Vanmorgen bemerken we toevallig in de hall van onze Burgundy een dagbladartikel over het pop-up gebeuren van Piet Huysentruyt in Fransschoek. Nu pas valt onze frank (€) dat die madam van de reservatie eergisteren niet terug gebeld heeft. Niet correct hé van de organisatie. Maar we zien wel hoe we toch nog ons plaatsje bemachtigen.
Bij het ontbijt in het restaurant van Burgundy is Lucretia na twee dagen verlof terug van weggeweest. Die Lucretia kennen we zeker al een vijftal jaren, en het is dan ook zeer leuk om ons terug te zien. Zonder aarzelen spreekt ze me aan met “mienier difosh”.
Yufa, het dienstertje met het mooie kapsel is ook weer van de partij. Daar wil Hilde nu wel eens op de foto.
En Dieksie Kompany is ook weeral van de partij. We zullen dus niets tekort komen. Na het ontbijt maken we onze afrekening en nemen we afscheid van Anne-Marie. Maar niet vooraleer een laatste keer “Anne-Marieke waar gaat gij naar toe?” gezongen te hebben.
Van insiders hoorden we vertellen dat we op zaterdag in Hermanus zeker eens de Farmer & Art Market moeten bezoeken. Een reuze markt met tientallen eetstalletjes, maar ook met allerhande eet- kunst- en artisanale kraampjes. Met allerhande animaties, zowel voor jong als oud. Gezien onze verplaatsing naar Franschhoek slechts een honderdtal kilometer bedraagt, hebben we ruimschoots de tijd om deze markt eens van dichterbij te gaan bekijken.
Inderdaad, de kinderen komen hier ruimschoots aan hun trekken.
Mooie hebbedingetjes vervaardigd uit schelpjes, keitjes en houtstokjes.
Ze zijn ook zeer sterk in spreuken en gezegden. Als hier bijvoorbeeld; “het huisreglement van Oma en Opa.
Deze olijkerd verkoopt schoenen, hoedjes en strikjes die bezaaid zijn met knopen.
Een triplexplaat waarin tientallen deeltjes zijn voorgestanst. Met al die stukjes kan een legerjeep gebouwd worden. Wie zouden we daarmee kunnen plezieren. (LD misschien?)
Ietsje verderop zit een kerel op een synthesizer te tokkelen en mee te kwelen. Ik neem een foto van de kerel, waarop hij onmiddellijk van lied verandert. Begint hij daar nu in half Afrikaans, half Nederlands het lied “Tulpen uit Amsterdam” te zingen. Hilarisch.
“Tulpen uit Amsterdam”, gezongen door Sethi Ben Tal.
Nog een paar stalletjes verder vind ik eindelijk eens een hoed die bij mij past. Maar Hilde denkt daar anders over…
Grote broer en kleine zus…
Na ons marktbezoek hernemen we onze weg richting Franschhoek. We passeren de bijna uitgedroogde dam van Villiersdorp. Desolaat maar fotografisch zeer mooi.
Nog enkele kilometer verder komen we in het centrum van Villiersdorp. We stoppen bij de eerste de gereedste padstal voor een kleinigheidje achter de kiezen. Veel willen we niet eten, want wie wee zitten we vanavond niet bij Piet Huysentruyt.
We beperken ons tot een chicken pie (kippepasteitje) en een glaasje wit. Vers gemaakt en dus zeer lekker.
Tegen 15 u naderen we Franschhoek. Wat een prachtig zicht op de stad vanuit de hoogte. We besluiten om niet rechtstreeks naar onze B&B te gaan, want ze verwachten ons daar maar rond 17 u.
We gaan op zoek naar “The Conservatory”, de plaats waar Piet Huysentruyt een tiental dagen zijn pop-up gebeuren runt. We ontmoeten er een dame aan wie wij het ganse verhaal doen van onze inspanningen om hier vanavond binnen te raken. Van die madam die zou terugbellen en dit niet gedaan heeft. Van onze vrienden wereldreizigers die ons persé mee aan tafel willen; Van onze vriendschapsbanden met Piet toen hij indertijd “De Bistronoom” in Wortegem-Petegem runde. Maar het brengt allemaal niet veel aarde aan de dijk. Ik wil echter niet plooien (hoe kan dat nu?), en uiteindelijk gaat die juffrouw hulp zoeken.
En wie verschijnt er ten tonele? Piet himself. Hij herkent Hilde nog vlugger dan mijzelf. Mijn argwaan wordt echter vlug gesust doordat hij vertelt dat Hilde nog kookles bij hem heeft gevolgd. Iets wat ik vergeten was.
Maar het probleem blijft bestaan. Vol is vol. Niet wegens het gebrek aan plaats, maar wel wegens de organisatie in de keuken. Hij vraagt wel ons Afrikaans telefoonnummer. Moest er in de loop van de namiddag nog een annulatie komen, dan zijn wij gegarandeerd de eerste invallers.
Nu vlug op zoek naar guesthouse “Calais” in Franschhoek. Lang hoeven we niet te zoeken want het ligt in dezelfde Van Wijk straat waar we in de drie vorige jaren logeerden.
Gastvrouw Ané ontvangt ons met de nodige egards. Binnen de kortste keren zijn we geïnstalleerd en voelen we ons hier thuis.
Om 18u30 krijgen we dan toch nog een telefoontje dat we al niet meer verwacht hadden. Piet Huysentruyt himself weet ons te vertellen dat er vier personen hebben afgebeld en dat we meer dan welkom zijn. De ceremonie begint om 19 u; we moeten ons dus vliegensvlug op ons piekkebest Afrikaans omkleden en de verplaatsing maken.
Als we enkele minuutjes na 19 u het domein van “The Conservatory” oprijden bemerken we al direct de Jeep van onze vrienden wereldreizigers Dirk en Lieve de Witte.
We krijgen een plaatsje toebedeeld aan dezelfde tafel van Dirk en Lieve.
De tafels zijn wijd uitgespreid in de grote ruimte van The Conservatory.
Aan een lange tafel worden de borden minutieus geschikt en gevuld.
Piet laveert tussen zijn personeel en de genodigden. Als een ware chef weet hij het ganse gebeuren te orchestreren.
De eerste schilderijtjes worden geserveerd…
De tweede naam van Piet is entertainer en ook dat talent bewijst hij hier meesterlijk. Hij vertelt ons op een ludieke manier hoe je een hedendaagse tomaat mozzarella maakt.
Tomaat mozzarella op z’n Piet’s.
Bij elk gerechtje hoort een aangepaste wijn.
Nee nee… dit zijn geen glasscherven. Een vervroren bal waarin bepaalde smaak ingrediënten zitten. Deze bal komt Piet eigenhandig kapot slaan in ons bord.
Maar de eerste naam van Piet Huysentruyt is nog altijd chef-kok. Hij weet ons hier op magistrale gerechtjes te vergasten.
Het ene nog exclusiever dan het andere…
De medewerkers lopen in het spoor van de meester.
Entertainen is hem ook niet vreemd.
Het dessert mag er ook best wezen…
Bij de koffie is hij wat gegeneerd om te vertellen hoe weinig wij voor dit alles zullen betalen.
De afrekening zelf gebeurt bij Véronique, Piet’s echtgenote. Bij deze nemen we afscheid van Piet en Véronique, van Dirk en Lieve en van het ganse team. We zullen steeds kunnen terugblikken op een super gezellige en onvergetelijke avond.