Maand: maart 2012

Idyllisch plekje aan de lake.

Even voor zonsondergang.

Herman geniet kennelijk van zijn brochette met “het beste van het lam”.

Zonsondergang op de lake van “The old hatchery”.

Nog maar eens een bewijs dat de Zuidafrikanen bijna niets afweten van Europa. Zij denken dat het één groot land is. Deze verdeler van Italiaanse tegels zegt dat er een olé zit in elke tegel, en hij toont er nog een toreador bij. 

We genieten nog een korte voormiddag van onze keitoffe “Petite Provence”. Kort na de middag in allereil naar de King Shaka airport van Durban, want om 13u40 landen de vrienden. Vliegtuig stipt op tijd, en alles loopt vlot tot op het moment dat herman een beetje Zuidafrikaanse randen uit de muur wil halen. Slikt die duivelse bankmachine zijn kaart niet in zeker? Als na een klein uurtje de beslommeringen rond dit probleem zijn opgelost zetten we koers naar Underberg, het stadje waar we vijf dagen samen zullen verblijven. Ons huisje is op 22 km van Underberg gelegen in een groot resort Castelburn Lake, aan de voet van de Sani pass, de hoogste (2870 m) top in de Drakensbergen. In de receptie verlopen de formaliteiten om ons villaatje in te nemen vlekkeloos. Wij hebben het nummer 104, en de villa biedt alle comfort dat we verlangen. Braaiplaats en overdekte parking incluis. En het uitzicht op de Drakensbergen is subliem. Omdat Underberg de streek bij uitstek is van de forellenvangst, laten we ons ’s avonds in het restaurant van de resort een prachtig exemplaar, klaargemaakt “aux amandes” voorschotelen. Voor de gelegenheid met Belgische (?) frietjes. 

Ditmaal zijn het geen wilde dieren die onze weg kruisen.

Ons huis voor een klein weekje. Nr 104 in de Castelburn gardens. Ideaal verblijf met alles erop en eraan.

Pas aangekomen, en al bezoek. Twee mooie ibissen aan onze achterdeur.

We verlaten Casabella na een licht ontbijt, terug richting Ballito. Niet veel kilometer te verteren, en we maken reeds een halte na een twintigtal km aan Mercy Beach. Op dit strand worden we geconfronteerd met een Indisch ritueel, dat plaats vindt exact tien dagen na het overlijden van een ouder of grootouder. In dit geval is het een grootvader die overleden is. Kinderen en kleinkinderen staan in groep op de plaats waar de rivier in de zee stroomt. Wij blijven een dik half uur deze ceremonie volgen, en zetten dan koers naar het door ons al bekende Ballito. Hilde heeft tussen al haar toeristische documenten een B&B gevonden die, althans op papier, prachtig moet zijn. En we hebben geluk; ditmaal bedriegt het papier niet. “La petite Provende” wordt uitgebaat door de Franse eigenaars Jacques en Fanny, en zij mogen er best wezen, zowel als hun B&B. We genieten van de prachtige omgeving en het zwembad. In de late namiddag laten we ons karretje (voor de eerste maal) carwashen, want morgen halen we in Durban onze vrienden Herman Declercq en zijn Hilde op. We eindigen de avond in het ook al gekend resto Crawdaddy, waar we weeral uitstekend gediend worden.