Marie-Claire is vannacht bij Nathalie thuis gaan slapen, en dit omdat wij haar kamer voor één nacht hebben ingenomen. Om 8 uur maken Nathalie en Marie-Claire reeds hun opwachting. In een speciale outfit die verwijst naar de Argus Tour van gisteren.
Na het ontbijt trekt Leopold met mij het stad in. Onze Europecar tussenpersoon heeft na verschillende oproepen niets meer van zich laten horen. Ik moet dan maar op zoek naar een huurwagen voor de volgende 24 dagen.En Leopold is zo vriendelijk om mij te begeleiden in die zoektocht. De deskdame die ons bij AVIS ontvangt moet ons in eerste instantie een beetje ontgoochelen. Waarschijnlijk zijn alle Aviswagens van kantoor Durbanville verhuurd. Maar ze vraagt toch tien minuutjes geduld om misschien toch nog iets uit haar mouw te toveren.
Alhoewel de dame geen mauwen draagt kan ze ons na enkele minuten toch een wagen voorstellen. Een Volkswagen Polo handgeschakeld. Het is aanvaarden of geen auto hebben; aanvaarden dus maar. De papierslag wordt volledig vervangen door de computer, en in een mum van tijd staat huurcontract, verzekering en nog een boel gegevens op mijn IPhone. Ik zal elke dag een verslag krijgen over mijn rijgedrag. Gelukkig alleen maar over dit gedrag… Enkele minuten later kan ik in mijn Polootje de Mercedes van Leopold volgen tot aan diens woning.
Aangekomen ten huize Leopold en Amanda komt de elektronische snij- en printmachine van dochter Nathalie ter sprake. Dat zou ik wel eens willen zien…
Binnen de tien minuten is een afspraak met Nathalie geregeld, en staan we in haar atelier; “Unique cut”.
Met deze laserprinter kan Nathalie een enorme variëteit aan dessins ontwerpen. Met een laserstraler worden deze dan uitgesneden.
Dit kan zowel op papier, karton, hout of PVC.
Achteraf kunnen aan de hand van deze figuurtjes allerhande kunstwerkjes en/of scrapbooks gemaakt worden. Nathalie organiseert zelfs groepslessen waarin ze dit allemaal aan de man of vrouw kan brengen.
Ze is niet weinig fier als ze ons enkele van die kunstige stukken kan presenteren.
Heel mooi allemaal.
Met dank aan Nathalie rijden we langs het stadje Drbanville terug naar Home Leopold en Amanda. Daar nemen we ook afscheid, maar voor niet lang. Immers, volgende zondag viert Leopold zijn verjaardag, en daar zijn we voor het derde opeenvolgende jaar op uitgenodigd. Tot zondag dus…
Nu voor ongeveer 70 kilometer de baan op richting onze volgende woning in Simon’s Town, de pinguinstad. Tot hiertoe was Luc altijd chauffeur. Het in nu wel efkes wennen; links rijden en dan nog zonder automatische versnellingsbak. Hopelijk ben ik niet gebuisd op die geheime controle van AVIS.
Simon’s town blijft er mooi en aantrekkelijk uitzien.
We parkeren onze Polo op een voorbehouden plaatsje voor appartement 1 van Roman Rock Studio’s.
We waren hier al twee maal. Dus we kennen al een beetje het gebouw.
Minder dan vijf minuten na ons telefoontje naar Ilse, de agente van het gebous, is ze al ter plaatse.
De overdracht van het appartement is een formaliteit, want we kennen de open en de toe. Mooi uitzicht op de False Bay hebben we hier wel.
False Bay, het woord zegt het zelf, is een valse baai, die in feite een verbinding maakt tussen de Indische en de Atlantische Oceaan.
Leuke kamer met groot bed…
Hilde is dol op die kussens met vogeltjes. We zullen ons hier weeral thuis voelen.
Vanavond maken we een kleine verplaatsing naar het centrum. Vlug ergens wat proviand inkopen voor een drietal dagen ontbijt. Onze “Roman Rock Studio” is immers geen B&B, maar wel een self catering. We kopen dus wat koffie, melk, brood, suiker, confituur, muesli, en yoghourt. Daarna springen we binnen in restaurant “The Lighthouse” voor een vluggertje.
Hilde bestelt een steak tartaar en ik hou het bij een toast met kippenlevertjes. Daarna nog een beetje TV kijken in onze nieuwe thuis, en bedje binnen.