Wat drijft daar ’s morgens vroeg op ’t water?…
Oooohh… ’t was Herman zijn koppeke.
Als naar gewoonte heeft Kristien’s crew voor een mooie presentetie van het ontbijt gezorgd.
Ondertussen ligt Kristien’s kat op de loer voor eventuele restjes of kruimeltjes.
We laten niets onverlet om haar ook efkes te aaien. En of Minou het leuk vindt…
Reisdoel vandaag is Wellington, een vijftiental kilometer van Paarl. We zijn eerst nog even binnengelopen bij Restaurant Noop om een laatste keer te vragen of ze Herman’s I-Pad nergens gevonden hebben. Zonder resultaat.
Bij het binnenrijden van Wellington houden we een stop bij de Vodacom telefoonwinkel. Want Herman heeft intussen gemerkt dat hij bovenop zijn I-Pad ook zijn Afrikaans telefoontje is kwijtgespeeld. Vermits dat telefoontje met een Afrikaans Vodacomkaartje werkt wil hij zijn nummer laten blokkeren.
Wellington is een klein provinciestadje met enkele mooie gebouwen. Hier de ingangspoort van de prachtige Victoria tuinen.
De witte kerktoren heeft ook wel iets
In het centrum is de interieurwinkel met aanhorende coffee shop the place to be. Onze excuses omdat we dit jaar geen Belgische chocolade bij hebben, wegens gedeeltelijk elders uitgedeeld en gedeeltelijk gesmolten worden aanvaard. Zij het met een vleugje weemoed.
De nostalgie naar meubel- en gordijnstoffen komt weeral binnen de kortste keren opdwarrelen.
Hier en daar zitten echte pareltjes tussen.
En in die collecties zou ik uren kunnen snuisteren.
Intussen zijn Hilde en Herman al aan het kiezen voor een stukje kaastaart of een guiche.
Een van de diensters loopt hoog op met de Absa Epic moutain bike race die hier binnen een viertal dagen Wellington aandoet. Misschien moeten we toch proberen hier een glimp van de koers te komen opvangen. En vooralsnog vriend Peter Caset te kunnen aanmoedigen.
Onze coffeeshop Elle heeft geen alcoholvergunning. We genieten dus van de guiche met een glaasje water. Maar voor één keer zijn hier niet treurig om. Achteraf nog een lekkere cappucino, en we kunnen onze tocht verder zetten.
We willen naar Dal Josaphat om daar ook eens de township te bezoeken. Op onze weg ernaartoe passeren we het stadje Diemersfontein. Hilde schijnt zich te herinneren dat het hier is dat de feuilleton “Die Huis” van EenTV is opgenomen. Wij op zoek dus…
We hebben het nogal vlug gevonden, maar de villa ligt wel in een privé domein. De bareelwachter informeert naar de reden van ons bezoek. Wij pretenderen vrienden te zijn van Eric Goens, de maker van het “die huis” programma. En vermits we hier op passage zijn willen we wel eens gedag zeggen. Belt die wachter Eric wel op zeker… Hij komt terug uit zijn wachthok met de melding dat Eric het zeer spijtig vind, maar dat hij momenteel in opnames zit en ons nu onmogelijk kan ontvangen. Een andere keer dus.
Bij het binnenrijden van Dal Josaphat worden we direct geconfronteerd met de schrijnende toestand in de sloppenwijk. Het is bijna niet te geloven dat mensen kunnen leven in dergelijke kotjes. Blijkbaar trekken de spelende kinderen zich hier gelukkig niets van aan.
Twee dames uit de wijk zijn op stap, en blijken op ons af te komen…
Inderdaad, ze komen een klapje slaan. Spijts de precaire toestand waarin ze leven zien ze er zeker niet ongelukkig uit. Integendeel. En ondervoed zijn ze precies ook al niet.
Met een petje kunnen we ze ook plezieren.
Een jochie heeft het opgemerkt. Of hij ook een petje kan krijgen?..
Jawel, hij krijgt er ook eentje. En eentje voor z’n zusje ook.
Zeer kleurrijk tafereeltje. En altijd die glimlach.
Alle vier super gelukkig met hun petje.
De wasdraad aan een winkeltje.
We trekken nu terug naar onze Perle du Cap. Een paar uurtjes rusten, lezen en nietsen. Vanavond willen we gaan souperen bij “La Grande Roche”, één van de toppers van Paarl. Maar daar is een groot privé feest op gang geschoten. Zodoende geen plaats voor drie Belgen. Dan maar terug naar Noop. Zo kunnen nogmaals navraag doen naar Herman’s I-Pad. Alhoewel Herman langsom meer denkt dat hij hem niet meer bij had in Noop. De kans om hem terug te vinden wordt dus al langsom kleiner. We proeven vanavond van een scampi tempura of een kingklip. En om niet te veel meer te denken aan die I-Pad bestellen we na ons souper nog een Irish coffee.