Vanmorgen gestart met goed en met slecht nieuws uit Belgenland. Het goede is dat vriend Noël Demeulenaere praktisch zonder kleerscheuren (letterlijk) uit zijn waterduik gekomen is. Daaetegenover echter komen er meer en meer alarmerende berichten over het Coronavirus, en de maatregelen die in België en in Europa genomen worden. We willen niet doemdenken, maar we hopen dat we, zoals gepland, op 2 april kunnen thuis geraken.
Deze morgen vliegen zwermen vogels in tientallen colonnes vogels over de baai. Zijn ze misschien op de vlucht voor het virus?
Rond 9u30 is Herman te voet bij ons aangekomen. Hij overbrugt de afstand in exact tien minuten. We nemen de tijd voor een mini ontbijt, en wisselen ook wat Afrikaanse telefoonnummers uit.
Als Herman aan de balustrade van ons terras naar de overvliegende vogels staat te turen, stopt er plots een wagen en spring daar een dame uit. Is dat wel een kennis van Herman zeker… Bernadette la rousse. Wat is de wereld toch klein. Bernadette heeft geen tijd om naar boven te komen, maar vanop het verdiep roepen ze elkaar een afspraak toe. Morgenavond treffen we elkaar op een avondmarkt in de buurt.
Deze voormiddag willen we wel eens naar Cape Point ostrich farm. Een struisvogelboerderij, en geloof het of niet; daar heeft Herman ook een vriendin. Nancy is haar naam.
Een prachtig domein in een majestueuze omgeving.
De eerste dieren die we te zien krijgen zijn geen struisvogels, maar wel nijlpaarden. Bij nader toezicht schijnen dit echter stenen dieren te zijn.
Dit is ook geen struisvogel…
…en dit ook al niet.
En dan… eindelijk. Het eerste dier maakt zijn verschijning.
Nu komen er meer en meer.
We gaan ons inschrijven voor een anderhalf uur durende tour in het domein. Hier vallen we in de handen van Nancy. Herman krijgt al direct een schildpad in de hand gestopt.
Leuk diertje.
Nancy troont ons mee naar een soort struisvogelmuseum. Ze vertelt allerlei wetenswaardigheden over die vogels.
Van de eieren…
… tot het leder.
Hoe sterk is een struisvogelei?
Jawel, Nancy kan bovenop een ei gaan staan.
En wie is de zwaarste van ons gezelschap? Die mag ook op een ei gaan plaats vatten. Een struisvogelei kan inderdaad tot 160 kilogram dragen.
Eenmaal we alles uitgelegd zijn over huiden, pluimen en beenderen van de struisvogel mogen we zelf eens met die ingrediënten poseren.
Na dit leuk intermezzo verplaatsen we ons naar de afdeling van de jonge vogels. Te beginnen met de dierjes die in de broedmachine uit het ei komen…
… tot de vogeltjes van een drietal weken.
Leuke baby.
Deze zijn al enkele maanden.
We zijn één en al belangstelling.
Nu neemt Nancy ons mee naar de afdeling reptielen.
Een mooie mole snake…
… Dit zou moeten een Afrikaanse python zijn.
Een mooie groene mamba…
… en een gele anaconda.
Nu nog even langs de krokodillen langs lopen.
Hilde ziet hier al een saccoche in kroko.
We eindigen onze tour bij de schildpadden. Nancy vraagt om heel stil te zijn en de diertjes niet te storen in hun activiteit.
Als afsluiter lopen we nog even het aanpalende winkeltje binnen. Hier worden tientallen spulletjes verkocht die van ver of van nabij iets te zien hebben met de struisvogel. We hebben hier een aangenaam gesprekje met een Duitse juffrouw, die hier een drietal maanden stage loopt.
Hilde heeft hier ook al vlug een vriendinnetje gevonden.
Als afscheid maakt die juffer nog een laatste struisvogelfoto van ons drieën.
Met een blik op dit prachtig schilderij nemen we afscheid van deze prachtige Ostrich Farm.
Eenmaal bij de uitgang wil ik ook nog een kiekje met een struisvogelkiekje.
Vanaf de Ostrich farm rijden we nu twintig minuutjes verder naar het piepklein maar leuk stadje Kalk Bay.
De Main Street is wel een leuk straatje.
Hier zijn winkeltjes naar ieders meug en zeug. We spreken af om hier iedereen zijn eigen weg te laten gaan, met afspraak om 17 u in de Cape to Cuba Club.
Hier vallen ook her en der leuke foto’s te maken.
Heel speciale shops. Van artistiek tot exentriek.
Die Cuba Club kunnen we niet missen. De omgeving liegt er niet om.
En binnenin zitten we heel en al in Cuba.
Deze barman kan zijn identiteit ook niet verloochenen.
We genieten hier van een wijntje en poetsen dan de plaat richting onze studio in Simons Town.
We trekken vanavond naar de Yacht Club in het centrum van Simons Town. We zijn vanavond met z’n vijven.
Onze Belgische vrienden Guido en Erna Thomas zijn aangekomen, en ze logeren in dezelfde locatie als wij.
Hilde met Erna. Ze hebben elkaar veel te vertellen.
We genieten van mosselen of pizza, en achteraf kan er nog een don pedro af. Om goed te slapen