Inderdaad, de zon is al heel vlug van de partij. Ontbijt buiten, en we hebben een lange babbel met gastvrouw Nathalie. We willen vandaag een tussensprongetje maken naar Kaapstad (slechts 50 km), omdat daar een Belgische groep verblijft, waar een bevriend koppel bij aangesloten is. En we willen hen graag verrassen. Jozef en Cathy zijn Belgen, die sinds jaar en dag in Menton wonen. Een paar jaar geleden waren we in Zuid-Frankrijk op vakantie, en leerden wij hen kennen. Intussen hebben we bij hen het smeulend vuurtje van de Zuid-Afrikaanse liefde aangewakkerd. Jozef mailde ons zijn programma van de reis door, en zo kennen we de gegevens van het hotel waar zij vanavond verblijven. En geluk hebben we, want er is vanavond nog een kamer vrij in datzelfde CAPE TOWN LODGE hotel. Na het afscheid en de gebruikelijke foto van de gastheren, ditmaal Nathalie en haar schattige meisjes, want Chris is reeds op weg naar zijn dagelijks werk in Cape Town, bezoeken we nog een paar uurtjes Somerset West. In deze stad vinden we de gezelligheid niet die ons door velen werd voorgespiegeld, maar misschien komt dit wel door een veel te kort bezoek. In ’t centrum ontmoeten wij enkele schrijnende aanderandvandemaatschappij figuren.Maar er zit wel een mannetje bij die we met enkele Randen dusdanig gelukkig maken dat hij ons een ganse show opvoert. We eten nog een klein middaghapje (tempura prawns) in een locatie aan het strand en zetten dan koers naar Cape-Town. We zitten op de drukke 6 baans autoweg N2, en om de haverklap moeten we uitwijken voor zakken, kisten en andere materies die van de vele vrachtwagens kieperen. Het is dus wel van uitkijken en bij de pinken blijven. Toch bereiken we heelhuids de ondergrondse garage van CAPE TOWN LODGE, en het inchecken verloopt ook vlot. Omdat de Belgische groep maar om 18 uur verwacht wordt maken we eerst nog een wandelingetje in de Bo-Kaap wijk, die slechts op enkele tientallen meter van ons hotel ligt. De Bo-Kaap is een Maleisische Moslimwijk, bestrooid met allemaal pastelkleurige huisjes. En de bewoners zijn even kleurrijk. Tegen 18 u maken we onze opwachting in de hall van het hotel, als daar meteen de uitgelaten bende (18) Belgen binnenvloeit. De vrienden zijn zich niet bewust dat we ons hier al zouden treffen, en de ontmoeting is dus des te hartelijker. Vanavond worden we in die leuke Belgische groep opgeslorpt. We trekken mee met de bus naar WATERFRONT, waar we een fijne avond beleven in Restaurant HILDEBRAND. Hilde staat niet in brand, maar is toch heel enthousiast. De gids had ervoor gezorgd dat wij samen met Cathy en Jozef een tafeltje deelden, maar toch nog konden meegenieten van de groepsambiance. Het eten is fijn, de wijn mag er ook zijn, en we hebben baie veel plezier. We schrijven samen een kaartje naar onze gemeenschappelijke vrienden uit Izegem, en om beurten mogen we een leuk tekstje in ’t Afrikaans toevoegen. Herwig uit Izegem zal later beslissen wie het leukste tekstje schreef. Eerste prijs : 10 zwemlessen in zwembad Nausikä. We blijven de ganse avond lachen en zwanzen, en tegen elven trekken we welgezind naar ons hotel. We hebben weeral vitamientjes opgedaan voor de volgende (en laatste) dagen.
Gastvrouw Nathalie met haar twee dochtertjes Juliette en Emilie.
