In zo’n kamertje ontwaken. Zalig toch?
Vanop het balkon van onze grote living heb ik zicht op het gelijkvloers. De volledige crew is ons ontbijt aan het voorbereiden.
Eén van de gasten, de Duitse Martina is reeds gestart met haar dagelijkse fitness training. En dit voor anderhalf uur. Je moet het maar doen hé!
Hellen, de vriendin van Mr Hagmann, de eigenaar van onze Villa La Paz, woont hier op een boogscheut vandaan. Maar deze morgen heeft ze thuis electriciteitspanne, en daardoor schuift ze bij ons aan voor het ontbijt.
Herman maakt even later ook zijn opwachting, direct gevolgd door de fel transpirerende Martina, de fitnessmadam. In het gesprek wordt één en ander duidelijk over de toestand en de onderlinge relaties in Villa La Paz. Hellen is de tweede pluk van een scheepsreder, die verschillende schepen heeft varen over de hele wereld. Meestal voor suikertransport. Hij is het die ook eigenaar is van onze Villa La Paz. En Martina is agente van die man in Duitsland. Eigenlijk is ze hier een week zakelijk op bezoek, maar ze heeft het nuttige aan het aangename gepaard, en een tweede week vakantie bijgenomen.
Pretty, de chef van de diensters, heeft haar naam zeker niet gestolen. Het wordt vanmorgen een opeenstapeling van grapjes.
We eindigen het ontbijt met een groepsfoto, samen met de crew. Herman, Someni, ikzelf, Bongami en Pretty.
Tot 11 uur blijven we nu genieten van alles wat onze La Paz te bieden heeft. En dat is heel wat… De twee schepers vragen niet beter dat we om beurten hun stokjes weggooien. Ze zijn bijna vlugger terug dan wij ze kunnen gooien.
Duitse Martina kiest intussen voor de zon.
Van Herman zijn die schepers ook nooit ver vandaan.
Rond 11 uur rijden we naar het “Mainstram” shoppingcenter. Hilde kent daar een coiffuresalon, en ze vindt dat ze daar dringend heen moet.
We laten Hilde er in goede handen achter, en nu mogen Herman en ikzelf voor een paar uurtjes alleen op stap. Drie huizen voorbij het salon bemerken we een manicure/pedicure salon, en daar is het precies opendeurdag. De klanten zitten open en bloot naar de venster gekeerd. Wij doen een beetje onnozel voor die venster en binnen de kortste keren staat de ganse keet op stelten.
Als dat niet plezant is…
Wachtend op Hilde’s terugkeer gaan wij nu een wandelingetje maken aan de haven.
De meeuwen zijn ongeveer dezelfde als bij ons.
Hier ook al weer standjes waar de pas aangevoerde vis met vrouw, man en macht gekuist en versneden wordt.
De afval wordt weggeworpen en de meeuwen kuisen de boel op.
De grootste stukken worden tot in het water geworpen, en daar zijn de zeehonden dan gelukkig mee.
Twee zeehonden (broer en zus) in afwachting op een lekkere hap.
De wand van een oude zeemijn. De Afrikanen toveren die oude vuile muur om tot een waar kunstwerk. Inventief zijn ze wel…
Tegen 13 uur trekken we naar de plaats waar we afspraak hebben met Hilde. Koffiehuis – café – restaurant Allegria. Kennen we ook al lang. Zowel de serveuse Maureen als de bazin Natasha herkennen ons direct.
Bazin Natasha aan telefoon.
Intussen is Hilde ook binnen gekomen. Is haar coiffure nie mooi??? We eten hier een spaghetti of een lekkere pizza met een glaasje wijn.
Eindigen doen we met een super cappuccino. Specialiteit van het huis. Ik heb intussen opgemerkt dat de kid art-wall van verleden jaar er nog altijd is. Daar mogen de kinderen hun tekeningen op spelden. Vorig jaar heeft vriend Luc daar een mooie tekening achtergelaten. Bazin Natasha weet te vertellen dat die tekening van Luc nog maar maximum een drietal weken verwijderd is.
In een wip en een draai staat Wiske op een servet getekend en de voltallige jury geeft toelating om het kunstwerk aan de wall of fame op te hangen.
Voilà se… vereeuwigd in Allegria.
Nu een tiental kilometer verder naar wijndomein Constantia Glen.
Constantia Glen… weeral een prachtig domein.
Constantia Glen is een vrij nieuwe wine estate in de Constantia Vallei. De wijnen zijn van hoge kwaliteit en op een paar na allemaal open voor tasting. Echt heerlijk om op een zonnige dag te vertoeven.
Eindelijk nog eens tussen de wilde dieren.
In de tasting room zijn op verschillende plaatsen mooie bloem arrangementen opgesteld.
Je kunt direct zien dat Hilde nog cursus volgde in bloemschikken. Samen met haar nieuwe coiffure vormt dit hier het mooiste arrangement.
Exclusieve combinatie…
In de vooravond nog een paar uurtjes genieten van alles wat onze Villa La Paz te bieden heeft.
Tegen 20 uur hebben we gereserveerd in Kitima, een Aziatisch restaurant in Kronendal, juist naast Hout Bay gelegen.
Ook weer een mooi huis in Kaap-Hollandse stijl. De drie vorige jaren zijn we hier ook elke keer eens afgezakt.
In de receptie staat een model gedekte en bediende tafel voor twee personen. Dat is dan geen bloemschikken maar culinair schikken. Dagelijks worden die gerechtjes vervangen.
Op en top Aziatisch. Het pand is goed ingedeeld met niet te grote zalen en daardoor een prettige sfeer. Het is klassiek ingericht. De bediening is attent, vriendelijk en professioneel. De wijnkaart is groot en dik. Ze is nauwelijks op te tillen maar ze bevat wel heel betaalbare pareltjes. Ook in het menu is veel te kiezen en voor wie het spoor bijster raakt is er een set-menu met verschillende keuzen.
Wij trachtten ons ook wat Aziatisch op te maken, maar zijn daar slechts ten dele in geslaagd.
Telkens opnieuw een goed en vertrouwd adres.
Onder invloed van deze mooie avond kunnen we ons rond 22 uur onderdompelen in Aziatische dromen.