegelt zich tot zelfs op de muren van de huizen.
Bij nader toezicht is dit niet geschilderd. Maar wel uitgefreesde staalplaatjes die minutieus stuk voor stuk op twee centimeter afstand van de muur zijn aangebracht.
Het Quartier Français straalt zijn naam ten volle uit.
In tal van tuinen staan bronzen beelden opgesteld.
Luc en Dominique poseren naast een brave jongen.
In diezelfde tuin krijgen wij, net als twee jaar geleden, een foto met Mahatma Ghandi. Wijzelf zijn inderdaad iets verouderd, maar Ghandi is geen haar veranderd.
Eén van onze vorige gastheren heeft ons Restaurant Protégé aanbevolen in onze “to do” lijst. Wij passeren toevallig en waarom zouden we niet een kijkje nemen en eventueel een reservatie laten optekenen?
De juffrouw die ons ontvangt komt mij als “vroeger nog gezien” over, en na wat opzoekingswerk vinden we de link. Zij was twee jaar geleden onze gids toen wij met het Franschhoek treintje de wijnkastelen bezochten. Mijn visueel geheugen heeft het weeral eens gehaald. We hebben geluk, want we kunnen nog een tafeltje boeken voor morgenavond.
We lopen nog een uurtje galerij in…
… en boetiek uit. Luc zal uiteindelijk dit sportvestje niet kopen omdat het te “slunsachtig” oogt.
Rond 12 uur trekken we terug naar onze “Centre Ville” met de riksja op het terras. We dirken ons op om naar Stellenbosch te trekken voor ons langverwacht bezoek aan wijnhuis Delaire. Even bijvermelden dat Dominique hier de reservatie boekte midden augustus vorig jaar. Kwestie van zeker een plaatsje te kunnen versieren.
We rijden bijna 60 kilometer door de schitterende wijnlandschappen. Vijf minuutjes voor ons reservatie uur 13u30 rijden we het Graff DELAIRE domein binnen.
De ganse estate ademt verfijning en luxe uit. De parking staat overvol en we worden enkele honderden meter doorgestuurd. Maar niet geklaagd; er staat een golfkar klaar om ons tot de ingang te voeren.
We maken een prachtig tochtje door een deel van de estate. Het mocht gerust nog wat langer geduurd hebben.
Om weg naar onze tafel op het buitenterras kunnen we een glimp opvangen van de piekfijn verzorgde keuken.
We worden door een chef tussen tientallen tafeltjes naar onze plaats geleid. En dan plots… de verrassing van de dag. Eerst nog wat twijfel… Maar inderdaad; dat zijn Guido en Erna, het Belgisch koppel dat we verleden jaar hebben ontmoet in Mossel Bay. Hartelijk weerzien en misschien kunnen we na de lunch samen een koffietje nippen.
Van aan de tafel hebben we een schilderij van de wijnvelden voorgeschoteld.
Heerlijk vertoeven op dit buitenterras. We kiezen voor het dagmenu. Karoo beef, black garlic, pesto, potatoe, onion and pepper or barbequesauce.
En of het lekker is…
En weeral een fris koud glaasje Sauvignon Blanc van… jawel !!!
Zoals afgesproken kunnen we na onze lunch een tafeltje bijschuiven en de Vrienden Guido en Erna inviteren om te komen bijzitten voor de koffie.
Guido en Erna verblijven een volledige maand in een huisje van de Wine Estate Webersburg. Ze zijn er gediend met hotelservice en zijn daar zeer enthousiast over. Bij een van hun verhalen wil ik iets opzoeken op de Ipone. Val ik daar wel op een foto van verleden zomer in Knokke, waar wij hen ook een paar keer ontmoet hebben. Beiden fier als een gieter poserend op hun nieuw aangekochte elektrische Vespa.
Dominique wil ook enkele foto tonen aan Erna.
En er moet uiteraard ook een groepsfoto bij.
Luc en Guide willen er eentje met dat Samourai beeld…
Ikzelf wil er ook bij maar ik word doodgewoon de grond ingeboord.
Na de wederzijdse afspraken lopen wij nog even door het kunst imperium van Graff Delaire.
Vluchtig een kijkje in de kledingboetiek. De juwelenwinkel van Graff laten we links liggen.
Zowel het interieur als de tuinen zijn impressionant.
Wanneer we aan onze auto komen hebben een groep tuinieren hun dagtaak erop zitten. Ze klimmen in een gesloten laadbak en zullen nu naar hun huisje in de township van Khayelitsha gevoerd worden. Of ik niet mee wil met hen?
Dat moeten ze mij geen twee maal vragen. Met een hupse jump zit ik bij de twee andere makkers in de car. Ze bemerken algauw dat ik het menens ben, en ze komen vlug op hun voorstel terug. Ik klauter uit de bak uit, en nu begrijpen ze pas dat ik het als grapje bedoeld had. Die Afrikanen toch… Misschien denken zij; die toeristen toch…
Vijf uur. Hoog tijd om terug naar Franschhoek af te zakken. Vanavond nogmaals restaurant eten zit er niet meer in. We maken dus een korte stop bij Woolworths om wat yohourt, fruitsla, koekjes en frisdrank in te slaan.
Na een rustpauze van een paar uurtjes willen we ons installeren in de tuin. Maar intussen is de stroom voor de tweede keer uitgevallen. Gelukkig is het nog klaar genoeg buiten en kunnen we vredig van onze buitensouper genieten. ’t is een stuk eenvoudiger dan de lunch van deze middag, maar ’t smaakt ook. Na een uurtje beginnen de muggen aan de zoektocht op onze benen. Misschien is dit het signaal om onze bedstee te vervoegen. Want er is intussen terug elektriek en we kunnen de opgelopen blog achterstand misschien een beetje ophalen. Tot morgen.