Dag: 14 maart 2012

Zondag 11 maart. Ons eerste dipje. Van Ballito naar Harrismith.

Eens moest het er van komen. Een dipje. Ook al omdat het zondag is valt er niet zo veel te beleven, maar we hebben vandaag de Goden niet mee. Ik heb zelfs goesting om “Goden” met een kleine letter te schrijven. We vergissen ons tot driemaal toe van baan (spijts onze Garmin GPS), we hebben af te rekenen met zeer veel wegeniswerken, en hetgeen Billy ons had voorgesteld als ideale route kunnen we niet traceren. De regen valt met bakken op ons Hyundatje, en op den duur zien we het bijna niet meer zitten. Zouden we toch al een beetje aan Waregem aan het denken zijn?  Ons einddoel van vandaag, Clarence, vergeten we, en na 400 kilometer zijn we zeer blij een deftig B&Btje te vinden in Harrismith. De rest kan ons gestolen worden. Morgen beter!

“The Ugly Duckling”. Onderweg naar Harrismith. Hier vinden we “hét” cadeau voor kleinzoon Emile. En ’t heeft iets te maken met de Rolling Stones. We zijn nu al zeker dat hij content zal zijn.

Zaterdag 10 maart. Bezoek bij Anne en Stephan Colle in “The Ballito House”

inderdaad, de wereld is klein. In Ballito ontmoeten we vandaag Anne en Stephan Colle. Dit zijn de dochter en schoonzoon van Roger De Clerck van Beaulieu. In 28 jaar hebben we elkaar niet meer gezien. Het lijkt dus een beetje op “weerzien met een vorig leven”. We worden door Anne en Stephan op een zeer sympathieke manier ontvangen in “The Ballito Hause”. Dit is een privaat hotel-guesthouse met 7 kamers. En het wordt uitgebaat door één van de dochters van Anne en Stephan. Schitterend gelegen met zicht op de oceaan, en ideaal geschikt voor zowel zaken- als privégroepen,die het Ballito Hause integraal, met of zonder maaltijden kunnen gebruiken. We genieten hier een namiddag van de gulle gastvrijheid van Anne en Stephan, waarvoor nogmaals dank. Retourtje in Waregem komt er zeker. ’s Avonds genieten we voor de laatste maal van ons tuintje in “La petite Provence”.

Vrijdag 9 maart. Over de airport van Durban terug naar Ballito.

Zeer vroeg uit de veren (4u30), want tegen 10 uur moeten Herman en Hilde in de airport van Durban zijn voor hun retourvlucht naar België. Het moet vannacht  lelijk ge-onweerd hebben, en daardoor hangt er deze morgen een onvoorstelbaar mooi lappendeken over de Drakenbergen. Is het sneeuw, zijn het wolken of is het mist ?… Fotografisch niet weer te geven. Tegen 10 uur kunnen we, met spijt in het hart, Herman en Hilde achterlaten in de Durban airport. En dan hebben we nog een uurtje te gaan naar onze bekende stek “Petite Provence” in Ballito. We lopen er hier wat verloren bij in het nochtans liefelijk stadje, tot Hilde plots een Europees aandoend coiffure salon ontdekt. Niet getalmd, en we hebben alle geluk; we mogen beiden direct aanschuiven. Wij kunnen anderhalf uur later weer onder de mensen kome, en daar is vooral Hilde zeer tevreden mee. Omdat we ’s middags niet hebben geluncht laten we ons vanavond wel eens gaan in een hype restaurant “Coco de la Mer”. Wat gebruiken ze hier toch graag Franse namen. Hetgeen echter op ons bord komt moet niet onderdoen voor de Franse keuken.

Is het mist, zijn het wolken of is het nevel? In het echt nog véél magischer dan op de foto.