>
Deze morgen krijgen we vanuit het thuisfront een vreselijk dagbladartikel toegestuurd. Vriend Noël Demeulenaere zou gisteren met zijn wagen in een vijver terecht gekomen zijn. Bij het doornemen van het ganse artikel moet het ongeval nog al bij al meegevallen zijn, en is Noël er zelfs heelhuids uitgekomen. Niet plooien Noël!!!
Ontbijt in onze Roman Rock Studio met zicht op False Bay. Echt gezellig.
Na het ontbijt trekken we naar de grote shopping mall van Simon’s Town. We doen wat inkopen van spijs en drank om een hapje en apéritiefje te kunnen presenteren in onze studio. Vanaf deze middag komt vriend Herman Declercq eraan; we moeten hem toch een beetje in stijl kunnen ontvangen.
In deze grote mall valt het op dat hier ook, net zoals in België heel veel winkels en magazijnen opgesloten staan.
Leegstand alom.
Wat zeker niet leeg staat is de kunstwinkel van vriend-artiest Marc Alexander. Sinds een tweetal jaren heeft Marc, samen met zijn echtgenote, zijn kunstatelier overgebracht naar deze mall.
En sinds dit jaar organiseert hij op maandag en dinsdag teken- en schilderklassen. In theorie is de galerij gedurende die sessie’s gesloten.
Maar voor ons wordt met plezier een uitzondering gemaakt.
Die lessen zien er wel super interessant en boeiend uit. Elke cursist werkt aan een eigen gekozen onderwerp.
Dit is een leeuwenkop van de hand van Marc zelf. Vijf jaar geleden, toe Marc nog zijn galerij had in Kalk Bay, hebben we een vossekopje gekocht. We zijn er nog altijd heel blij mee… Vooral Hilde.
Marc heeft engelengeduld om alles tot in de stipjes uit te leggen.
We gaan nu samen een koffietje drinken in de “Cattle Baron”, een koffiehuis in dezelfde mall. Je zou het doen alleen al voor het uitzicht.
Het is 11 u. Vanaf nu kunnen we een telefoontje krijgen van Herman dat hij geland is. We trekken dus vlug naar onze studio. En wat kan je doen als je moet wachten? Lekker zonnebadje nemen op ons terras.
Er is een misverstand geslopen in onze afspraak met Herman. Wij hebben hem een mailtje gestuurd om bij zijn aankomst in Kaapstad met een taxi tot hier te komen. Maar door wisseling van Europese naar Afrikaanse telefoonkaartjes is er één en ander niet doorgekomen. Uiteindelijk komt Herman er toch aan, al is het met een uurtje vertraging. Einde goed… alles goed. We drinken een verfrissend glaasje Poncraz. Daarna begeven we ons met Herman’s bagage ten huize Jacqueline, het onderkomen van Herman voor de volgende dagen. Slechts op een tweehonderdtal meter van onze studio.
Hierna gaan we een wandeling maken in Boulders Beach. Niet alleen voor de pinguins, maar ook voor de prachtige omgeving.
We zullen proberen het volledig parcours af te leggen.
Bijna over het volledige parcours ligt er een loopplatform, hetgeen de moeilijkheidsgraad uiteraard ten goede komt.
Een prachtig uitzicht op False Bay.
De boulders (rotsen) liggen te pronken in het mooie licht.
Op deze rots zitten er misschien wel een honderdtal van die pinguins. In de wereld van die diertjes heeft het corona virus precies nog zijn intrede niet gedaan.
Er is er eentje weggelopen…
Dit groepje heeft ook een mooi verscholen plaatsje gevonden.
Nog een eenzaat…
Op elk plaatsje kan je halt houden voor een foto.
Weeral iets gezien…
Hier zwemmen de toeristen tussen de pinguin’s.
In de bermen ontdekken we ook een kleine das… lief beestje.
Onderweg staan hier en daar ook souvenirkraampjes opgesteld.
Kent Herman daar wel één van die verkoopsters zeker. Een ronde leuke dame.
Dit wordt dan ons voorlopig afscheid aan de pinguinkolonie.
En we wandelen terug naar onze auto. We maken nu een ommetje richting centrum.
Een cappuccinostopje aan de haven van Simons Town hebben we nu wel verdiend.
Intussen hebben deze jonge mannen onze VW Polo goed bewaakt.
Vanavond trekken we terug naar de haven van Simons Town. We hebben restaurant “Saveur” uitgekozen voor ons avondhapje.
Chef Webster, een heel vriendelijke man, weet ons danig te overtuigen zodat we alle drie twijfelen om voor hetzelfde kiezen. De visvangst van de dag; Cob.
Cob is een typisch Zuidafrikaanse witte vis. Volwassen kan die vis tot 35 kilogram wegen.
De beslissing valt; voor iedereen cob en daarbij een flesje Sauvignon Hartenberg.
Gelukkig krijgen we geen ganse cob op ons bord. Webster komt regelmatig aan onze tafel voorbij om naar onze bevindingen te informeren. We sluiten hier onze dag af. Op onze terugweg zetten we Herman af bij “Villa Jacqueline”. Hij stelt voor om morgenvroeg te voet tot bij ons te wandelen. Als wij op onze studio arriveren zitten we weeral zonder elektriciteit, en dit voor nog maar eens twee uur. Slaapwel in het donker.