Dag: 18 maart 2012
Deze man maakt strijkstokken voor de allergrootste violisten van Afrika. Dit exemplaar kost 18.000 Rand (1.800 € ) Aan zo’n strijkstok werkt hij ongeveer 3 weken. Hij leert ons ook dat voor een violist zijn strijkstok véél belangrijker en persoonlijker is dan de viool zelf. Dat hebben we dan ook weeral bijgeleerd.
Donderdag 15 maart. Gemiste kans met Waregemnaar, en op naar de Gariep Dam.
Na een zalige nacht in de Cranberry Cottage (we sliepen in de bruidssuite) genieten we van een zeer verzorgd en uitgebreid ontbijt. Onze dienster Sade heeft een klassieke Afrikaanse coiffure, en we informeren hoe lang een coiffeerbeurt in beslag neemt. Alhoewel wij het niet kunnen geloven blijft ze ons overtuigen dat dit niet langer dan 20 minuten duurt. Na dit verhaaltje dat we nog altijd niet geloven zetten we koers naar Bloemfontein. In feite was deze stad niet gepland, maar mijn Waregemse vriend Paul Kindt heeft er op aangedrongen om al het mogelijke te doen om een schoolvriend die die in deze stad woont, en die ik in meer dan een halve eeuw niet gezien heb, te gaan groeten. Frans Van Den Hende, Dromedarisstraat 19 in Bloemfontein. Gezien we Lesotho niet binnen mochten staan we in feite anderhalve dag voor op onze planning. Dus wij naar de Drommedarisstraat 19 in Bloemfontein. We vinden het adres tamelijk vlot, maar wat moeten we vaststellen; het huis staat (zeker al langere tijd) te koop. Er hangen zelfs geen gordijnen aan, de tuin is verwilderd en in de brievenbus zit een brief die volledig vergeeld is, maar wel aan Frans Van Den Hende geadresseerd. We staan machteloos, want we hebben geen andere gegevens, zelfs geen telefoonnummer. Jammer van de grote omweg, en dan maar door naar de Gariep Dam, het grootste waterreservoir van Zuid-Afrika, en wordt gevoed door de Oranjerivier. De dam heeft een oppervlakte van 100 bij 37 kilometer, en Gariep betekent “grootwater” in de San taal. Maar we hebben weeral de Goden niet aan onze zijde. Op de weg ernaartoe begint het te (str…)regenen, en het zal niet meer ophouden tot morgenmiddag. Wij zouden het mooiste landschap van de provincie Vrystaat voorgeschoteld krijgen, maar aanschouwen nu een troosteloze watermassa met uitpuilende bergtopjes. Het is dus echt onze dag niet. Er is maar één hotel in Gariep, Het “De Stijl” hotel. En dat valt gelukkig wel mee. Het is een nieuw hotel, en zowel architectuur, design als atmosfeer ademen zijn naam uit. En het enorm schuifvenster tovert ons een prachtig zicht op de Garipdam voor ogen, die er nu wel troosteloos bijligt. Maar toch… In het al even mooi design restaurant krijgen we vanavond een springboksteak met handgesneden frietjes voorgeschoteld. En werkelijk waar, die springbok doet ons bijna al de tegenslagen van vandaag vergeten. Delicious !
Wie gelooft nu dat Sade slechts 20 minuten werk heeft aan haar coiffure. Wij in geen geval. Dat ze dit slechts éénmaal per tien dagen doet, ter gelegenheid van een wasbeurt, komt dan wel geloofwaardig over.