Terug ontbijt op onze vaste stek; Ile de pain.We krijgen een (onverwachte) babbel met een dame die komt vragen of alles naar wens verloopt. En we komen al vlug te weten dat zij, samen met haar man, hier 18 jaar geleden op kleine schaal gestart zijn.
Alles wat hier geserveerd en/of verkocht wordt is ter plaatse klaargemaakt.
Vier jaar geleden sloeg het noodlot toe, en is de ganse bakkerij en ook de verbruikzaal volledig afgebrand.De broer van onze dame is architect; binnen de kortste keren heeft hij een nieuw ontwerp gemaakt, en acht maand later kon “Ile de pain” terug heropenen.
Madame weet ook nog te vertellen dat ze hier niet minder dan 45 personen in dienst hebben. Onze lieve dienster Nafeza is daar eentje van.
Nadien een stevige wandeling tot aan het Waterfront.
Het is wel een tijdje stappen, maar in dergelijk landschap is dat niet erg.
Als we het “Waterfront” bereiken worden we overstelpt door zwermen jonge gasten in zwemkledij.
En wat blijkt? Er is vandaag een interscholen kampioenschap waterpolo aan gang.
Tientallen hogescholen (hoërskool in het Afrikaans) en honderden leerlingen zijn met busjes naar hier afgereisd.
Heeft daar een kapoen de twee umlautpuntjes wel overschilderd zeker…
De magen beginnen te zagen. Maar oesters zien we met drie van ons vier wel niet zitten…
Het is intussen middag. De honger is nog niet verschroeiend, maar een glaasje water, milkshake, koffie of milkshake is nu misschien wel een goede keuze.
Zo’n milkshake is eten en drinken…
… en kij smaakt nog ook! Er komt zelfs een handje in beeld om een beetje mee te helpen.
Een lange wandeling terug naar huis. Op verschillende plaatsen zijn amateur vissers actief hun hobby aan het uitoefenen.
Luc legt alles vast op film…
En dan terug stappen, stappen en stappen.
Uiteindelijk bereiken we terug het vasteland.
Nu nog de loopbrug over, en we zijn (bijna) aan ons optrekje.
Op de laatste loopbrug is een soort photoshoot aan de gang. Met een regenboogkleurig zwart model.
Dicht bij onze deur staat een kanariegele Porsche. Hier ontdekken we voor het eerst dat gepersonaliseerde nummerplaten in Zuid-Afrika ook kunnen.
Na een lange wandeling terug thuis. Nu efkes uitblazen op ons terrasje.
Hilde is nog steeds onder de indruk van de photoshoot van daarnet. Zij wil ook een shoot maken, maar dan van de architectuur van ons gebouw. Op een haartje na ontsnapt ze aan een nat pak en dito I-Phone.
Het is al bijna 13 u, en we besluiten zelf onze lunch samen te stellen. Deze foto is ook het resultaat van Hilde’s photoshoot van daarnet.
In een mum van tijd wordt van alles aangevoerd. Chips, yoghourt, koffie, water. Ja, zelfs een flesje wijn.
’t Is eens iets anders.
Het wordt een namiddagje genieten, niksen, bloggen, … voor elk wat wils. Luc stuurt nog een mail naar Isabelle, met het relaas van het bezoek aan haar huisje in de township. Ikzelf constateer dat ik al langsom verder achterop loop met mijn verslagen. Maar we zijn in vakantie, dus… niets van aantrekken.
Voor vanavond hebben we een reservatie lopen in restaurant NGUNI in Plettenberg. We moeten dus weeral 30 km heen en evenveel terug. Maar Luc lacht dit weg als een niemendalletje.
We genieten met z’n tweeën van een heerlijke kingklip vis…
… en voor de anderen een lekkere struisvogel steak.
En dan terug naar ons huisje op T42 Thesen Island. Slaapwel iedereen.